WARLORD

Λίγες ώρες πριν ο ιθύνων νους και δημιουργός των Warlord, William J Tsamis (ή ο δικός μας πλέον Bill), πάρει το δρόμο της επιστροφής για την Αμερικανική ήπειρο τερματίζοντας αυτό το ταξίδι διάρκειας πέντε σχεδόν εβδομάδων, έκανε την τιμή στο Rockway.gr αλλά και σε εμένα προσωπικά, δίνοντάς μας μια αποτίμηση της εμπειρίας του, μιλώντας για τον ίδιο και τους συνεργάτες του, για την ελληνική κρίση και για άλλα ενδιαφέροντα θεματάκια. Ευδιάθετος και φανερά συγκινημένος από την ανταπόκριση του κόσμου όλες αυτές τις μέρες που βρισκόταν εδώ, μιλάει με αφοπλιστική ειλικρίνεια για όλα…

Έπειτα από όλο αυτό το διάστημα στο δρόμο, ήρθε επιτέλους η στιγμή να επιστρέψεις σπίτι. Ποιες είναι οι σκέψεις και τα συναισθήματά σου; Τι πιστεύεις πως αποκόμισες τόσο ως άνθρωπος, όσο και ως μουσικός;
Ως άτομο κέρδισα πολλούς καινούργιους φίλους, έκανα γνωριμίες, πραγματικά απόλαυσα να μιλάω μαζί τους, να μοιράζομαι ιστορίες χτίζοντας καινούργιες φιλίες και αυτό ήταν πολύ σημαντικό για εμένα. Αυτό υπήρξε, πριν ακόμη έρθω, από τα πράγματα που ήθελα να εστιάσω περισσότερο, δηλαδή να συναντήσω ανθρώπους πρόσωπο με πρόσωπο σφίγγοντας τους το χέρι και μιλώντας μαζί τους από καρδιάς.  Αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμένα. Ήταν μια πολύ πλούσια εμπειρία, δε μπορώ να πω πως θα μπορούσα να είμαι πιο γεμάτος από τις 5 εβδομάδες που πέρασα εδώ και για τον κόσμο που γνώρισα, κάποιους από τους πιο θαυμάσιους ανθρώπους που έχω γνωρίσει ποτέ στην ζωή μου. Ως μουσικός, ήταν καλό κατά κάποιο τρόπο να ξανανάψει η φλόγα των Warlord και να ξαναπαίξουμε όλοι μαζί σε συνθήκες live κι όχι στουντιακές. Πάντα ήταν διασκεδαστικό να παίζω με τον Mark (σ.σ. Zonder- drums). Μου θύμισε ιδιαίτερα όταν ήμουν 19 στα 20 και παίζαμε μαζί κατά το παρελθόν των Warlord, ειδικά όταν παίζαμε ζωντανά κομμάτια όπως το Mrs Victoria και το διασκεδάζαμε πολύ.

Υπήρξε κάτι που το θεωρείς ως εξέχον γεγονός από τις μέρες σας στην Ελλάδα και τη Γερμανία;
Θα έλεγα ότι ήταν οι Ελληνικές εμφανίσεις στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Από μουσική άποψη αυτά ήταν τα πιο σημαντικά. Αλλά το να γνωρίσω ορισμένους ανθρώπους και φίλους, ακριβώς όπως εσένα (σ.σ. !!!) θεωρώ ότι υπήρξε πραγματικά το σημαντικότερο. Κατάφερα να κατανοήσω γιατί αρέσει στον κόσμο η μουσική των Warlord και των Lordian Guard, ακόμη δεν έχω καταλάβει το βάθος της απάντησης, αλλά αντίκρισα στα μάτια των ανθρώπων την ειλικρινή τους αγάπη για αυτή την μουσική κι αυτό ήταν πολύ σημαντικό για εμένα.

