BOB KATSIONIS (Firewind, Outloud, solo)

“Στη μουσική δεν έχεις να κερδίσεις κανέναν, πάρα μόνο τον ακροατή σου…”

Καλησπέρα Bob! Ξέρω πως είσαι, όπως πάντα, πολυπράγμων, οπότε θέλω επί τροχάδην να μου πεις με τι ασχολείσαι αυτόν τον καιρό…
Πάρα πολλά πράγματα! Γράφω ένα κομμάτι για μια τεράστια power metal μπάντα που θα μπει bonus track στον επόμενο δίσκο τους, κάποια guests σε άλλα γνωστά σχήματα, κάνω video clip σε μπάντες και μαθητές μου και βέβαια πολλά sessions στο studio μου, όποτε βέβαια δεν λείπουμε με τους Firewind σε tour, μιας και φέτος κάναμε κάποια festival, έρχεται τώρα η Κίνα και από Σεπτέμβρη η περιοδεία μας. Αυτά τα ολίγα και άλλα πολλά!

Πως πάει το “Few Against Many”, τώρα που έχει περάσει και ένα εύλογο διάστημα από την κυκλοφορία του;
Ο κόσμος το στηρίζει, στην Ελλάδα έφτασε το #1 στις πωλήσεις στα επίσημα charts της χώρας, το single μας έγινε Χρυσό στη Σουηδία… όλα βαίνουν καλώς!

Το “Rest In Keys” πότε το αναμένουμε;
Είναι έτοιμο και τον Σεπτέμβριο πριν το Ευρωπαϊκό μας tour με Firewind θα είναι διαθέσιμο! Είμαι πολύ περήφανος για αυτό το album, είναι ότι καλύτερο έχω κάνει πιστεύω. Και θα βγει και σε ωραία έκδοση!

Λοιπόν, είναι γνωστό τοις πάσι, πως είσαι από τους λίγους μουσικούς που ασχολούνται τόσο εντατικά με τα social media… Περίεργο για έναν τόσο πολυάσχολο άνθρωπο!
Το θέμα είναι ότι η δουλειά μου ΕΙΝΑΙ να είμαι μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή όλη μέρα, οπότε… είμαι ταυτόχρονα online! Δε δουλεύω οικοδομή! Γι’ αυτό και με βλέπεις εκεί μέσα. Μέχρι να γίνει ένα export στο Cubase ή ένα rendering στο Final Cut, έχω 5-10 λεπτά, γιατί να μην μοιραστώ αυτόν τον χρόνο με άλλους ανθρώπους; Αν βέβαια θεωρείς ότι ο μέσος χρήστης του Facebook είναι κάτι κατώτερο από τον “Κατσιωνη” για να του αφιερώσει το χρόνο του… τότε σε βρίσκω λίγο ρατσιστή!

Φοβάσαι μήπως τσαλακωθεί η εικόνα σου, ή τελικά λειτουργεί υπέρ σου, μιας και παρουσιάζεσαι πιο “γήινος” για τον μέσο ακροατή;
Αυτό που μου λες εγώ το ακούω λίγο διαφορετικά. Αν δηλαδή έβγαζα 50.000 ευρώ από τη μουσική το χρόνο και σας έγραφα όλους στα παπόρια μου και δεν είχα ούτε μαθητές, ούτε studio, ούτε προφίλ ούτε μιλούσα σε κανένα θα με έβλεπες λιγότερο “τσαλακωμένο” και περισσότερο επαγγελματία; Όχι φίλε, εγώ είμαι εκεί γιατί ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ να βοηθάω νέα παιδιά, να δίνω συμβουλές σε όσους με ερωτάνε, και είναι πολλοί καθημερινά, χωρίς απαραίτητα να τους κάνω πελάτες μου ή να πουλάω κάποιο προϊόν. Όποιοι το ζητιάνε, ναι γίνονται πελάτες μου και το facebook είναι και για μένα ο καλύτερος τρόπος διαφήμισης όπως και για όλη την σύγχρονη κοινωνία. Εγώ γιατί να διαφέρω; Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί με βλέπεις σαν εξωγήινο! Αν δεις αυτό που κάνω καλοπροαίρετα τότε είναι λειτούργημα και μακάρι και όλοι οι μουσικοί της χώρας που έχουν πετύχει 5-10 πράγματα να ήταν κοντά στον κόσμο. Όμως ακριβώς αυτή η νοοτροπία του “είναι εδώ άρα είναι μαλάκας” τους απωθεί.

