Είναι να απορείς μερικές φορές… Βλέποντας το εξώφυλλο του “The Anthem of the Outcast”, θεώρησα δεδομένο πως πρόκειται για κάτι σκατόφλωρους που παίζουν με τα μπλιμπλίκια τους, αλλά τελικά έπεσα έξω κατά το ήμισυ…
Βλέπετε ο ένας εκ των δύο (ο αριστερά στο εξώφυλλο) έχει επίσημα κατηγορηθεί για αποπλάνηση ανηλίκου, ενώ κατά τη διάρκεια των περιοδειών τους, διάφορα μέλη, άλλων συγκροτημάτων, δηλώνουν πως τον έχουν δει επανειλημμένα να “συνευρίσκεται” με κοριτσάκια από 12-15 χρονών… Αλητάμπουρας λοιπόν, που ελέω στυλ (διότι είδα κανονική του photo και πιστέψτε με, ειδάλλως ούτε με σφαίρες…) του την πέφτουν στα live χαζά κοριτσάκια τα οποία και εκμεταλλεύεται ποικιλοτρόπως.
Μάλιστα, με τις μαλακίες του, ο Dahvie Vanity, έχει κάνει άνω κάτω τη μπάντα, με διάφορες αλλαγές μελών που μετά από λίγο καιρό σταματούν να τον ανέχονται.
Παρόλα αυτά, σα σωστός δημοσιογραφίσκος, έκατσα και άκουσα ολάκερο το “The Anthem of the Outcast” και το παρατήρησα από μουσικής πλευράς (κυρίως).
Electro pop λοιπόν με τα κλασσικά hardcore στοιχεία, τίγκα emo λογική, σχισμένα φωνητικά και μπλιμπλίκια να σκάνε στα περισσότερα τραγούδια (σε αυτό έπεσα μέσα). Οι στίχοι είναι αστείοι, αλλά ηχητικά σε πολλές περιπτώσεις κάνουν μια πολύ καλή μίξη των επιρροών τους. Εκεί που χωλαίνει το album είναι όταν η ζυγαριά γέρνει προς την electronic μεριά, δίδοντας μονομερή προσοχή σε κομμάτια που μόνο σε club της προηγούμενης δεκαετίας αρμόζουν. Από εκεί και πέρα, το “The Anthem of the Outcast” είναι pop, ή τέλος πάντων αυτό που θα ήταν η pop μουσική άμα είχε και διάφορες κιθάρες στο ενεργητικό της.
Το εν λόγω EP, περιέχει δώδεκα τραγούδια (για την ακρίβεια εννέα, συν τρία bonus tracks), από τα οποία ξεχωρίζουν το metalcorίζον “The Comeback”, το συμπαθητικό “Hell On Heels” και το radio friendly ομώνυμο, “The Anthem of the Outcast”.
Όσο και εάν δε θέλω να το παραδεχτώ, τα μελωδικά refrain που προβάλλουν σε στιγμές είναι ιδιαίτερα καλά και αφήνοντας απ’ έξω το παρωχημένο στυλάκι και το ποιόν του μπροστάρη, Dahvie Vanity, το σχήμα θα μπορούσε να κάνει κάτι το αξιοπρόσεκτο στην παγκόσμια σκηνή. Από την άλλη, ακόμη και εάν εξαφανιζόντουσαν αύριο, δε θα έλειπαν και σε πολλούς…
745 
