Αυτή η μικρή παρένθεση που θα κάνω αμέσως στην αρχή της παρουσίασης έχει να κάνει ακριβώς με το πώς πραγματικά είναι κάποιες μπάντες, project και πως θα (ενδεχομένως) εξελιχτούν.
Όταν ήμουν μόλις 10 χρονών βρέθηκα στο χρυσοχοείο ενός θείου και ο οποίος θέλοντας να μου δείξει (ασφαλώς) το πόσο ειδήμων ήταν και πόσο εμείς οι απλοί άνθρωποι (οι μη έχοντας γνώσεις για το αντικείμενο) βλέπουμε κάτι άλλο, μου έδωσε στο χέρι ένα κομματάκι παλιοσίδερου και με ρώτησε τι ήταν. Εγώ ήμουν έτοιμη να το πετάξω όταν γύρισε και μου είπε πως αυτό που κρατούσα ήδη κόστιζε μια περιουσία και απλά ήταν ένα κομμάτι χρυσού ακατέργαστου, αλλά εμείς οι υπόλοιποι βλέπουμε μόνο την εξέλιξη του, την ομορφιά του, την γυαλάδα του και έτσι πια το αξιολογούμε. Στην προκειμένη λοιπόν περίπτωση, κατ’ εμέ εδώ έχουμε ένα κομμάτι χρυσού ακατέργαστου.
Ο Fred Laird ένας ιδιόρρυθμος και ανήσυχος Βρετανός ξεπηδάει από την ψυχεδελική rock μπάντα Earthling Society με το σχήμα του, MOON OF OSTARA, για να μας ταξιδέψει σε περίεργες πολύ καταστάσεις. Ένα όπως αποκαλείται παραισθησιογόνο ταξίδι στα Βασίλεια του παιδιού “Αστέρι”. Η “Ostara” η πρώτη μέρα της άνοιξης είναι εδώ, όλη η φύση σε έναν αέναο οργασμό και ένταση. Η μητέρα Γη θα ανοίξει τις πύλες της βγάζοντας μας από την νεκρή, σκοτεινή νάρκη του χειμώνα φέρνοντας μαζί της το παιδί “Αστέρι”, το οποίο θα ωθήσει όλη την πλάση σε αναπαραγωγή, περπατώντας στην άγρια φύση και φέρνοντας την ισημερία. Το φεγγάρι λοιπόν της Άνοιξης μόνο το παιδί “Αστέρι” μπορεί να το διαβάσει, να το εξηγήσει και να μας πει για τα χρόνια του.
Με επιρροές από Τεράστιες μπάντες του ιδιώματος, ο Fred Laird, τιμά δεόντως την μουσική ιστορία των περασμένων ψυχεδελικών χρόνων, φέρνοντας μαζί σε αυτό το ντεμπούτο (cd και lp μόλις 200 copies σε limited edition), 4 μόλις μέρη σαν tracklist (The Star Child – Part 1, The Star Child – Part 2, The Star Child – Part 3, The Star Child – Part 4), και κάνοντας τους πιστούς οπαδούς των Ash Ra Tempel, Harmonia, Walter Wegmuller, Amon Duul II, Hawkwind, Ozric Tentacles να τον λατρέψουν και να τον ακολουθήσουν.
Psychedelia, Progressive, Krautrock, όλα αναμειγμένα τόσο όμορφα και τόσο δεμένα που πραγματικά σε απογειώνουν σε ένα Γαλαξιακό ταξίδι. Όλη η βάση στα πλήκτρα, με βουβά, εσωτερικά σόλο που έχουν τον ατέλειωτο! Το άλμπουμ αυτό είναι μια μουσική πανδαισία γενικότερα, και για τους fan του είδους ένα κομμάτι…ακατέργαστου χρυσού που μας κάνει να περιμένουμε το παιδί “Αστέρι” να κατέβει να δώσει την λάμψη του και να φωτίσει για άλλη μια φορά την πορεία άλλου ένα αξιόλογου και ανήσυχου καλλιτέχνη.
417 
