Μέσα σε τρία χρόνια συζητήθηκαν πολύ.
Ο λόγος για τους αθηναίους thrashers Amken οι οποίοι αφού δέχθηκαν θετικές κριτικές για το debut EP τους “Adrenaline Shot” το 2014, έπαιξαν σε σημαντικά events στον καιρό που ακολούθησε και πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησαν την πρώτη full length δουλειά τους “Theater of the Absurd”, με τη φιλοδοξία να μεγαλώσουν το όνομά τους ακόμη περισσότερο. Μια φιλοδοξία που μετά τις ακροάσεις έβγαλα το συμπέρασμα ότι μάλλον δεν θα αργήσει να πραγματωθεί.
Ο χαρακτηρισμός της μουσικής των Amken δεν είναι καθόλου δύσκολο να προσδιοριστεί. Με απλά λόγια αυτή εστιάζεται στο πυρηνοκίνητο thrash καθαρά ’80s αισθητικής με διιστάμενο επίκεντρο. Η μπάντα μάλλον δείχνει να λατρεύει τη δυτική ακτή των Η.Π.Α. και τις μουσικές συνέπειές της (δηλαδή Slayer, Metallica) αλλά επίσης στρέφει πολλές φορές το βλέμμα και σε άλλα πλαίσια.
Ποια είναι αυτά; Ένα από τα ατού του υλικού των Amken είναι ότι απέχει κατά πολύ από το φλύαρο tapa tupa και η μετάφραση της ακρότητας γίνεται με εμφανή στόχο να έχει δηλωτική συμπεριφορά ουσίας και αυτάρκειας, με έναν τρόπο που το καταφέρνουν ευρωπαϊκές μπάντες όπως οι Kreator ή οι Sodom (και χαμογέλασα μέχρι τ’ αυτιά στο άκουσμα δανείων από την τεχνοτροπία των Havoc – από τις σπουδαιότερες νεοκυματικές μπάντες που η επίδρασή τους ολοένα και αυξάνει στη σκηνή). Η μπάντα δεν φοβάται να ισορροπήσει ανάμεσα στην οργή του χουλιγκανικού thrash και στη μελωδικότητα του pure heavy metal. Αυτό συμβαίνει συνολικά σε κάθε δευτερόλεπτο του “Theater of the Absurd”, κάθε φράση περικλείει μια μοναδικότητα ενδιαφέροντος, με τη συνισταμένη αυτού να κινείται σε υψηλά επίπεδα.
Άκρως τεχνική όσο και καθαρόαιμης thrash λογικής riffing, με έναν εξυψωτικό heavy αέρα (πες τον και Maidenικό, κανένα πρόβλημα) στα solos και καταπληκτικό rhythm section. Ο δε κιθαρίστας / τραγουδιστής Βάνιας φωνάζει και ουρλιάζει σαν να μην υπάρχει αύριο και από τη στιγμή που ταιριάζει απολύτως στο κλίμα του background δεν τίθεται καμία ανάγκη για χαρακτηρισμό της φωνής του. Για να είσαι thrasher πρέπει να αντέχουν και τα αυτιά σου σ’ αυτά τα “βασανιστήρια” (ευχάριστα δε για τον γράφοντα) και ο Βάνιας διαθέτει μια φωνή άκρως κατάλληλη για διαθέσεις Δευτεριάτικων πρωϊνών μετά από ανέμελες βόλτες σε δημόσιες υπηρεσίες στην τοποθεσία Ελλάδα.
Συνολικά το επίπεδο αυτού του debut είναι πολύ υψηλό, με άριστα δείγματα thrashικής εγκαυλότητας όπως στο “Shattered Sanity”, στον ομώνυμο ύμνο, στο εξαιρετικό “Soul’s Crypt” ή στο “Addicted to Green”, χωρίς να υπολείπεται κάποια άλλη σύνθεση σε σχέση με τα προαναφερθέντα.
Για να κάνουμε τη σούμα, το “Theater of the Absurd” των Amken σφύζει από ζωντάνια και ενθουσιασμό. Σαφές ως προς τη λογική του, άρτια παρουσίαση των εξαιρετικών ιδεών συνθετικά και πληρότητα. Από τα πιο ωραία δείγματα intellectual thrash metal που άκουσα τελευταία μαζί με το “Death From Above” των τρικαλινών Riffobia. Και με τέτοια εκκίνηση μπορούν να είναι σίγουροι ότι ο όρος “ελπιδοφόρο” συγκρότημα δεν τους εκφράζει πλέον. Η έννοια “λαμπρό μέλλον” τους ταιριάζει καλύτερα. Στο χέρι τους είναι να μη διαψευστώ στο μέλλον. Το καλό που τους θέλω δηλαδή γιατί ενίοτε φωνάζω άγαρμπα.
https://www.facebook.com/amkenthrash
593 