Ποιο είναι το feedback που λαμβάνετε από τον υπόλοιπο κόσμο για το νέο σας album και το γεγονός ότι αποτελείτε ξανά μια ενεργή μπάντα;
Είναι πολύ θετικό. Κάποιος μπορεί να σου δώσει μια θαυμάσια κριτική, αλλά την ίδια ώρα εγώ μπορεί να είμαι σκεπτικός σχετικά. Γνωρίζω τι είναι η μουσική και τι δεν είναι. Το ίδιο συμβαίνει και με την κατάσταση στα live. Γνωρίζω πως υπήρξαν συμβιβασμοί που έπρεπε να κάνουμε ώστε να γίνουν τα show αυτά πραγματικότητα, γιατί αν δεν γίνονταν δεν θα μπορούσαμε να έρθουμε. Ο κόσμος είναι χαρούμενος που η μπάντα επανασυνδέθηκε, που είμαστε ενεργοί και  κάνουμε πράγματα και αυτό είναι θετικό, ενθαρρυντικό και μας εμπνέει.

Στο album “The Holy Empire” σας είδαμε να επανηχογραφείτε το κομμάτι “Father”. To “Rising Out Of the Ashes” περιείχε κι εκείνο κομμάτια από την Lordian Guard/ Lordian Winds περίοδο. Είναι στα σχέδια σας η επανηχογράφηση και των υπολοίπων κομματιών και η κυκλοφορία τους υπό το όνομα των Warlord στο μέλλον; Υπήρξε κάποιος συγκεκριμένος λόγος για την επιλογή του “Father” για το “The Holy Empire”;
Λοιπόν, ο λόγος για τον οποίο εγώ και ο Mark θελήσαμε να κάνουμε το “Father” ήταν το ότι αρχικά υπήρξε ως κομμάτι των Warlord. Ήταν από τα τελευταία κομμάτια που δουλέψαμε μαζί και ο Rick Anderson ήταν ο τραγουδιστής εκείνου του τραγουδιού και θυμόμουν πόσο θαυμάσια το είχε τραγουδήσει και ήθελα να του δώσω την ευκαιρία να το ξανακάνει με τις κατάλληλες συνθήκες και μερικές νέες ιδέες που είχα και πιστεύω πως έκανε μοναδική δουλειά. Ήταν σημαντικό για εμάς να κλείσουμε αυτό το κεφάλαιο ολοκληρώνοντας κάποια από τα παλαιότερα τραγούδια. Την Lordian Guard έκδοση του “Father” την έκανα με την Vidonne, αλλά αυτό ήταν πίσω στο 1996 με 1997 και δεν είχα ιδέα ότι οι Warlord θα επέστρεφαν ποτέ και ήξερα ότι υπήρχε κόσμος που ήθελε να ακούσει την μουσική των Lordian Guard κι αυτό ήταν ένα κομμάτι που ήθελα να μοιραστώ, ήταν ένα σημαντικό τραγούδι για εμένα.

Τι γνώμη έχεις για το γεγονός πως πολλές metal μπάντες δουλεύουν μαζί με ορχήστρες για την επανηχογράφηση κομματιών τους σε πιο συμφωνικές εκδόσεις; Θα κάνατε ποτέ κάτι τέτοιο με την μουσική των Warlord;
Αυτό είναι πολύ υποθετικό. Αν κάποιος με πλησίαζε και μου έλεγε ότι ήθελε να δουλέψουμε επάνω σε κάτι τέτοιο και μου έδινε αρκετό έλεγχο επάνω στο project, ναι θα το έκανα, αλλά δεν  βλέπω κάτι τέτοιο να συμβαίνει ποτέ. Σχετικά με τις άλλες μπάντες που παίζουν με ορχήστρες και δεν είμαι τόσο γνώστης σε ότι αφορά το metal, αλλά αν μια heavy metal μπάντα απλώς παίζει μαζί με μια ορχήστρα αυτό δε σημαίνει τίποτα, εκτός κι αν η ορχήστρα αποτελεί μέρος της μουσικής και είναι απαραίτητη. Διαφορετικά δε βλέπω κάποιο νόημα στο να κάνεις κάτι τέτοιο. Για τους Warlord και για αυτό που κάνω εγώ, ναι. Χρησιμοποιώ πολλές ορχήστρες, χορωδίες και άλλα συναφή, οπότε θα μπορούσε να λειτουργήσει, αλλά δεν προσδοκώ ποτέ να με πλησιάσει κάποιος για κάτι σαν και αυτό.

