O Niklas Sundin είναι γνωστός σε όσους, γνωρίζουν τη διαδρομή του ως ιδρυτικό μέλος και κιθαρίστας των σημαντικών Σουηδών melodic deathsters, Dark Tranquility. Αφήνοντας τους όμως, στο παρελθόν ξεκίνησε μια νέα μουσική περιπέτεια, λίγο διαφορετική από τα συνηθισμένα του. Εγένετο Mitochondrial Sun και το 2020, μας αυτοπαρουσιάζεται με δύο full length albums (“Sju Pulsarer” και “Mitochondrial Sun“). Ο Δημήτρης Μαρσέλος, λάτρης του μουσικού του παρελθόντος και οπαδός πλέον του παρόντος του, δεν είχε παρά να έρθει σε επαφή μαζί του.
Καλησπέρα, Niklas! Εύχομαι να σε βρίσκω υγιή και χαρούμενο σε αυτούς τους πονηρούς καιρούς. Είσαι μια από τις σημαντικότερες φιγούρες του μελωδικού death metal και ήσουν μέλος των ark Tranquility για τριάντα χρόνια. Ξαφνικά μαθαίνουμε πως αποχωρείς και ξεκινάς μια νέα περιπέτεια. Πότε ξεκίνησες να σκέφτεσαι πως το τέλος της σχέσης σου με την μπάντα έρχεται; Και γιατί;
Καλησπέρα! Όλα καλά εδώ. Όπως και όλοι οι υπόλοιποι εύχομαι αυτή η πανδημία να εξαφανιστεί το συντομότερο, αλλά σε γενικές γραμμές όλα είναι πολύ καλά.
Η απόφαση να αφήσω τους D.T. μου πήρε πολλά χρόνια, και οφείλεται εξ ολοκλήρου στο γεγονός πως δεν ήθελα να περιοδεύω τόσο όσο ήταν αναγκαίο για την μπάντα. Πάντα μου άρεσε η σύνεση μουσικής, περισσότερο από το να ζω σε ένα λεωφορείο για πολλούς μήνες του χρόνου και κάθε χρόνο οι περιοδείες μεγάλωναν. Είχα κάνει ένα διάλειμμα μετά την ηχογράφηση του “Atoma”, οπότε δεν είχα παίξει ζωντανά καθόλου από το 2016 και όταν ήταν καιρός να σχεδιάσω το μέλλον, ήταν ξεκάθαρο πως το καλύτερο για την μπάντα και μένα, θα ήταν να χωρίσουν οι δρόμοι μας.
Οι Mitochondrial Sun ήταν μια έκπληξη για μένα. Ειλικρινά, περίμενα κάτι κοντινότερο σε ό,τι μας έχεις συνηθίσει, όταν διάβασα το όνομα σου. Πως ήρθε η ιδέα για αυτό το νέο project και πως προέκυψε το όνομα; Ακούγεται πολύ επιστημονικό.
Η απλή εκδοχή είναι πως ήθελα ένα όνομα να έχει μια αναφορά στο διάστημα και κάτι να μπορεί να ερμηνευτεί ποικιλλοτρόπως. Επίσης, οι αντιθέσεις είναι πάντα ενδιαφέρουσες να εξετάζονται και έτσι, το να έχουμε να κάνουμε με κάτι μικροσκοπικό, όπως τα μιτοχόνδρια και με κάτι τόσο μεγάλο, όπως ο ήλιος, ακούγεται συναρπαστικό. Μετά, δεν ήταν και αδιάφορο το γεγονός πως ήταν κάτι που δεν είχε χρησιμοποιηθεί πριν. Χαχαχα!
Dark Electronica έγραφε το δελτίο τύπου του ομώνυμου ντεμπούτου σου. Συμφωνείς με την ταμπέλα αυτή ή σου φαίνεται περιοριστική; Πότε άρχισες να πειραματίζεσαι με την electronica; Ποιους καλλιτέχνες θεωρείς υπεύθυνους για αυτό;
Δύσκολο να πω. Η όλη σκέψη με τους Mitochondrial Sun είναι πως η μουσική θα είναι χωρίς σύνορα και κάθε δίσκος θα ακούγεται διαφορετικός , αλλά υποθέτω πως το “dark electronica” περιγράφει το τον πρώτο δίσκο σχετικά καλά. Οι ταμπέλες έχουν μικρότερη σημασία πλέον που μπορεί ο καθένας να ακούσει απευθείας τη μουσική στον υπολογιστή του ή το τηλέφωνο. Κάποτε οι ετικέτες ήταν ένας τρόπος να επικοινωνήσεις εμπορικά τη μουσική σου σε πιθανούς ακροατές, τότε που άνθρωποι αγόραζαν δίσκους, μην έχοντας ακούσει την μπάντα, ενώ τώρα είναι πιο απλό να τους παραπέμψεις στο Spotify ή το YouTube. Απολάμβανα από μικρός την ηλεκτρονική μουσική, από τότε που ανακάλυψα τους Depeche Mode και Kraftwerk, και παράλληλα με το metal, άκουγα πάντα πολλά και διάφορα. Η πρώτη μου εμπειρία ήταν όταν στα 90s αγόρασα το πρώτο μου synth και ένα drum machine, αλλά πρώτη φορά με τους Mitochondrial Sun είναι που θεωρούσα πως υπήρχε λόγος να κυκλοφορήσω κάτι.
