Αν και δε συμφωνώ με το γεγονός ότι οι Rhapsody έχουν κατά μία έννοια κλωνοποιήσει τον εαυτό τους, άσχετα αν ο Luca Turilli είχε και έχει ίσως το βάθος ψυχής (ή έστω τα όποια πνευματικά δικαιώματα) που χρειάζεται ώστε να επιτρέψει χωρίς καθόλου κατινίστικες διαμάχες την χρήση του ονόματος, έστω και με τη προ καιρού μικρή αλλαγή “… of Fire” στον Alex Staropoli, πρέπει να παραδεχτώ όπως και να διατυμπανίσω επίσης, αυτό που πολλοί metalheads ισχυριζόντουσαν δεκαετίες πριν!
Το Heavy Metal ως είδος μουσικής, δεν είναι παρά η κλασική μουσική δοσμένη και παιγμένη από μουσικούς που ανήκουν σε ένα παράλληλο συμπάν από αυτό που ζούσε ο Mozart, ο Paganini κ.α.
Και ο Luca Turilli είναι ένας τέτοιος μουσικός, ένας μουσικός που κατάφερε μέσω του “Ascending to Infinity” να γεφυρώσει με επιτυχία τα δυο αδελφά είδη και να δημιουργήσει ένα άλμπουμ, το οποίο που αν και διαφωνώ με τον ευρύ και κακόγουστο χαρακτηρισμό ως “cinematic-Hollywood” metal (;) από την άλλη δε μπορώ παρά να παραδεχτώ πως το είδος μουσικής που γεννιέται (και) μέσω του “Ascending to Infinity”, δημιουργεί όντως μια θεατρική και απτή εικόνα στο μυαλό και διακατέχεται από όμορφο λυρισμό, πομπώδη μελωδίες, πολυφωνικά ρεφρέν και συνθέσεις, με το σκελετό του όλου αποτελέσματος να είναι εμποτισμένος και στην ουσία δηλαδή ν’ αποτελείται από power metal δυναμική!
Βέβαια δε λείπει η φλυαρία και η υπερβολή σε καμία από τις 9 συνθέσεις του δίσκου αλλά εάν αρέσκεστε στις παλαιότερες δουλειές των Rhapsody, όπως και στα μιούζικαλ, κομμάτια όπως τα “Of Michael The Archangel and Lucifer’s Fall”, “Excalibur” και “Clash of Titans”, θα σας αρέσουν οπωσδήποτε!
Επίσης πρέπει να σχολιάσω ότι η φωνή του Alessandro Conti είναι καταπληκτική και καταλυτική για το όλο αποτέλεσμα, όπως και πάρα πολύ σωστή επιλογή από μεριάς του Luca! Απλά ο άνθρωπος δε παίζεται! Όσοι αρέσκονται στο είδος λοιπόν, βουτήξτε άφοβα!
703 
