Μια από τις σπουδαιότερες φυσιογνωμίες που ανέδειξε η ευρωπαϊκή metal σκηνή είναι χωρίς αμφιβολία και ο μπασίστας Leif Edling, θρυλικός ηγέτης των Candlemass, μιας μπάντας που είναι συνώνυμο της έννοιας doom metal.
Στην καλλιτεχνική του καριέρα, πέρα των Candlemass είναι υπεύθυνος και άλλων υπέροχων πεπραγμένων όπως τα album των Avatarium, των Abstrakt Algebra, των Witchcraft, των Krux και αρκετών άλλων και επίσης είναι ο ιθύνων νους και αυτού του project που πήρε σάρκα και οστά την προηγούμενη χρονιά με το “Never Machine” EP που κυκλοφόρησε κάτω από το όνομα The Doomsday Kingdom.
Η συνθετική σφραγίδα του δημιουργού παρουσιάζεται και στο φερώνυμο debut full length. Δηλαδή pure doom metal, ίσως λίγο γρηγορότερο από το σύνηθες, προσεγγίζοντας κυρίως τη μουσική των Candlemass και των Krux. Βαριά μουσική, με όμορφα ρεφρέν από τον Niklas Stalvind (δυναμικό λαρύγγι με σχετικά υψίφωνη χροιά – ίσως πρωτοφανές στοιχείο στα κατά καιρούς project του Edling – που ταιριάζει απόλυτα με τα διάσπαρτα back vocals), ογκώδες και βαρύτατο rhythm section και επική riffολογία από τον Marcus Jidell ο οποίος λάμπει σολιστικώς.
Το υλικό του “The Doomsday Kingdom” δεν είναι κάτι το τόσο επαναστατικό ούτε διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, η ακουστική αίσθηση που αφήνουν τα τραγούδια του album είναι οικειέστατη φέρνοντας στο νου κατ’ ευθείαν την τεχνοτροπία του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη. Καθαρή doom metal αισθητική, ένας επαναπροσδιορισμός της έννοιας αυτής χωρίς αποπροσανατολιστικές τάσεις.
Πολύ καλά τα “The Never Machine”, το οποίο αρχικά κυκλοφόρησε στο περυσινό EP με το εξαιρετικό solo του, το powerίζον “A Spoonful Of Darkness”, εξαιρετικό το instrumental “See You Tomorrow” και τα καθαρά Candlemassικά “The Sceptre” και “Hand Of Hell” και “The Silence”.
Τίποτα λιγότερο, το “The Doomsday Kingdom” είναι άλλη μια δημιουργία που επιδεικνύει την πάμπλουτη συνθετική πηγή αυτού του σπουδαίου καλλιτέχνη ο οποίος συνεχίζει να δημιουργεί μουσική πάνω στα μοτίβα που ο ίδιος εν πολλοίς έθεσε ως πλαίσια εδώ και τριάντα περίπου χρόνια. Απέριττο υλικό, άμεσο, με καθορισμένο το συναισθηματικό απόβαρο από την πρώτη του νότα. Δεν με εξέπληξε μεν, το καταευχαριστήθηκα δε.
469 