Όταν συνθέτεις, σκέφτεσαι συγκεκριμένες ιστορίες που θεωρείς πως ο ακροατής ίσως, να φαντάζεται την ώρα που θα ακούει;
Σίγουρα σκέφτομαι πολλές εικόνες όταν γράφω μουσική, αλλά αφού είναι ορχηστρική, ο καθένας δίνει τη δική του ερμηνεία. Αν είχα φωνητικά και στίχους, θα ήταν όλα ποιος καθοδηγητικά, καλώς ή κακώς, όμως μου αρέσει που η μουσική ακούγεται κινηματογραφική και ατμοσφαιρική, χωρίς εγώ να χρειάζεται να πω ακριβώς τι έχω σκεφτεί και τι θα πρέπει να συμβολίζει.
Το ομώνυμο album ακούγεται σαν ντοκιμαντέρ. Μπορεί κανείς να κλείσει τα μάτια του και να δει τους ουρανούς, καταράκτες, άγρια ζώα. Είναι ίσως γραμμένο για τη Γη;
Πολλοί μου έχουν πει πως θα ταίριαζε απόλυτα σε ταινίες ή ντοκιμαντέρ, οπότε χαίρομαι που το νιώθεις και εσύ. Μπορώ μόνο να συμφωνήσω και να ευχηθώ κάποιος κινηματογραφιστής, με κάποια περίεργη συγκυρία να ακούσει το album. Χαχαχα!
Σίγουρα ήθελα μια οργανική και “φιλική” προς τον πλανήτη, αίσθηση στον δίσκο. Όμως, κάποια σημεία είναι πιο φουτουριστικά και θα ταίριαζαν καλύτερα σε μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας.
Το “Sju Pulsarer” είναι το album νούμερο δύο. Πιο κοντά στους φίλους του metal. Είχε καιρό στο μυαλό σου να πειραματιστείς με το black metal;
Δεν θα ήθελα να πω πως ο δίσκος είναι black metal, γιατί η ετικέτα στα μάτια μου είναι καβατζωμένη από σατανιστικές μπάντες, αλλά καταλαβαίνω πως οι περισσότεροι θα τον κατηγοριοποιήσουν στο “ατμοσφαιρικό black metal” ή σε κάτι παρόμοιο. Πάντα μου άρεσε αυτή το υπνωτικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται όταν συνδυάζονται παρόμοια riff με πολύ γρήγορα τύμπανα και ιδιαίτερα όταν γίνεται μινιμαλιστικά, όμως δεν υπήρχε χώρος για κάτι τέτοιο στα προηγούμενα projects. Κάτι τέτοιο σίγουρα θα μπορούσε να γίνει με τους DT και σίγουρα, οι οπαδοί μας δεν θα το δεχόντουσαν. Κάπου κάπου στο “Sju pulsarer” παίζεται η ίδια συγχορδία, κάτι που δεν θα κάτσει καλά σε όλους. Είμαι έκπληκτός όμως, που αρκετοί το θεωρούν ένα περίεργο και ακραίο album. Στα αυτιά μου ακούγεται πολύ μελωδικό και προσβάσιμο.
Το “Mitochondrial Sun” μιλούσε για τον ουρανό και τα άστρα, ενώ στο ”Sju Pulsarer”, τα άστρα πέφτουν. Υπάρχει κάτι που ενώνει τους δυο δίσκους;
Παρά το γεγονός πως είναι ηχητικά, πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, υπάρχουν και αρκετά κοινά σημεία, ενώ μοιράζονται και παρόμοια ατμόσφαιρα. Στο “Sju Pulsarer” υπάρχουν πολλά ηχοτότια, όπως και στο ντεμπούτο, η διαφορά όμως είναι πως είναι κρυμμένα κάτω από γρήγορα τύμπανα και παραμόρφωση. Είναι και αυτό θέμα του ακροατή. Έχω δει κριτικές που λένε πως το ένα με το άλλο δεν έχουν καμιά σχέση και άλλες, που λένε πως μοιάζουν πολύ.
