SPIN DOCTORS: “If the River Was Whiskey”

Όλοι τους γνωρίζετε… Και δυστυχώς οι περισσότεροι για το λάθος λόγο: το hitάκι “Two Princes”, του 1991!

Οι Spin Doctors όμως δεν άξιζαν την ταμπέλα του “one hit wonder band” και αυτό διότι είχαν τη διάθεση να δουλέψουν σκληρά για μια “normal” καριέρα. Παρόλα αυτά δεν είχαν υπολογίσει τον παράγοντα “ατυχία” που τους συνόδευε έκτοτε.

Ας πούμε πέντε πράγματα επί τροχάδην… Ύστερα από την τεράστια επιτυχία του “Pocket Full of Kryptonite”, το σχήμα κυκλοφόρησε το λιγότερο εμπορικό (αλλά συνάμα πολύ καλό) “Turn It Upside Down”, με τον Eric Schenkman (κιθάρα) να αποχωρεί μετά από λίγο καιρό και το album “You’ve Got to Believe In Something” να μην έχει την ανάλογη προβολή και κατ’ επέκταση την οποιαδήποτε επιτυχία.

Το “Here Comes the Bride” του 1999 κυκλοφόρησε εν μέσω πολλών προβλημάτων. Νέα μέλη πηγαινοέρχονταν στις τάξεις του group, με αποτέλεσμα έναν συνθετικό αχταρμά, ενώ παράλληλα οι Spin Doctors ζούσαν ακόμα υπό τη σκιά του “Two Princes”. Λίγο καιρό μετά, και ενόσω περιόδευαν για το νέο τους δίσκο, ο τραγουδιστής Chris Barron παρουσίασε ένα πρόβλημα στις φωνητικές του χορδές, το οποίο του άφηνε 50% πιθανότητες να μπορέσει να ξαναμιλήσει. Η φωνή του επανήλθε κάτι μήνες μετά, με το σχήμα όμως να βρίσκεται σε (δικαιολογημένη) αποσύνθεση.

Το 2001 οι Spin Doctors επέστρεψαν με την αρχική τους σύνθεση και άρχισαν να παίζουν διάσπαρτα live. Το 2005 κυκλοφόρησαν το εξαιρετικό “Nice Talking To Me”, και εκεί που θα έλεγε κανείς πως τους δινόταν μια δεύτερη ευκαιρία, η εταιρεία τους χρεοκοπεί…

Κάπου εκεί τα μέλη διασκορπίστηκαν και συναντιόνταν μονάχα για τίποτα live, μια φορά στο τόσο… Και να λοιπόν που επανέρχονται με έναν δίσκο έκπληξη!

Έχοντας μάλλον ως δεδομένο πλέον το ότι δε θα απασχολήσουν ξανά τα ραδιόφωνα, αποφασίζουν να αλλάξουν ρότα και να πάνε πίσω στις μουσικές ρίζες τους!

Ο δίσκος ξεκινάει “μπλουζάτα” (και συνάμα ευχάριστα) με το “Some Other Man Instead”. Το δεύτερο, ομώνυμο, κομμάτι δείχνει μια country χροιά, κάτι παντελώς καινούριο για τα δεδομένα του σχήματος. Κάπως έτσι κινείται και το “Sweetest Portion”, με επιρροές από blues του Νότου, κάνοντας έτσι σαφές πως το νέο πόνημα του Chris Barron δε θέλει να έχει να κάνει τόσο με το εμπορικό παρελθόν της μπάντας. Όχι ότι αυτές οι επιρροές δεν υπήρχαν, αλλά πλέον μιλάμε για αλλαγή πλεύσης. “Traction Blues” και η μπάντα συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο, υφαίνοντας ένα σύγχρονο blues rock δίσκο.

“Scotch and Water Blues”… Και μόνο από τον τίτλο ήξερα τι να περιμένω. Αργόσυρτο και μεθυστικό, το απόλυτο soundtrack για ένα bar. Το “About a Train” μου ήταν από πριν γνωστό, καθώς υπήρχε και στο “You’ve Got to Believe In Something” album, μόνο που εδώ το έχουν διασκευάσει από μόνοι τους. Το “The Drop” συνεχίζει το καλό σερί τραγουδιών, αφήνοντάς με παράλληλα να αναρωτιέμαι το γιατί το εν λόγω album φέρει το όνομα των Spin Doctors. Και η αλήθεια είναι πως πέραν από το ότι πρόκειται για γνώριμο όνομα το οποίο θα προσεγγίσει κάποιους ανθρώπους, δε μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο.

Οδεύοντας προς το τέλος, το “Ben’s Looking Out the Window Blues” κάνει άλλη μια βουτιά στο Νότο, ενώ το “So Bad”, κομμάτι που είχε συνθέσει ο Barron από τις απαρχές της μπάντας, αποτελεί μια από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου. Το “What My Love?” είναι το ιδανικό κλείσιμο, με διάρκεια μόλις 2:30 λεπτά, δίχως φυσικά να παρεκκλίνει από το γενικότερο ήχο του “If the River Was Whiskey”.

Μια απρόσμενα καλή δουλεία από ένα συγκρότημα ξεχασμένο από πολλούς, η οποία ναι μεν δε θα τους φέρει ξανά στο προσκήνιο (είναι αργά άλλωστε για κάτι τέτοιο), αλλά θα αποτελέσει μια πραγματικά σπουδαία προσθήκη στη δισκογραφία των Spin Doctors.

515

Avatar photo
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1396 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.