Δημήτρης Μαραγκόπουλος (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών)

H έλευση ενός rock σχήματος στο Μέγαρο Μουσικής, ήταν μία καλή ευκαιρία για να γίνει φανερό πως το Μέγαρο, πέρα από το μεγαλεπήβολο κτήριο, είναι και ένας ζωντανός οργανισμός που ακούει τον παλμό της εποχής του. Επί τη ευκαιρία της εμφάνισης των Hats off to Led Zeppelin, μιλήσαμε με τον κο Δημήτρη Μαραγκόπουλο, συνθέτη και αρμόδιο για την καλλιτεχνική επιμέλεια και προγραμματισμό του κύκλου “Γέφυρες”, για να μάθουμε περισσότερα για το πρόγραμμα καθώς και τον χώρο που έχει η rock μουσική στο Μέγαρο.

Χαίρετε κύριε Μαραγκόπουλε, είναι χαρά μας να σας φιλοξενούμε στο Rockway.
Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με λίγα λόγια για τη σειρά “Γέφυρες”. Ποια “χάσματα” προσδοκεί να γεφυρώσει;
Η αλήθεια είναι ότι στη συνείδηση του κόσμου το Μέγαρο είναι ταυτισμένο με την «κλασική» μουσική. Αυτό όμως ισχύει ως ένα βαθμό. Οι ΓΕΦΥΡΕΣ που δημιουργήθηκαν εδώ και 20 χρόνια είχαν σαν στόχο να συμβάλουν σε μια πιο σφαιρική, πλουραλιστική προσέγγιση της μουσικής. Δημιουργήθηκαν έτσι “Γέφυρες” με άλλα μουσικά αυθεντικά είδη. Jazz, Rock, Ethnic, House, ηλεκτρονική, διάφορα cross overs, μικτές πολύτεχνες παραστάσεις έκαναν σιγά σιγά μια όλο και πιο έντονη παρουσία.

Η ευχάριστη έκπληξη ήταν ότι ένα κοινό, φρέσκο, νεανικό, “αλλιώτικο”, ήρθε, έρχεται , απολαμβάνει, συχνά ενθουσιάζεται, νιώθει άνετα και κυρίως βιώνει το συναίσθημα ότι “αυτός ο χώρος είναι ΚΑΙ για εμάς”.

Έτσι λοιπόν οι ΓΕΦΥΡΕΣ συνέβαλαν στο να πέσουν διάφορα άσκοπα και ανόητα φράγματα πολιτιστικά, ηλικιακά, φράγματα ενός ιδιότυπου bulling που ασκούν διάφορα είδη μουσικής σε βάρος άλλων του τύπου “μια είναι η μουσική ….η κλασική, η τζαζ,  ή οποιαδήποτε άλλη…”.

Σε λίγες μέρες θα έχουμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε τους Hats off to Led Zeppelin στο Μέγαρο Μουσικής σε ένα sold out show. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Πρόκειται για μια εξαιρετική ομάδα που μας φέρνει με τον καλύτερο τρόπο στη μουσική του μυθικού συγκροτήματος στις μέρες μας. Δεν είναι τυχαίο ότι ανακηρύχτηκαν τρείς φορές σαν η καλύτερη tribute band στην Αγγλία και ότι έχουν μάνατζερ τον γιο του μάνατζερ των ίδιων των Led Zeppelin, Waren Grant. Προετοιμάζοντας το φετινό πρόγραμμα πέρσι πληροφορήθηκα από τον άριστα ενημερωμένο Σίμο Παυλίδη για την ύπαρξη τους. Άμεσα κατάλαβα ότι άξιζε το κοινό του Μεγάρου να τους γνωρίσει. Και έτσι εντάξαμε το πρόγραμμα τους στον φετινό προγραμματισμό και η επιλογή δικαιώθηκε με τις θέσεις να έχουν σχεδόν εξαντληθεί. Κάνουν κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Μεταφέρουν με άριστη τεχνική όλη αυτή την υπερχειλίζουσα ενέργεια των Led Zeppelin με την φοβερή φωνή του Robert Plant που μόνο με την Janis Joplin θα μπορούσε να συγκριθεί, τον παραμορφωμένο ήχο της κιθάρας του Jimmy Page, την πολυβολική ταχύτητα της μπότας του Bonham. Οι Zeppelin ήταν μπροστά σε όλα. Αξίζει να τονίσει κανείς ότι στο βάθος της μουσικής τους υπάρχει η κρυφή επιρροή των blues αλλά και της κέλτικης και σκοτσέζικης μουσικής . Πρόδρομοι της ψυχεδέλεια, της hard rock και της heavy metal επηρέασαν πολύ την μουσική. Αυτό επιχειρεί η δυνατή ομάδα από την Αγγλία και είμαστε σίγουροι ότι θα το καταφέρουν άριστα. 

