Είδος: Melodic death metal
Δισκογραφική: Century Media
Ημ. Κυκλοφορίας: 2 Ιουλίου 2021
Μιας και είναι στην επικαιρότητα οι διάφορες μεταλλάξεις, ας ασχοληθούμε με μια μουσική η οποία είναι από τις “απτές”. Και αφορά μια από τις σπουδαιότερες μπάντες που πέρασαν ποτέ από τον metal χώρο. Τους Σουηδούς At The Gates, φυσικούς γονείς του μελωδικού death metal οι οποίοι επανέρχονται με ένα νέο (και εξαιρετικό, το δηλώνω από την αρχή) album.
Κατ’ αρχάς νιιώθω δικαιωμένος για τα όσα είχα γράψει για το προ τριετίας “To Drink From The Night Itself” και την φανερή – όχι και τόσο πετυχημένη στην πράξη – μεταβατικότητα στην οποία είχαν περιέλθει. Και αυτό γιατί οι At The Gates επέστρεψαν με την πυξίδα στο νέο “The Nightmare Of Being” να έχει οριστεί στα πλαίσια του προκατόχου του μεν αλλά με μια πιο μελετημένη ρότα (ίσως να οφείλονται αυτές οι τάσεις στην παρουσία του κιθαρίστα Jonas Stålhammar που αντικατέστησε τον Anders Björler) η οποία ως αποτέλεσμα καταλήγει στο να παρουσιάζει η μπάντα αυτή κάτι πραγματικά πρωτοφανές για τα δεδομένα τους.
Φαντάσου μια μίξη από όλα τα στοιχεία που παρουσίασαν σε όλη την καριέρα τους. Σε μια κατσαρόλα όμως που κάλλιστα από έξω θα έπρεπε να φέρει χαραγμένη την επιγραφή “progressive”. Speed μέρη από την πηγή του “Slaughter of the Soul” και του “Terminal Spirit Disease”, doomy συνθέσεις με το βλέμμα στο “The Red In The Sky is ours” αλλά με τη νοοτροπία του “To Drink From The Night Itself”, παραγωγή και πνεύμα του “At War With Reality” και όλα αυτά με ένα προοδευτικότατο περίβλημα που ουδέποτε έχει αποδοθεί με τόση σαφήνεια.
Εκτελεστικά, όλα είναι αναμενόμενα, πρόκειται άλλωστε για φοβερούς μουσικούς οι οποίοι πλέον διανύουν περίοδο ωρίμανσης. Είναι ολοφάνερο αυτό. Χωρίς φλυαρίες, οι At The Gates αποτυπώνουν την αβεβαιότητα του μέσου αστού στις χαοτικές κοινωνίες του σήμερα. Απαισιόδοξο, απεγνωσμένο, εσχατολογικό metal, θεατρικότατο και πικρά λυρικό, με λεπτομέρειες που θα ξαφνιάσουν πολλούς. Και με ολοκάθαρο, διαυγέστατο ήχο, άριστο στον τεχνικό τομέα.
Το υλικό του “The Nightmare Of Being” ακούγεται “μονοκοπανιά”. Θέλω να πω πως όλα τα κομμάτια είναι αλληλένδετα και η αφαίρεση ενός από το puzzle – για part ακρόαση – μάλλον θα σε αποπροσανατολίσει και θα σε μπερδέψει. Απαιτεί προσοχή και βίωση για να δώσει αυτά που εμπεριέχει στον ακροατή.
Yπάρχουν οι σαρωτικές στιγμές που ξεκινούν από τον μεγάλο Adrian Erlandsson (drums) “Spectre of Extinction”, “The Paradox” και “The Abstract Enthroned”, κομμάτια τα οποία και αποτελούν trademarks εδώ και τρείς δεκαετίες αλλά από εκεί και πέρα θα εκπλαγείς σε βαρύτατες συνθέσεις όπως το ομότιτλο track “The Nightmare of Being”, το “Garden of Cyrus” με την παρουσία σαξόφωνου το οποίο δένει πολύ καλά και θα ορκιζόμουν ότι είναι σύνθεση του Anders αφού έχει όλα τα χαρατκηριστικά του “Antikythera” solo album του, τα φοβερά θεατρικά “Touched by the White Hands of Death” και “Cult of Salvation”, το “Cosmic Pessimism” που ουσιαστικά είναι ένα straight gothic rock κομμάτι και το πολύ πειραματικό “Eternal Winter of Reason” του οποίου ο επίλογος μου έφερε στο νου το “Call Of Ktulu” των Metallica (ζντόινγκ).
Συνολικά, ένα πολύ καλό album από τους At The Gates, τουλάχιστον δυο κλάσσεις ανώτερο του “To Drink from the Night Itself” και με μια υποβόσκουσα δήλωση ότι μάλλον αυτό θα είναι το ύφος που θα ακολουθήσουν πλέον. Το οποίο εδώ που τα λέμε, κάθε πραγματικά μεγάλη μπάντα ενστερνίζεται όταν έρθει ο καιρός της. Να ανήκει στο ευρύτερο prog (στο αντίστοιχο style). To metal οφείλει να είναι επαναστατικό και σίγουρα οι Σουηδοί το προσπαθούν τίμια. Το κατά πόσο θα αλλάξει τον ρου της ιστορίας είναι άγνωστο, πλέον ο ντόρος κάθε δουλειάς διαρκεί όσο το διήμερο ποστάρισμα στα social medias και άλλωστε το “σπάσιμο” αυτού του νόμου είναι και η Μητέρα των μαχών για κάθε μπάντα, με τα μεγέθη πλέον να μη λένε τίποτα.
Αυτά, ο γράφων τους βγάζει το καπέλο (αν και η λόξα του με το ταχύτατο μελωδικό death δεν θα κοπάσει και θα συνεχίσει να αναμένει ένα θεριστικό σύnολο κομματιών που θα τον διαλύσει, κάτι που αναμένει και από τα άλλα καλόπαιδα του Gothenburg που τους έχει πιάσει μια σπαστική Μαλβινοκαραλίτιδα τελευταία….) για ένα album που έχει ως ατράνταχτο ατού του την πλήρη έκφραση των προσωπικοτήτων που το δημιούργησαν, χωρίς απολύτως κανένα στεγανό να τους καπελώνει. Ακούς και κρίνεις και ο ίδιος φίλε αναγνώστη.
Facebook: https://www.facebook.com/AtTheGatesOfficial
Official Website: http://atthegates.se/
474 