Δυο albums σε έναν χρόνο είναι περισσότερο από όσα μπορούν να ευχηθούν οι μουσικόφιλοι. Κάτι μέσα μου λέες πως ο Niklas Sundin έχει και άλλους άσους στο μανίκι του. Να περιμένουμε σύντομα τον τρίτο δίσκο;
Ναι ναι! Ένα από τα πλεονεκτήματα του να έχει το προσωπικό σου project, είναι πως μπορείς να δουλεύεις σχετικά γρήγορα. Σε μια “κανονική” μπάντα, ειδικότερα στο επίπεδο των DT, αρκετός χρόνος φεύγει στις πρόβες, στις συναυλίες και στα διαδικαστικά. Επιπλέον, δεν έχει κανένα νόημα να κυκλοφορείς συχνά δίσκους, διότι θες κάθε ένας να ολοκληρώνει ένα πλήρες κύκλο περιοδείας. Με τους Mitochondrial Sun μπορώ να κυκλοφορώ όποτε γουστάρω, αφού το project είναι ολιγομελές και δεν υπάρχει ανάγκη να σκέφτομαι νούμερα πωλήσεων. Καθαρά εμπορικά, θα ήταν σίγουρα προτιμότερο να περιμένω έναν χρόνο ώσπου να βγάλω το “Sju Pulsarer”, αλλά αφού τα κομμάτια ήταν έτοιμα, δεν ήθελα να περιμένω. Θα υπάρχει σίγουρα νέα μουσική το 2021, αλλά δεν έχω αποφασίσει αν θα είναι ένα full length ή διαφορετικά EP’s.
Όταν με το καλό τελειώσουμε με την πανδημία, έχει σχέδια για ζωντανές εμφανίσεις; Έχεις σκεφτεί να παρουσιάσεις τους Mitochondrial Sun στον κόσμο;
Θα ήταν τέλειο να έπαιζα μερικές συναυλίες, αλλά δεν ανυπομονώ για μακριές περιοδείες. Θα φαινόταν λίγο περίεργο να ξεκινούσα να παίζω ζωντανά, αν σκεφτείς πως δεν είναι ξεκάθαρο το πως θα έπρεπε να παρουσιαστεί αυτή η μουσική. Θα μπορούσα να καλέσω έναν-δύο μουσικούς, διότι δεν θα ήταν τόσο ωραίο θέαμα να είμαι μόνος μου στη σκηνή, με μια κιθάρα ή ένα synth, άσε που θα χρειαστεί πάρα πολλή δουλειά για να λειτουργήσει σε ένα υψηλό επίπεδο, ώστε να δημιουργηθεί κάτι που θα είναι μουσικά και οπτικά ενδιαφέρον. Όπως και με τους DT, θα ήθελα να χρησιμοποιήσω προβολές και η μουσική θα πρέπει να αποδοθεί οπτικά για να μπορέσει να παιχτεί ζωντανά και όχι μόνο προγραμματισμένα. Έπειτα, είναι αναγκαίο να υπάρχει ζήτηση και μια βάση ακροατών για να έχει κάποιο νόημα αυτό. Θα δούμε.
Θα παρατήσεις το συμβατικό metal; Θα ακούσουμε ξανά την κιθάρα σου σε μια μπάντα;
Οπωσδήποτε θα υπάρξει και συμβατικό metal στο μέλλον, αλλά προς το παρόν αισθάνομαι μεγαλύτερο ενδιαφέρον με το να πειραματίζομαι και να κάνω πράγματα που δεν έκανα προηγουμένως. Έπαιζα την ίδια μουσική 30 χρόνια, και όσο και να αγαπάω αυτά που κάναμε με τους DT, θέλω από δω και πέρα να κάνω διαφορετικά πράγματα. Έχω όμως πολλά riffs και ιδέες και έχω σχέδια για κιθαριστικό metal στο μέλλον, αν και δεν ξέρω πότε θα γίνει αυτό.
Έχεις ακούσεις το νέο DT; Μπορείς να μοιραστείς τη γνώμη σου με εμάς;
Εννοείται το έχω ακούσει. Σχεδίασα το εξώφυλλο του “Moment”, οπότε άκουσα τα κομμάτια στην πρώτη τους demo εκδοχή. Είναι περίεργο να κριτικάρω την παλιά μου μπάντα, οπότε θα αρκεστώ στο να πω πως είναι ένας συμπαγής και καλό δίσκος που θα ικανοποιήσει τους περισσότερους οπαδούς της μπάντας. Όσες κριτικές διάβασα ήταν θετικές και ανυπομονώ να παρακολουθήσω το live stream τους, όπου θα το παρουσιάσουν ζωντανά (σ.σ. έλαβε χώρα στις 21 Νοεμβρίου).
Τι ακούς τον τελευταίο καιρό; Πως είναι η λίστα μουσικής σου;
Δεν είχα πολύ χρόνο για να επικεντρωθώ στο να ακούσω πολλά albums τελευταία, αλλά δυο από τα αγαπημένα μου φέτος ήταν τα “Rex” (Vampire) και “The lone furrow” (Rome). Σε αντίθεση με πολλούς άλλους, πιστεύω πως κυκλοφορεί αρκετή καλή μουσική στις μέρες μας, οπότε θα ήταν σαν να έχω μια ακόμη δουλειά πλήρους απασχόλησης για να τα ακούσω όλα.
Σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη! Μια τελευταία ερώτηση. Για τι φιλμ θα ήθελες να γράψεις μουσική;
Εγώ σε ευχαριστώ! Καλή ερώτηση. Υποθέτω ένα ντοκυμαντέρ για το διάστημα θα ήταν ό,τι πρέπει.
909 