Τι άλλο βρίσκεται στα πλάνα της σειράς “Γέφυρες” για το μέλλον;
Οι ΓΕΦΥΡΕΣ  μέσα από πολλές sold out παραστάσεις συνεχίζουν με μια βραδιά βυζαντινής μουσικής. Μια μουσική που μπορεί να ακούγεται παντού και εκτός εκκλησίας και που δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί ξένοι την ανακαλύπτουν και την ακούν. Και όσο κι αν ακούγεται παράξενο σε κάνει να συγκεντρώνεσαι, να σκέφτεσαι, να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου. Γιατί πέρα από την αδρεναλίνη χρειαζόμαστε όλοι και μουσικές που μας οδηγούν σε πιο ήρεμα μονοπάτια μερικές φορές.

Ο Διεθνής Διαγωνισμός Κινηματογραφικής Μουσικής για φιλμ animation ακολουθεί μετά, στον οποίο πήραν μέρος πάνω από 120 συνθέτες από την Ελλάδα και άλλες χώρες. Στις 16 Απριλίου θα επιλεγούν οι δέκα καλύτερες μουσικές και θα βραβευθούν από διεθνή επιτροπή. Τέλος τον Μάιο οι fusion κιθάρες και το θέρεμιν του Τηλέμαχου Μούσα, το ηλεκτρικό πριόνι (!) του Νίκου Γιουσέφ και οι συνεργάτες τους μας ταξιδεύουν σε ένα απρόβλεπτο ταξίδι  ανάμεσα στην Μπαρόκ και την τζαζ.

Έχω την εντύπωση πως για τον μέσο ακροατή, το Μέγαρο φαντάζει κυρίως ως ένας χώρος που φιλοξενεί events που απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό και όχι rock ή metal, ίσως και λανθασμένα. Είναι μία εικόνα που θέλετε να αλλάξετε;
Στην αρχή διαισθητικά και μετά με απόλυτη πεποίθηση έγινε συνείδηση στους υπευθύνους ότι το Μέγαρο δεν είναι απλώς ένα πολυτελές μαρμάρινο κτήριο. Συχνά άδικα ταυτισμένο με μια ελίτ. Μέσα από την πράξη, τις εκδηλώσεις αποδείχθηκε ότι πρόκειται για ένα χώρο οικείο, φιλόξενο, ζεστό με πολλούς κρυμμένους και ανεκμετάλλευτους χώρους πέρα από τις μεγάλες  και τέλειας ακουστικής αίθουσες τους. Έτσι όσες φορές τολμήσαμε να «ανοίξουμε»,  ένα τεράστιο κοινό ήρθε, άνετο, ακομπλεξάριστο, δεκτικό  και άκουσε μουσικές που δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα ακούσει εδώ. Από τους μεγάλους “κλασικούς” Herbie Hancock που έδωσε μια συγκλονιστική συναυλία μέχρι την μουσική house, το συμφωνικό αφιέρωμα στους Queen , η Μεγάλη Κουβανέζικη βραδιά με 3000 επισκέπτες που χόρευαν μέχρι αργά, βραδιές με dj μουσικούς, οι εκπληκτικοί ράπερ ATH Kids, το εξαιρετικό αφιέρωμα στους Pink Floyd από τους Roleplay είναι βήματα που αποδεικνύουν ότι ο θεσμός Μέγαρο και ένα κοινό με διαφορετικές επιλογές όπως για παράδειγμα Metal , electronic, fusion μπορούν να έχουν ανοιχτούς δίαυλους επικοινωνίας. 

Στο εξωτερικό, δεν είναι καθόλου σπάνιο, αντίστοιχοι χώροι να φιλοξενούν γνωστά metal συγκροτήματα σε μεγάλες παραγωγές. Είναι κάτι που θα μπορούσαμε να περιμένουμε στο μέλλον;
Να, η τάση είναι να είμαστε αεικίνητοι, ερευνητικοί και τολμηροί. Αρκεί ό,τι κάνεις να προσπαθείς να το επιλέγεις όχι απλά επειδή είναι της μόδας, μια μόδα που παράγει κατά 90% αναλώσιμα σκουπίδια αλλά πράγματα που έχουν αληθινά κάτι νέο και παλιό με νέο τρόπο να το πουν και που ανοίγουν παράθυρα για το μέλλον.