Ας το πάρουμε πιο γενικά το όλο θέμα… Πλέον, η σχέση μουσικής- social media, είναι άρρηκτη… Αυτό πως το βλέπεις από την πλευρά σου, σαν επαγγελματίας μουσικός;
Μια χαρά! Μας δόθηκε ένα εργαλείο μαζικής και στοχευμένης διαφήμισης! Παλιά θα κάνανε προσευχές να μπορούν με ένα κουμπί να μάθει ο πλανήτης ότι βγάλανε δίσκο οι Sabbath. Από κει και πέρα αν ο κόσμος το χρησιμοποιεί για να ανεβάσει φωτογραφίες της γυναίκας του με μαγιό (τσάμπα ευχαρίστηση) ή φωτογραφίες του φαγητού που θα φάει σε λίγη ώρα (που ζούμε, στην κατοχή;) είναι δικό του θέμα. Οι μουσικοί είμαστε τυχεροί. Τώρα, αν βρεθεί και ένας μαλάκας το μήνα να σε “τρολλάρει”… σιγά το πράγμα, block/delete και συνεχίζεις. Εγώ πάντως διαβάζω τα status και από ανθρώπους που δεν είναι μουσικοί, αλλά τους βρίσκω ενδιαφέροντες και έχω ανακαλύψει πολλά πράγματα μουσικά και μη, αλλά έχω διαβάσει και πολύ ωραία blogs και απόψεις που διαφορετικά δε θα έφταναν ποτέ στο σπίτι μου.

Όλη αυτή η ενδελεχής ανταλλαγή πληροφοριών που γίνεται, δεν ενδέχεται να κουράσει;
Ναι. Κουράζει, και γι’ αυτό ο κόσμος θα γυρίσει να ακούσει Black Sabbath και θα γράψει στα @@ του οοοοόλες αυτές τις μπάντες και τα ιντερνετικά ραδιόφωνα που τον σπαμάρουν καθημερινά. Το έχω ξαναπεί πολλές φορές. Το internet είναι εκεί για να κάνει τους μεγάλους τεράστιους, τους πλούσιους πιο δυνατούς, τους μικρούς ελάχιστους και τους φτωχούς… να έχουν μια εντύπωση ότι μπορούν να έχουν τα πάντα αλλά σε… ηλεκτρονική μορφή!

Υπάρχουν αρκετές μπάντες, πιο “μικρές” κατά κύριο λόγο, που μετρούν τη δημοτικότητα και δη, τη δουλειά τους, με βάση τα “like” που λαμβάνουν… Δε σου φαίνεται λιγάκι προβληματική αυτή η προσέγγιση;
Δεν πειράζει. Μόλις κάνουν ένα live και δεν πατήσει ψυχή θα το ξανασκεφτούν. Καλώς η κακώς όμως επειδή πίσω από την απλή φαινομενικά λογική των αριθμών κρύβονται εξελιγμένες μελέτες μαζικής ψυχολογίας, τότε το να δεις 316 views σε κάτι, αυτόματα το κάνει λιγότερο “καλό” από κάτι με 4.000.000 views. Οπότε… μην τα ξαναλέμε. Το internet είναι ΜΟΝΟ για να κάνει τους μεγάλους μεγαλύτερους. Over. Και είναι και μια καλή αρχή για κάποιον που χωρίς αυτό δεν θα ήταν τίποτα αλλά τώρα μπορεί να έχει και 5.000 views από το πουθενά. Πότε όμως δε θα πάει στα 1 δισεκατομμύριο του Justin Bieber γιατι αυτο έγινε με Λ-Ε-Φ-Τ-Α. Οπότε νομίζοντας ότι έχει κάνει κάτι… είναι απλά μικρότερος μιας και υπάρχουν περισσότεροι σαν και αυτόν!

