Είδος: Black / Death Metal
Δισκογραφική: Season of Mist
Ημ. Κυκλοφορίας: 2 Φεβρουαρίου 2024
Για τους Σουηδούς Dissection, αν και έχει χυθεί αρκετό φυσικό και ηλεκτρονικό μελάνι, θα μπορούσα να μιλάω για ώρες. Δικαίως θαρρώ, μιας και η αρμάδα του Jon Nödtveidt (ο μόνος φασίστας που γουστάρω), τουλάχιστον με τα “The Somberlain” (1993) και “Storm of the Light’s Bane” (1995) (και λιγότερο με το “Reinkaos” του 2006), παρέδωσαν στο συλλογικό ασυνείδητο ένα ολότελα νέο είδος μουσικής που συμπύκνωνε με αριστουργηματικό τρόπο δυο γειτνιάζοντα μεν, ετερόκλητα δε, είδη μουσικής: το black metal και το death metal. Από εκεί και πέρα η ιστορία είναι γνωστή. Ο Nödtveidt, αφού φυλακίστηκε για τη δολοφονία ενός ομοφυλόφιλου, έδωσε ο ίδιος τέλος στη ζωή του το 2006, μια προσωπικότητα που είχε να δώσει ακόμη πολλά στο χώρο της μουσικής αλλά επέλεξε ενσυνείδητα να αφήσει αυτόν τον ντουνιά που τόσο μισούσε.
Η μουσική φόρμουλα των Dissection ακολουθήθηκε από πολλούς που άλλοι τα κατάφεραν και άλλοι όχι. Σίγουρα πάντως, μια από τις πιο εκλεκτές μπάντες που βαδίζουν στα ίδια εικαστικά χνάρια είναι και οι Γάλλοι Necrowretch οι οποίοι πρόσφατα, με μια ντουζίνα χρόνια δισκογραφικής καριέρας πίσω τους, κυκλοφόρησαν το νέο (5ο) τους album “Swords of Dajjal” το οποίο απλά, με μια λέξη, “γδέρνει” ακουστικά συστήματα. Με κομμάτια βασισμένα στις πατέντες του Nödtveidt, οι Necrowretch προτείνουν ένα album θαυμάσιου black / death metal σκανδιναβικής κοπής.
Εξαιρετικά δυσαρμονικά ακόρντα και επικά δομικά riffs από τους
Wenceslas Carrieu και Vlad στις κιθάρες, με μελωδικά solos που κλιμακώνουν τις συνθέσεις και από εκεί και πέρα φοβεροί black / death ρυθμοί από τους Romain Gibet (μπάσο) και Nicolas Ferrero (drums), γρήγοροι και σαρωτικοί που διακόπτονται από αργές heavy metal (επίσης μελωδικές) σφήνες. Ο δε Vlad πίσω από το μικρόφωνο, έχει δική του φωνητική ιδιαιτερότητα αλλά κι αυτός δεν παύει να αποτίει φόρο τιμής στον μέντορά του και στις δυναμικές ερμηνείες του.
Όλα τα κομμάτια μου άρεσαν πολύ, η ροή είναι πολύ άνετη και τα 37 περίπου λεπτά που κρατά το “Swords of Dajjal” περνάνε χωρίς να το καταλάβει ο ακροατής. Εξαιρετικά τα “Vae Victis ”, “Total Obliteration” και το ομότιτλο track “Swords of Dajjal” για να αναφέρω ενδεικτικά κάποιους τίτλους αν και κανένα κομμάτι δεν υπολείπεται κάποιου άλλου. Με καθαρότατο ήχο που κάνει τα όργανα να ακούγονται διαυγέστατα (και με τα λεπτεπίλεπτα licks στις κιθάρες να αναδύονται κάνοντας τη διαφορά), οι Necrowretch δικαιούνται να φιλοδοξούν.
Το νέο τους album αποτελεί ένα ορισμό του blackened death metal και μια αξιοπρεπέστατη επαναφορά σε ηχοτόπια που τείνουν να εκλείψουν στο βωμό των πλαστικών πληκτροφόρων παραγωγών και των fake αγριοτσιρίδων που τρομοκρατούν ίσα και δυο τάξεις νηπιαγωγείου. Πολύ καλό album, απολύτως προτεινόμενο στους deathsters.
(για τον φίλο μου τον Κώστα τον Μπουρδάκο που πιθανολογώ ότι θα το λατρέψει)
Facebook: https://www.facebook.com/Necrowretch
241 
