Ο διάολος όχι μόνο κατέβηκε, αλλά με πήρε και με σήκωσε (και δεν αντιστάθηκα καθόλου)!
Το τρίτο album των ισραηλινών Betzefer είναι ίσως και το πιο groovάτο, συνδυάζοντας riffάρες με κολλητικά refrain, παρουσιάζοντας ένα σύνολο τραγουδιών που ακούγεται ευχάριστα και σε συνεπαίρνει σε κάθε ακρόαση.
Και μπορεί η χροιά του Avital Tamir να “φωνάζει” Anselmo σε αρκετά σημεία, αλλά στην τελική τόσοι και τόσοι το έχουν κάνει, στους Betzefer θα τα χαλάσουμε, που γράφουν και δισκάρες;
Το εισαγωγικό “Tropical” οδηγεί στο ομώνυμο κομμάτι “The Devil Went Down to the Holy Land”, για το οποίο γυρίστηκε και video clip, και από εκεί και πέρα διανύεις 45 λεπτά mid tempo (κυρίως) groovy ρυθμών, που δεν προσπαθούν ούτε για μια στιγμή να περιπλέξουν την κατάσταση, διατηρώντας την προσέγγισή τους όσο πιο απλή γίνεται.
Ξεχωρίζω τρεις ευρύτερες κατηγορίες στα τραγούδια… τα τσαμπουκαλεμένα (“Cash”, “Suicide Hotline pt 2”, “Cannibal”, “I Hate”) τα a la Pantera (“Yuppie Six Feet Underground”, “Copkiller”, “Milk”) τα ρυθμικά (“The Devil Went Down to the Holy Land”, “Killing the Fuss”, “Sledgehammer”, “Can You Hear Me Now?”), και τα “ακούμε-και-Down-ενίοτε” (“The Medic”, “Suicide Hotline pt 1”).
Εντάξει, γνωρίζω ήδη πως θα περάσει αβαβά η συγκεκριμένη κυκλοφορία, μιας και οι Betzefer είναι ολίγον τι άγνωστοι στη χώρα μας, αλλά θεωρώ επιβεβλημένη τουλάχιστον μια ακρόαση (η οποία ενδεχομένως να οδηγήσει και σε δεύτερη και σε τρίτη).
510 