Πίσω στο παρελθόν είχατε κυκλοφορήσει μια demo κασέτα με τίτλο “Sea Of Tranquility”  στην οποία αποκαλύφθηκε μια πλευρά σας πιο κοντινή στην δραματική κινηματογραφική μουσική. Έχεις σκεφτεί να ξανασυνθέσεις ποτέ κάτι αντίστοιχο, ή ακόμη και να προχωρήσεος στη δημιουργία καθαρά κινηματογραφικής μουσικής όπως για παράδειγμα για το θέμα κάποιας ταινίας;
Ναι το έχω σκεφτεί. Μετά την διάλυση των Warlord στα τέλη της δεκαετίας του 80 κατά κάποιο τρόπο το επεδίωξα, αλλά αποτελεί μια πολύ πολύ δύσκολη κατάσταση στην οποίο πρέπει να εντρυφήσεις. Είναι λοιπόν πιο δύσκολο να μπεις στο πετσί από κάτι τέτοιο, από ότι στη μουσική βιομηχανία έτσι όπως την ξέρουμε. Οπότε αυτό που κάνω είναι να ενσωματώνω αυτό τον τύπο της σύνθεσης στις συνθέσεις μου πλέον. Οπότε, αν ακούσεις πολλά από τα κομμάτια των Warlord τώρα, ή ακόμη και πίσω στις μέρες των Lordian Guard που το έκανα αυτό, προσπαθώ να φέρω ένα οπτικό εφέ στη σύνθεση και πραγματικά το διασκεδάζω αυτό επειδή ακούω πολλά θέματα από φιλμ.

Πιστεύεις ότι η κατάταξη της μπάντας στις Χριστιανικές, από μερίδα οπαδών και τύπου, βοηθά ή όχι τους Warlord;
Λοιπόν, δεν θεωρώ τους Warlord ως Χριστιανική μπάντα. Εγώ είμαι Χριστιανός ως άτομο και η πίστη μου με επηρεάζει σε ότι γράφω και αν ακούσεις τους Warlord μπορεί να υπάρχουν κάποια κομμάτια που εκφράζω κάτι μα δεν έχει να κάνει με προσηλυτισμό ή κάποιο είδος κηρύγματος. Είναι απλά αντανακλάσεις των εσωτερικών μου σκέψεων και πεποιθήσεων. Αλλά υπάρχουν πολλά ακόμη κομμάτια που δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με όλα αυτά. Μου έχουν θέσει αυτή την ερώτηση ως αν οι Warlord αποτελούν μια white metal μπάντα, λοιπόν αυτός δεν είναι ο σκοπός μου κατά την σύνθεση, ο σκοπός μου είναι να μην ενταχθώ σε κάποια κατηγορία. Θέλω να γράφω μουσική για οτιδήποτε επιθυμήσω να το πράξω και κάποιες φορές μπορεί να περιλαμβάνω όλο αυτό, μερικές φορές κάτι διαφορετικό.

