Ενδεχομένως να είναι ιδέα μου, αλλά θα την εξομολογηθώ: όποια πέτρα και αν σηκώσεις, θα βρεις από κάτω μία post μπάντα.
Η εξάπλωση του εν λόγω είδους από τις αρχές έως πλέον της εικοσαετίας ήδη είναι αν μη τι άλλο παροιμιώδης. Φυσικά αυτό που παρατηρούμε συνήθως είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου αφού πλην κάποιων ιδιαιτέρως γνωστών και επιτυχημένων σχημάτων, το υπόλοιπο μέρος παραμένει υπό των κυμάτων.
Αυτή τη φορά έχουμε τους Pet Slimmers of the Year, όνομα με το οποίο ομολογουμένως δύσκολα κάνει κανείς καριέρα. Τρίο εκ Λονδίνου ορμώμενο με δύο ΕΡ στο ενεργητικό του και το πρώτο full length album τους, Fragments of Uniforms, να κυκλοφορεί φέτος από την Candlelight Records. Ο προσανατολισμός είναι προς την post, εκμεταλλευόμενο στοιχεία από doom μέχρι ambient. Ως αποτέλεσμα, αυτό που μπορεί κανείς να αναγνωρίσει στη μουσική τους είναι ότι μπορούν με εξίσου μεγάλη ευκολία να περνούν από τις ήπιες, ατμοσφαιρικές και ταξιδιάρικες μελωδίες σε heavy κιθάρες και διαθέσεις διατηρώντας την ισορροπία. Στίχοι λίγοι και διάσπαρτοι σε μερικά από τα κομμάτια. Διακειμενικότητα είναι εύκολα αναγνωρίσιμη από Deftones έως Mogwai και τα λοιπά οικεία σχήματα.
Συν: Καλογραμμένο album, ωραίος ήχος, ωραίες ιδέες
Πλην: Έλλειψη πρωτοτυπίας και αυτού του μαγικού στοιχείου που λες ότι κάτι ξεχωρίζει ανάμεσα σε ό,τι έχεις ακούσει.
Αξίζει να το ακούσω; Η απάντηση εδώ θα είναι θετική. Είναι λονδρέζοι, είναι καλοί και είναι ακόμα υπό διαμόρφωση στον ήχο.
481 
