Είδος: Groovy Alternative / Heavy Rock
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημ. Κυκλοφορίας: 18 Νοεμβρίου 2023
Όλα αυτά τα χρόνια που παρακολουθώ (όσο μπορώ τουλάχιστον) την ελληνική rock / metal σκηνή, αυτό που με έχει εντυπωσιάσει – πέρα από το ταλέντο και την ποιότητα των κυκλοφoριών των εγχώριων σχημάτων – είναι οι επιλογές ή μάλλον καλύτερα οι επιρροές που αναδεικνύονται μέσα από τη μουσική και αποδεικνύουν τη διαχρονικότητα κάποιων όχι και τόσο δημοφιλών σχημάτων που άφησαν το στίγμα τους στις δεκαετίες που υπάρχει η ηλεκτροδοτούμενη μουσική. Αποτέλεσμα; Πολλά “υβρίδια” που παρουσιάζουν υψηλότατο ενδιαφέρον. Ένα από αυτά είναι και το “A Million Regrets” των Αθηναίων Lone Dread που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό.
Τι διαπραγματεύονται οι Lone Dread; Άμεσο αμερικανικό rock, στα όρια του alternative και του grudge αλλά με τη δυναμικότητα του heavy metal. Πέντε πολύ καλά δυναμικά κομμάτια με ανεβασμένη την γκρούβα ρυθμικώς από τους Φώτη Κασσιμάτη (μπάσο) και Βαγγέλη Παπουτσή (drums), ιδανικά για σαββατοβραδιάτικες bar καταστάσεις. Ξεσηκωτικά, με εξαιρετικά ρεφρέν από τον Πάνο Κορρέ (καλό λαρύγγι, ακούγεται φυσικότατος και έχει σχετικά αυτόνομη χροιά χωρίς να μιμείται κάποιον) και action rock riffολογία από τον Μαρίνο Σοφίου που δείχνει να αγαπάει την ‘U.S. ’90s hard n’ heavy τεχνοτροπία.
Με “βρώμικο” αναλογικό ήχο (αποστασιοποιημένος της πλαστικής καρμποναρισμένης πραγματικότητας στις σύγχρονες παραγωγές) όλα τα κομμάτια του EP έχουν να δώσουν πραγματάκια και μου άρεσαν όλα. Το “Nuclear Mind” το οποίο και κυκλοφόρησε αυτόνομα ως single το καλοκαίρι, μου θύμισε τις heavy solo δουλειές του Glenn Danzig όσο και το πνεύμα των The Hellacopters, τα εξαιρετικά “How Vain (In love with pain)” και “Deepest Cave” (το οποίο κλείνει το “A Million Regrets” με ιδανικό τρόπο) θα μπορούσε να πει κανείς ότι ανήκουν στην άγρια πλευρά των Pearl Jam αλλά με πολλές “νότιες” δόσεις στο στυλ των Corrosion Of Conformity και των Danko Jones. Τα πράγματα δείχνουν αρχικά να καλμάρουν λίγο με το ομότιτλο desert vibed “A Million Regrets”, ένα κομμάτι με Sabbathικό feeling (και με τα φωνητικά του Κορρέ να μου φέρνουν στο νου τον James Hetfield των “Load” και “Reload”) και πολύ καλό heavy τελείωμα και το “Consolation Day” θα έλεγα ότι ανήκει στην καθαρή αμερικανική hard rock και σχήματα όπως οι Jane’s Addiction, οι Ugly Kid Joe και οι Black Crowes (ή ακόμη και οι Skid Row της τελευταίας τους εποχής).
Δεν βρήκα κάποιο σημάδι αδυναμίας (συνθετικά δεν υπάρχει το παραμικρό ψεγάδι, η ροή είναι πολύ άνετη) και αν υπάρχει κάποιο αυτό εστιάζεται μόνο στον τεχνικό τομέα. Η παραγωγή ακούγεται παλιακή ηχητικά αλλά αυτό δεν είναι μειονέκτημα, ίσα-ίσα που προσδίδει αυθεντικότητα και πιθανολογώ ότι μια μοντέρνα προσέγγιση θα χαντάκωνε το τελικό αποτέλεσμα.
Το “A Million Regrets” είναι μια αξιοπρεπέστατη όσο και αισθητικά ευπαρουσίαστη δουλειά (το καλαίσθητο artwork από την αρχή μου θύμισε τον Γιάννη Τούσσα και δεν έκανα λάθος) και οι Lone Dread εγείρουν προσδοκίες για το μέλλον τους. Δείχνουν να κατέχουν το αντικείμενο, είναι καλοί παίχτες και η μουσική τους είναι άκρως ψυχαγωγική. Θα παρακολουθείστε κύριοι.
Facebook: https://www.facebook.com/LoneDread
Bandcamp: https://lonedread.bandcamp.com/album/a-million-regrets
632 