Ποια είναι η διαδικασία δημιουργίας ως συνθέτης και ποια η διαδικασία ηχογράφησης ως κιθαρίστας; Κάποιες συμβουλές σας προς όλους τους νεαρούς κιθαρίστες εκεί έξω που θαυμάζουν τον τρόπο που παίζετε;
Πρώτα από όλα βλέπω τον εαυτό μου ως συνθέτη κι έπειτα ως κιθαρίστα. Απλά γράφω την μουσική που επιθυμώ να ακούσω. Αν υπάρξει κάποιος άλλος που θα την γράψει θα κάτσω να την ακούσω. Υπάρχουν πολλά άλλα όμορφα κομμάτια εκεί έξω που ακούω, αλλά… έχουν ήδη γραφτεί. Το “Stairway To Heaven” για παράδειγμα έχει γραφτεί, οπότε δεν υπάρχει ανάγκη να το ξαναγράψω αυτό το κομμάτι. Αλλά υπάρχουν συγκεκριμένες ιδέες που δεν έχουν γραφτεί κι έτσι θα συνθέσω ανάλογα με αυτό που θέλω να ακούσω. Η προσέγγιση μου στο παίξιμο της κιθάρας είναι λίγο διαφορετική από ότι των περισσοτέρων κιθαριστών. Οι περισσότεροι φτάνουν σε ένα σημείο στο κομμάτι που υπάρχει το κιθαριστικό σόλο και ξαφνικά όλη η έμφαση δίνεται στην κιθάρα ως μεμονωμένο όργανο κι αυτό είναι θαυμάσιο, είναι μέρος του στυλ του heavy metal και πολλοί κιθαρίστες είναι εξαίσιοι και είναι σημαντικό για εκείνους να παρουσιάζονται στο επίκεντρο της προσοχής στο σημείο εκείνο του κομματιού. Αγαπάω να ακούω τρομερά κιθαριστικά σόλο, αλλά αυτό που κάνω εγώ είναι να βλέπω την κιθάρα, ή το κιθαριστικό σόλο αν προτιμάς, ως ένα μουσικό ιντερλούδιο, το αντιμετωπίζω ως ένα μουσικό τμήμα. Δουλεύει μαζί με τα ντραμς, δουλεύει μαζί με το μπάσο, δουλεύει μαζί με ολόκληρη την σύνθεση. Σίγουρα υπάρχουν νότες οι οποίες ακούγονται ως κιθαριστικό σόλο, αλλά εγώ δεν τις λογίζω έτσι, αλλά ως ένα μέρος του κομματιού. Όσο για την συμβουλή μου προς τους κιθαρίστες εκεί έξω θα έλεγα ότι χρειάζεται πολύ εξάσκηση και θα τους ενθάρρυνα ανάλογα, αλλά θα έλεγα επίσης και στους νεαρούς κιθαρίστες να μην προσπαθούν να μοιάσουν σε οποιονδήποτε αλλά να προσπαθήσουν να αναπτύξουν το προσωπικό τους στυλ. Έχω ακούσει κιθαρίστες οι οποίοι είναι τρομεροί τεχνικά αλλά η μουσική τους ή το παίξιμό τους δεν μου μιλάει καθόλου, δεν με αγγίζει, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να ψάξετε λίγο στο Youtube και θα βρείτε αρκετούς. Επιδίδονται μόνο σε shredding και άλλα τέτοια, αλλά για εμένα αυτό δεν είναι μουσική, απλά αποτελεί τεχνική έκφραση. Για παράδειγμα ας πούμε ότι είσαι βαφέας, οκ; Είμαι βέβαιος πως κι ο Michelangelo, αν του το ζητούσαμε, θα μπορούσε να πάει απέναντι στο δρόμο και να βάψει αυτό το κτίριο που βλέπουμε, αλλά αυτό δεν θα ήταν τέχνη από την δική του θεώρηση των πραγμάτων. Οπότε πιστεύω πως πρέπει ο καθένας να δημιουργεί το προσωπικό του στυλ εάν επιθυμεί να κάνει τη διαφορά.

Που πιστεύεις πως θα βρίσκονται οι Warlord σε 3 χρόνια από τώρα;
Δεν έχω ιδέα. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως θα συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε και να επιδιώκουμε αυτό που κάνουμε τώρα, αλλά δε μπορώ να ξέρω ποιες πόρτες θα ανοίξουν και ποιες θα μας τις κλείσουν στα μούτρα. Θα μπορούσε να εκραγεί, όπως θα έπρεπε να είχε γίνει 30 χρόνια πριν. Το περιμέναμε και τότε, αλλά δε συνέβη. Οπότε δεν κοιτάζω τόσο μπροστά στο μέλλον, αλλά εστιάζω την προσοχή μου στο τι πρέπει να κάνω σήμερα και στο τι θα χρειαστώ αύριο, πηγαίνοντας βήμα βήμα.

