Είδος: Death / black metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 3 Σεπτεμβρίου 2021
Μια από τις μπάντες που από την αρχή της κινούνταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας είναι και οι Αμερικανοί Carnifex, ένα death / black σχήμα που ίσως και να αποτελεί τον ορισμό της έννοιας “χρυσή μετριότητα”, με συν και πλην απόκλισης στην γενικότερη δισκογραφία τους. Κάτι που με το νέο album “Graveside Confessions” έχουν τα φόντα να αποκολλήσουν αυτή την “ρετσινιά” (και θα έλεγα εξ αρχής μετά τις ακροάσεις ότι η φιλοδοξία τους είναι δίκαιη).
Στα δεδομένα του album είναι το φοβερό επίπεδο κατάρτισης των μελών που απαρτίζουν τους Carnifex. Τεχνικοί αλλά όχι σε σημείο να χάνεις τον μπούσουλα, άρρητοι core-ισμοί, πολύ trigging (αν δεν ήταν σύνηθες στις δουλειές τους θα μου έκανε άσχημη εντύπωση αλλά από τη στιγμή που το στοιχείο αυτό είναι μέρος του style τους, πάω πάσο), γενικά επαγγελματισμός και προσήλωση στην παραγωγή blackίζοντος death metal. Το πρωτόγνωρο σημείο που θα ήθελα να σταθώ είναι η εμβολή μιας ιδιαίτερης αλλά αγαπημένης μελωδικότητας, κάτι που οφείλεται στον παραγωγό αυτής της δουλειάς. Που δεν είναι άλλος από τον σπουδαίο Mike Kenney, το ήμισυ της επαναστατικής οντότητας που ακούει στο όνομα Anaal Nathrakh.
Ειδικά σε σημεία όπως τα φοβερά “Seven Souls” (ύμνος!), “Cursed”, “Carry Us Away” και “Cold Dead Summer” (θηριώδες) η συνεισφορά του είναι καθοριστική μιας και είναι βγαλμένα μέσα από την κοιτίδα της τεχνοτροπίας των θεών Anaal Nathrakh στους οποίους ο Kenney μεγαλουργεί. Κι αυτό μεταδίδεται μέσω του πανίσχυρου λαρυγγιού του Scott Lewis (βέβαια Dave Hunt δεν είναι μεν αλλά ξεσκίζεται επαρκώς). Από εκεί και πέρα πολύ καλό το doomy instrumental “January Nights” που μάλλον ετέθη για να διαχωρίσει το album μιας και από αυτό το σημείο και μετά κυριαρχεί η δύναμη, στο γνώριμο ύφος τους. Πολύ καλή η διασκευή “Dead Bodies Everywhere” των Korn και το πειραματικό “Countess of Perpetual Torment” ενώ αξιόλογες είναι και οι επανηχογραφήσεις των “Collaborating Like Killers”, “My Heart in Atrophy” και “Slit Wrist Savior” (από το debut “Dead in My Arms” του 2007).
Συμπερασματικώς οι Carnifex με το “Graveside Confessions” μάλλον παρέδωσαν τον καλύτερο δίσκο της καριέρας τους. Θα μπορούσαν να αποφύγουν τα σημεία core-ισμού μιας και αυτά μάλλον διακόπτουν τη ροή των κομματιών (γενικά, σε άλλα – λίγα – σημεία λειτουργεί καλά) αλλά η δύναμη που αποπνέει το album σαν άκουσμα είναι ικανή να χαρίσει συγκινήσεις. Επ’ουδενί δεν πρόκειται για διασκεδαστικό υλικό και απευθύνεται κυρίως στους καφροτεχνικούς λάτρεις του death / black. Τον γράφοντα τον κέρδισε το κομμάτι αυτό που αναλογεί στην ανωτέρω προαναφερθήσα τεχνοτροπία των Άγγλων φορέων της νέας πραγματικότητας. Είναι θέμα χαρακτήρος οπότε τσεκάρεις και αναλόγως βουτάς ή αράζεις και ασχολείσαι με κάτι άλλο. Αυτά.
Facebook: https://www.facebook.com/CarnifexMetal
Official page: http://www.carnifexmetal.com/
972 