Επίσης, έχει αρχίσει να γίνεται μόδα, το να γίνονται διαγωνισμοί για την ανάδειξη support σε συναυλίες… Λες οι εποχές που επιλέγονταν support με βάση τον ήχο και τη δουλειά του εκάστοτε group, να περνούν σιγά σιγά;
Απαράδεκτο και πρέπει να σταματήσει αμέσως! Το μεγαλύτερο λάθος στην καριέρα μου έγινε όταν δηλώσαμε συμμέτοχη με τους OUTLOUD για το opening act του Bon Jovi. Δεν το κάναμε για να “γαμήσομε” τους άλλους αλλά απλά γιατί πιστεύαμε ότι για τους 1-2-3-4-5 λόγους μπορούσαμε να είμαστε εμείς αυτοί. Στην πορεία αποσυρθήκαμε και αυτό που έμεινε είναι μίσος μεταξύ συγκροτημάτων, καυγάδες και τέτοια. Εγώ παραλίγο να φτάσω στο εξώδικο με έναν που απειλούσε ότι θα με δείρει! Τέτοιες φάσεις. Στην μουσική δεν έχεις να κερδίσεις κανέναν, πάρα μόνο τον ακροατή σου. Το φαινόμενο πρέπει να λήξει και αυτό θα το κάνουν οι μπάντες οι ίδιες.

Είσαι από τους ανθρώπους που μέσω της μουσικής πορείας τους, έζησαν εξ ολοκλήρου τη μετάβαση από την εποχή δίχως internet στη μετέπειτα ευρύτερη διάδοσή του, η οποία λίγο αργότερα έφερε τη δημιουργία και τη γιγάντωση των social media. Από μουσικής πλευράς πάντα, υπήρξε ουσιαστική εξέλιξη, ή απλά προσαρμοστήκαμε όλοι (μουσικοί, τραγουδιστές, κριτικοί, online περιοδικά κτλ) στα σημεία των καιρών;
Ε, ναι, κάποτε είχε και δίσκους, πιο παλιά πεταλώνανε και τα άλογα! Αλλαγές γίνονται και πρέπει να τις ακλουθούμε. Κλείνουν δισκογραφικές ανοίγουν άλλες υπηρεσίες, κλείνουν περιοδικά ανοίγουν sites και πάει λέγοντας. Η μουσική όμως είναι η μια και πρέπει απλά να βρει τρόπο να ταξιδέψει από τον δημιουργό στον αποδέκτη. Το μόνο που άλλαξε είναι ότι πλέον αυτοί που θέλουν να μπουν στο παιχνίδι της μουσικής και να γίνουν και αυτοί κάτι (reviewers, photographers, photoshop artists etc) είναι πιο εύκολο να το κάνουν, είναι δωρεάν, δεν έχουν κανένα quality control/certification και φυσικά… δεν πληρώνονται κιόλας!

Και μια τελευταία ερώτηση… Ποια είναι η γνώμη σου για τους “fan του πληκτρολογίου”, δηλαδή αυτούς που σχίζουν τα ιμάτιά τους online και “δοξάζουν” μέλη και μπάντες, αλλά βρίσκονται μονάχα πίσω από μια οθόνη και δε θα αγοράσουν, κατεβάσουν νόμιμα, ενδιαφερθούν περαιτέρω στην πραγματική ζωή, και δε θα πάνε ούτε καν σε κάποια συναυλία;
Ότι μπορεί ο καθένας. Μην ξεχνάς ότι αυτό είναι και τσάμπα πλέον. Πληρώνεις ένα ποσό 39,99 το μήνα στον πάροχό σου και έχεις δικαίωμα γνώμης και έκφρασης. Ακόμα παντως τα παιδάκια πάνε κάγκελο στα live, ακόμα γουστάρουν. Η metal μουσική έχει μια τρομερή ικανότητα να σε σηκώνει από την καρέκλα. Ένα ανεξήγητο φαινόμενο που δε θα πάψει πιστεύω να υπάρχει ακόμα και αν σε λίγα χρόνια ακούμε μουσική… με ένεση!

468
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1412 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.