Ποια είναι η κύρια επιρροή και έμπνευση για τον Bill Tsamis του σήμερα, περισσότερες από 3 δεκαετίες μετά το ξεκίνημα των Warlord;
Ως μουσικός ειλικρινά δεν έχω παίξει πολύ κιθάρα τα τελευταία 10 χρόνια. Δεν θα έλεγα ότι κρέμασα την κιθάρα, απλά την άφησα στην άκρη και είπα “αυτό ήταν”, περάσαμε όμορφα για 47 χρόνια κι αυτό είχε τελειώσει επειδή δεν περίμενα οτιδήποτε να συμβεί και αν δεν αρρώσταινα και αποσυρόμουν από την θέση μου ως καθηγητής τότε δεν θα το θυμόμουν να επιστρέψω στην μουσική βιομηχανία, επειδή το απολάμβανα ιδιαίτερα. Οπότε μουσικά δε μπορώ να πω πως με ενέπνευσε κάτι τα τελευταία 10 χρόνια. Δεν ακούω πράγματα κάνοντας σκέψεις όπως “Ουάου, αυτό με εμπνέει”, ή “άκου αυτό το νέο άλμπουμ” κλπ. Πραγματικά δεν ακούω τόσο μουσική. Μου αρέσει να ακούω θέματα ταινιών και ethic μουσική για διασκέδαση. Κάποιες φορές πηγαίνω να παρακολουθήσω μια ταινία και ακούω το μουσικό της θέμα το οποίο μπορεί να μου αρέσει, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται επιστρέφοντας σπίτι ότι θα πιάσω την κιθάρα και θα προσπαθήσω να κάνω κάτι. Πλέον, όταν καθίσω στο πιάνο ή πιάσω την κιθάρα να γράψω μουσική απλά ψάχνω στα δικά μου συναισθήματα, όποτε και αν υπάρχουν αυτά εκεί.

Και τι σου δίνει το κίνητρο για κάτι τέτοιο πλέον;
Πλέον έχει να κάνει με το γεγονός πως τον τελευταίο χρόνο επρόκειτο να κάνουμε ένα album. Οπότε αυτό ήταν το κίνητρό μου, να καθίσω και να προσπαθήσω να συνθέσω το καλύτερο δυνατό για τον οπαδό των Warlord, όχι απαραίτητα για οποιονδήποτε άλλον. Ήθελα να τους δώσω κάτι που πίστευα πως θα αγαπούσαν και θα εκτιμούσαν. Από αυτό το σημείο της ζωής μου οτιδήποτε κάνω από άποψη ηχογράφησης θα είναι για κάποια κυκλοφορία, για αυτό το λόγο θα αφοσιωθώ πλήρως στην φαντασία μου, θα εξερευνήσω νέες περιοχές της, αλλά αυτό δε σημαίνει πως θα αλλάξω το στυλ μου. Δεν θα μπορούσα ποτέ να το κάνω αυτό, δεν θα μπορούσα να παίξω κάτι που δεν θα ακούγεται σαν εμένα. Για παράδειγμα όταν πρωτοακούς το “70.000 Sorrows” αντιλαμβάνεσαι στιγμιαία ότι είναι η μουσική μου. Δεν μπορώ ποτέ να αλλάξω, δεν θέλω να αλλάξω επειδή αυτός είναι ο ήχος που μου αρέσει. Ως άνθρωπος, το μόνο που έχω να πω είναι πως έχω κάνει πολλά λάθη στην ζωή μου, τα έχω κάνει όλα και έχω μάθει πως υπάρχουν αρετές αλλά υπάρχουν και πάθη και η ζωή είναι πολύ απλή. Αν ακολουθήσεις τις αρετές στην ζωή σου όλα θα πάνε καλά. Αν στη ζωή σου ακολουθήσεις τα πάθη σου θα καταλήξεις σε ένα είδος αυτοκαταστροφής.

