KEN HENSLEY: “My Book Of Answers”

ALBUM

Είδος: Rock, Hard Rock
Εταιρεία: Cherry Red Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 5 Μαρτίου 2021

Αν υπήρξαν δαίμονες και μάγοι με θετική αύρα στην πολύχρωμη δεκαετία του ’70, σίγουρα ο Ken Hensley υπήρξε ένας από αυτούς και με αυξημένη δυνατότητα να δημιουργεί τον δικό του υπέροχο κόσμο και να σε κλειδώνει εκεί. Ταυτισμένος με μια δημιουργική περίοδο των Uriah Heep, που συνεχίζει να τρομάζει ακόμα και σήμερα οποιοδήποτε μουσικό μεγαθήριο με την πυκνότητα και την ποιότητά της, συνέχισε και πέραν αυτής τη διαδρομή του με ένα μουσικό πέρασμα από τους Blackfoot, για να αφοσιωθεί αποκλειστικά στη προσωπική του καριέρα, τραβώντας αναρίθμητους λαγούς από το αστείρευτο συνθετικό του καπέλο. Από την 4η Νοεμβρίου του 2020, ο κόσμος της μουσικής είδε να αδειάζει η μοναδική και πολυτάλαντη θέση του.

Το “Βιβλίο με τις απαντήσεις” του Hensley ολοκληρώθηκε πριν το θάνατό του και είχε σαν αφετηρία μια ιδιαίτερη ιστορία. Μια τυχαία συνάντηση στο αεροδρόμιο του Alicante σε μια πτήση με προορισμό τη Μόσχα το 2018, τον έφερε σε επαφή με τον Ρώσο επιχειρηματία Vladimir Emelin. Το χόμπι του ήταν να γράφει ποιήματα και χωρίς να έχει καμιά επαφή και σχέση με τη μουσική βιομηχανία, αλλά τρέφοντας τεράστια εκτίμηση στον Hensley όντας οπαδός του από παιδί, ζήτησε διστακτικά μια φωτογραφία με το ίνδαλμά του, αντάλλαξε μαζί του κάποιες κακογραμμένες σημειώσεις, e-mail και αρκετή κουβέντα στη διάρκεια της πτήσης. Ακολούθησε μια ιδιωτική συναυλία για τα γενέθλια του καλύτερου φίλου του, και μια νέα συνάντηση στο Soho Bar του Alicante, για να δρομολογηθεί η συνεργασία. Ο Hensley πήρε τις μεταφράσεις από τα ρωσικά και τις τροποποίησε σε μετρικές φράσεις με απόλυτο σεβασμό στην αρχική μετάφραση ενός φίλου του Vladimir, για τα νέα τραγούδια που έγραψε όπου έπαιξε τις κιθάρες, τα keyboards και τραγούδησε.

Το άλμπουμ άρχισε να παίρνει τη μορφή του μέσα στην πανδημία και βασίστηκε στη μακρινή επικοινωνία των μουσικών με τις ευκολίες της τεχνολογίας, χωρίς όμως ο δημιουργός του να δεχτεί την παραμικρή έκπτωση στην ποιότητα που ο ίδιος αποζητούσε.

Στα εννέα νέα τραγούδια που συμπληρώνουν το “Βιβλίο”, η διάθεση που ξεκάθαρα επικρατεί είναι μια πολυτελής νοσταλγία, αυτού του είδους που ο Hensley συχνά γεννούσε στις πιο απολογητικές στιγμές των Heep. Έχοντας πια τραβήξει μια μεγάλη διαδρομή και διπλώνοντας τη συνέχεια της ζωής του πάνω σε μια καριέρα που είχε τα πάντα, ο σπουδαίος δημιουργός συχνά επανεξετάζει, αναθεωρεί, αναμετριέται με τον ίδιο του τον εαυτό και μοιάζει πως οι γραμμές του Vladimir του έδωσαν τα ίχνη για όλα αυτά τα μυστικά μονοπάτια, προσανατολίζοντας και τη μουσική κατεύθυνση.

Με το εναρκτήριο ρυθμικό rocker “Lost (My Guardian)” να βρίσκει τον βετεράνο μουσικό σε ένα πεδίο εμφατικά μοντέρνο που φλερτάρει με ένα κλασικό σύγχρονο indie rock ύμνο, υπάρχει η άμεση εντύπωση μιας μουσικής αυτοβιογραφίας, με τη συγκινητική ερμηνεία του να ανακαλεί μια διαδρομή και να ψάχνει ταυτόχρονα το επόμενο βήμα.

Μια μικρή έκπληξη υπάρχει για τους διαβασμένους οπαδούς των Uriah Heep στο αμέσως επόμενο “Right Here, Right Now”, καθώς είναι ουσιαστικά ένα ιδιαίτερο “remake” του “The Hanging Tree” από το άλμπουμ “Firefly”, σε μια πολύ ιδιαίτερη και όμορφη εκδοχή. Και ας μην το εκλάβει κανείς αυτό σαν συνθετικά ανεπάρκεια, καθώς η συνολική εκτίμηση πως ο δίσκος αυτός προέρχεται από έναν άνθρωπο που γράφει μουσική για πάνω από πενήντα χρόνια, μόνο θαυμασμό και έκπληξη μπορεί να προκαλέσει.

Από τα μελωδικά rocker “The Cold Sacrifice” και “The Silent Scream” πραγματοποιείται μια σταδιακή κατάδυση σε πιο εσωτερικές διαθέσεις που σηματοδοτείται χαρακτηριστικά με το πανέμορφο “Cover Girl”. Ότι έχει απομείνει πια από τον ακροατή είναι προορισμένο να λιώσει κυρίως από την απολογητική διάθεση του “Light The Fire” και του “The Darkest Hour”. Για έναν ίσως κάπως ανόητο, αλλά βαθιά συναισθηματικό λόγο που γεννήθηκε κάπου στη μακρινή εφηβεία μου, έχω αντιμετωπίσει το συγκινητικό “Suddenly” σαν το προμήνυμα της φυγής του, και έχει πια παγιωθεί, στην πανοραμική μου εντύπωση για το άλμπουμ, σαν αποχαιρετισμός.

Φυσικά το πιθανότερο είναι πως υπάρχει και άλλη μουσική με το όνομά του που θα ελευθερωθεί στο μέλλον. Αν ψάχνει όμως κανείς μια σημαντική, βαθιά, τελευταία εντύπωση που να μεταφέρει αυτή την δίκαια αύρα του κλασικού, του αναγκαίου, του αβίαστου, του πραγματικού, όλων αυτών των σπουδαίων συστατικών που γεννούσαν τη μουσική του Hensley, τότε το “Βιβλίο με τις απαντήσεις” είναι με βεβαιότητα ένα πλούσιο και τρυφερό μαξιλάρι αποχαιρετισμού.

Μην ισχυριστείς πως περίμενες κάτι λιγότερο.

1185
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…