Η πρώτη μου επαφή μ’ αυτήν την μπάντα ήταν στα τέλη του 2013, σε ένα live που έλαβε χώρα στην Πτολεμαΐδα (πατρίδα αγαπημένη). Κοντοχωριανοί γαρ, οι Κοζανίτες Sense Of Fear μου είχαν αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις, μια δεμένη ομάδα που εκινείτο σε power metal δρόμους, παιγμένου με κέφι και ζωντάνια.
Από τότε κύλησε αρκετό νερό στ’ αυλάκι και οι Sense κατάφεραν να υπογράψουν με τη Rockshots Records για να κυκλοφορήσουν επίσημα σε λίγο καιρό το debut τους “As The Ages Passing By”.
Το υλικό του “As The Ages Passing By” πατάει γερά σε δυο από τα σπουδαιότερα ονόματα του U.S. metal. Τους Metal Church και τους Sanctuary (και όχι τόσο στους Nevermore – αν και υπάρχουν λοξές ματιές και προς αυτούς – το album είναι πολύ τεχνικό αλλά πολύ πιο άμεσο από τα αριστουργήματα της νεότερης παρέας του Warrel Dane). Βέβαια δεν τίθεται θέμα αντιγραφής, οι συνθέσεις των Sense Of Fear ενστερνίζονται το πνεύμα και την αισθητική των Aμερικανών metallers τα οποία συνδυάζονται και με το εκτελεστικό επίπεδο της μπάντας το οποίο είναι υψηλό.
Καλή riff-ολογία από τους Γιάννη Κική και Θέμη Ιακωβίδη, σε μια ποικιλία ταχυτήτων (ισομοιρασμένο το υλικό ανάμεσα σε mid tempo στακάτο power και σε speed “δυναμιτάκια” – και ο γράφων δεν έκρυψε ποτέ ότι λατρεύει τη γρηγοράδα στο metal του) από το εξαιρετικό ρυθμικό δίδυμο των Δημήτρη Γκάτζιαρη (μπάσο) / Μάρκου Κική (drums) το οποίο παρέχει πυκνογραμμένο και “ανοιχτό” background (έξοχα rollings και ογκώδεις οι μπασογραμμές). Ο δε Ηλίας Κυτίδης ως φυσικός λεκτικός εκφραστής, είναι πολύ καλός ερμηνευτής – σίγουρα λατρεύει τον Warrel Dane και αυτό δεν είναι κατακριτέο – και προσφέρει τον απαραίτητο λυρισμό που απαιτεί το είδος. Καλό λαρύγγι με περίσσεια πάθους.
Η παραγωγή θα έλεγα ότι ανήκει στις απέριττες. Ολοκάθαρη, με μηδενική παρουσία fx που πολλές φορές αποπροσανατολίζουν αφήνοντας τη μουσική σε δεύτερη μοίρα (αυτό το ταλαίπωρο symphonic metal έχει υποφέρει τα πάνδεινα από αυτό το φαινόμενο). Θα μπορούσε το album πάντως να ακούγεται πιο πομπώδες και αυτή η παρατήρηση δεν αποτελεί μομφή, απλά είναι η φύση του metal τους τέτοια που θα μπορούσε να δεχθεί ενέσεις prog πολυφωνικότητας. Από την άλλη μεριά όμως αυτή η παραγωγή αναδεικνύει τις τεχνικές λεπτομέρειες των τραγουδιών, ως άκουσμα είναι διαυγές και ευχάριστο.
Εξαιρετικό το “Angel Of Steel” (υμνάκος κανονικός) και το ομότιτλο track, η μπαλάντα “The Song of a Nightingale” που παραπέμπει νοητά στους Crimson Glory με τον θεατρικό τόνο στην έκφραση του Κυτίδη, επίσης πολύ καλό το καθαρά Sanctuary-ικό “Torture of Mind” και τα πλήρως εμβαπτισμένα στην κολυμπήθρα των Metal Church “Lord of the World”, “Unbreached Walls” όπως και το self-titled “Sense Of Fear”.
Αξιοπρεπέστατο debut λοιπόν από τους Κοζανίτες, ένα σύνολο από κομμάτια που τους λάτρεις του παλιακού metal θα τους συγκινήσει. Δεν είναι κάτι πρωτότυπο αλλά σίγουρα είναι καλοπαιγμένο και φυσικά η tribute αντιμετώπιση προς τους μέντορές τους ως μπάντα γίνεται με σεβασμό και ενισχύεται και από το προσωπικό ύφος τους. Τις αφτιές σας όπως και να ‘χει, τις αξίζουν ασυζητητί.
https://www.facebook.com/senseoffearband/
555 