Νομίζω είναι ρητορικό να σας ρωτήσω αν η rock σκηνή βρίσκει χώρο στο Μέγαρο, αλλά περισσότερο θα ήθελα να μου πείτε πώς αντιλαμβάνεστε εσείς αυτή τη σύμπραξη.
Πέρα από την φιλοξενία σημαντικών ομάδων με το κριτήριο που ανέφερα πριν, δίνουμε μεγάλη σημασία στην δυνατότητα να σχεδιάσουμε από την αρχή projects προς αυτήν την κατεύθυνση. Αυτό έγινε και θα ισχύσει και για την επόμενη χρονιά. Θα σταθώ όμως σε κάτι που πιστεύω ότι είναι σημαντικό. Στις Ανοιχτές Πλατφόρμες που δημιούργησαν οι ΓΕΦΥΡΕΣ. Πρόκειται για ανοιχτές συνεχείς ακροάσεις κάθε Τρίτη στις 4 – νέων ομάδων από τρια άτομα και πάνω. Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής κ Μίλτος Λογιάδης, ο Αναπληρωτής Καλλιτεχνικός Διευθυντής κ Θανάσης Αποστολόπουλος και εγώ ακούμε ένα ανεξερεύνητο και με απίστευτες εκπλήξεις ελληνικό δυναμικό. Πολλές από τις ομάδες επιλέξαμε και εντάξαμε στον προγραμματισμό μας. Όποιος ενδιαφέρεται δεν έχει παρά να δηλώσει συμμετοχή στο This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it. . Τόσο απλό !

Εσείς τι μουσική ακούτε;
Τι να λέμε τώρα ; Με την ίδια δεκτικότητα Μπαχ, Μότσαρτ, τζαζ, αυθεντικά ρεμπέτικα, ούτι από την Μέση Ανατολή, μουσική ambient, τον βραζιλιάνο Amon Tobin, τραγούδια του Χατζηδάκι αλλά και τα τραγούδια Dusk till dawn, More than you know, Red cold river από τους Breaking Benzamin ή Disillusion από τους Perfect Circle.

Υπάρχει κάποιο project που θα ήταν προσδοκία σας να φέρετε στο κοινό, μέσα από τις “Γέφυρες”;
Θα αδικούσα άλλες πολύ δυνατές κυοφορούμενες ιδέες εάν επέλεγα έστω και μια από αυτές.

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τον χρόνο σας και προσδοκώ να δω τα νέα που θα φέρουν οι “Γέφυρες”. Τα τελευταία λόγια, δικά σας.
Σας ευχαριστώ και εγώ για την φιλοξενία και αυτές τις γέφυρες με το κοινό σας που μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Θα θέλαμε να δίνουμε συνεχώς χώρο σε νέους μουσικούς και να συμβάλουμε στην ανάδειξη ενός Μεγάρου πλουραλιστικού, φιλόξενου, ενός χώρου που προωθεί σε εποχές πολύπλοκες, επικίνδυνες και ασταθείς,  “γέφυρες” ανάμεσα στους ανθρώπους και στους πολιτισμούς.

754
About Φανή Τσουκαλά 171 Articles
Γεννήθηκε και μεγάλωσε [με γαλλικά και πιάνο(και μπαλέτο)] στη μαγευτική Αθήνα. Οι σχέσεις της με την rock και metal σκηνή ξεκίνησαν στο δημοτικό, με τη μία κασέτα που κυκλοφορούσε στο σχολείο, ηχογραφημένη από ραδιόφωνο, Λιωμένο Παγωτό από τη μία, Smells Like Teen Spirit από την άλλη. Η πρώτη κασέτα που αγόρασε παρόλ’ αυτά, ήταν Iron Maiden με Di Anno. ‘Έκτοτε έχει βρεθεί σε διαφορετικούς ρόλους, από τον πιο enthusiast θαυμαστή της νέας prog σκηνής, έως τον θιασώτη των Clutch. Σπανίως γράφει για πράγματα, εκτός αν θεωρεί ότι αξίζει να γραφτούν. Ονειρεύεται να βγει στη σύνταξη και να πάρει πτυχίο στην αστροφυσική, καθώς τα Ηumanities και τα Economics and Business που έχει ασχοληθεί μέχρι τώρα, τα βρίσκει βαρετά απέναντι στο αχανές σύμπαν. Επιλογές καριέρας: αιώνια φοιτήτρια.