Θα ήθελα να μου πεις λίγες λέξεις για κάθε όνομα που θα αναφέρω. Το πρώτο είναι αυτό του Mark Zonder.
Mark Zonder… Απλά δύναμη και κεραυνός!

Philip Bynoe.
Επαγγελματισμός, δύναμη, ευστροφία και η κατανόηση στο τι του ζητάω να κάνει χωρίς πολλά λόγια και είμαι βέβαιος πως δουλεύει με τον ίδιο τρόπο και με άλλους μουσικούς επίσης. Δεν χρειάζεται να πεις πολλά στον Philip Bynoe επειδή απλά καταλαβαίνει ενστικτωδώς στο τι αφορά η μουσική και τι χρειάζεται.

Giles Lavery.
Είναι ταλέντο φαινόμενο, το κατάλαβα αυτό από την πρώτη στιγμή που τον άκουσα. Έπειτα συνειδητοποίησα πως διαθέτει τρομερή ευστροφία, έχει θαυμάσιες δυνατότητες όχι μόνο στο να τραγουδά heavy metal κομμάτια στο στυλ του Rob Halford, αλλά και στο να τραγουδά διαφορετικά κομμάτια επίσης. Είναι καταπληκτικός άνθρωπος και τον αγαπώ σαν αδερφό μου. Είναι νέος, οπότε ακόμη μαθαίνει κι όσο περισσότερο μαθαίνει τόσο καλύτερος θα γίνει σε όλες τις πτυχές της ύπαρξης του.

Paolo Viani.
Άψογος… Άψογος όχι μόνο ως κιθαρίστας στο να καταλαβαίνει τι θέλω από εκείνον, αλλά είναι και σαν αδερφός. Απλά ένας όμορφος άνθρωπος, ένας πολύ όμορφος άνθρωπος.

Angelo Vafiades.
Πολύ επαγγελματίας, πολύ ταλαντούχος, κάποιος που γρήγορα κατανοεί αυτό που προσπαθώ να κάνω και ένα θαυμάσιο άτομο, είναι διασκέδαση να είσαι μαζί με τον Άγγελο.

Richard Anderson.
O Rick Anderson είναι ένας θαυμάσιος τραγουδιστής κι όχι μόνο από την φύση του. Ο ήχος της φωνής του είναι ζεστός και θα έλεγα πολύ δυνατός, χωρίς να χρειάζεται να τραγουδάει δυνατά καταφέρνει και αποδίδει αρκετή δύναμη. Αλλά ο Rick είναι επίσης ταλαντούχος και στο να κατανοεί την μουσική, οπότε στις αρμονίες και αντίστοιχα μέρη είναι άψογος. Είναι πολύ ταπεινό άτομο, είναι πολύ εύκολο να συνεργαστείς μαζί του και τον σέβομαι τρομερά.

Damien King I.
Τραγουδιστής φαινόμενο, απίθανος τύπος αλλά όχι αφοσιωμένος στους Warlord.

Joacim Cans.
Φοβερός τραγουδιστής, άτομο φαινόμενο, πολύ εύκολος στη συνεργασία και πραγματικός επαγγελματίας.

Damien King II.
Damien King II, o Rick Cunningham… καλός τραγουδιστής αλλά χρειαζόταν πολύ καθοδήγηση από εμένα και απέκτησε το δυναμικό να γίνει αρκετά καλύτερος, αλλά πολύ ωραίος τύπος.

Τελευταία αλλά όχι πιο ασήμαντη, η τραγουδίστρια την Lordian Guard (σ.σ. και σύζυγος του Tsamis) Vidonne.
Καταλάβαινε τέλεια τι ήθελα να κάνω, παρότι δεν ήταν κάποιο άτομο που άκουγε πολύ heavy metal ή οτιδήποτε ανάλογο, της ζήτησα να κάνει πράγματα, όπως το να χαμηλώσει την φωνή της από το φυσικό της υψηλό και το κατάφερνε. Ήμουν πολύ απαιτητικός από εκείνη, αλλά ήταν εξαιρετικά ταλαντούχα όχι μόνο ως τραγουδίστρια αλλά και ως άτομο που με την υποκριτική της ικανότητα μπορεί να εκφράσει διάφορες συμπεριφορές και συγκεκριμένη αύρα. Δεν είναι πολλοί οι άνθρωποι που το αντιλαμβάνονται αυτό.

Ποια είναι η γνώμη σου για την περιβόητη “οικονομική κρίση” και το καθεστώς δουλείας στο οποίο έχουμε περιέλθει εδώ στην Ελλάδα;
Μείναμε σχεδόν έκπληκτοι όταν φτάσαμε εδώ, επειδή στην Αμερική ακούμε πολλά πράγματα σχετικά με την Ευρώπη και την οικονομική κρίση, ξέρεις του τύπου “Η Ευρώπη αγωνίζεται… η Ευρωζώνη είναι έτοιμη να καταρρεύσει” από ευυπόληπτους ανθρώπους στα κανάλια με τα επιχειρηματικά νέα. Και είμαι βέβαιος πως αν κάποιος εξέταζε τα στοιχεία στα νούμερα που έδιναν αυτοί οι άνθρωποι σίγουρα θα έβρισκε πολύ αλήθεια μέσα. Αλλά έμεινα έκθαμβος όταν βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη, η πόλη έδειχνε πολύ ζωντανή, ο κόσμος ήταν έξω και ξόδευε χρήματα. Ακόμη κι εδώ στην Αθήνα ο κόσμος βγαίνει έξω και ξοδεύει χρήματα και απόρησα από που βρίσκουν όλα αυτά τα χρήματα. Είδα και μέρη που τα είχε χτυπήσει βαριά η οικονομία και νιώθω άσχημα για αυτούς τους ανθρώπους που αγωνίζονται να επιβιώσουν οικονομικά. Είχα αγωνιστεί κι εγώ οικονομικά στην ζωή μου με ιατρικούς λογαριασμούς. Κάποια στιγμή δανείστηκα πάνω από 100.000 δολάρια χωρίς να ξέρω τι θα κάνω και πως θα τα αποπληρώσω, κάνοντας συμβόλαια με δανειστές για να με βοηθήσουν. Βρέθηκα σε αυτή την κατάσταση ο ίδιος και είναι μια απαίσια θέση να βρεθεί κανείς, οπότε το κατανοώ όλο αυτό περισσότερο από ότι ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι μπορώ.

Ένα τελευταίο μήνυμα για τους αναγνώστες μας;
Λοιπόν, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους για αυτή την τρομερή μεγαλειώδη εμπειρία, μια εμπειρία που ξεπέρασε κάθε μου προσδοκία. Είχα μια ιδέα περίπου για το πως θα ήταν, αλλά όλο αυτό ήταν αφάνταστα μακριά από τα μεγαλύτερα μου όνειρα, ξεπέρασε κάθε προσμονή μου για το πως θα ήταν. Και θέλω να ευχαριστήσω κάθε έναν ξεχωριστά, που μπορεί να μην γνώρισα προσωπικά, για το ότι ακούει την μουσική μου, για το ότι την εκτιμάει και για το ότι είναι μέρος της, επειδή όταν ακούνε την μουσική μου είναι και το σημείο όπου εγώ και όλος αυτός ο κόσμος συνδεόμαστε. Ακόμη και αν δε συνδεόμαστε προσωπικά μέσω της φυσικής παρουσίας στον ίδιο χώρο, συνδεόμαστε μέσω της μουσικής και αυτό αποτελεί ακριβώς το ίδιο πράγμα. Οπότε θέλω να τους ευχαριστήσω όλους από τα βάθη της καρδιάς μου!

photos: Φώτης Περιστεράκης
Ευχαριστώ για την βοήθεια τους: Φώτης Περιστεράκης, Φοίβος Ντόκος, Χρήστος Ρούσσης, Κώστας Λιανίδης

1047