Δεν πέρασαν παρά ελάχιστες ημέρες που ασχοληθήκαμε στο Rockway.gr με το ντεμπούτο EP των Ruthless Steel, μιας ελπιδοφόρας δουλειάς της νεοσύστατης αυτής μπάντας από την Αθήνα, με κύρια χαρακτηριστικά τα γυναικεία φωνητικά αλλά και την προσήλωση του σχήματος στο παραδοσιακό heavy metal. Χωρίς περαιτέρω χρονοτριβές επικοινωνήσαμε με την μπάντα και αποσπάσαμε από την Αλίκη (φωνή) αρκετές πληροφορίες που θέτουμε στην διάθεσή σας.
Γεια χαρά! Καινούργια μπάντα, κλασικός ήχος, δυνατό ξεκίνημα με το EP σας. Πως σχηματίστηκαν οι Ruthless Steel;
Καλησπέρα και ευχαριστώ γι’ αυτήν την ευκαιρία! Οι Ruthless Steel, δημιουργήθηκαν τον Μάιο του 2012, σχεδόν δηλαδή, ένα χρόνο πριν. Στόχος, ήταν η σοβαρή δουλειά και συνεργασία, με επόμενο βήμα φυσικά, το ξεκίνημα της δισκογραφίας της μπάντας, όπως και έγινε! Μετά από την εύρεση των μελών και τις συστηματικές πρόβες, είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε το Σεπτέμβρη του 2012 στο Κύτταρο, με τους Wrathblade και τους Demolition Train, ως support act στους Slough Feg, από την Αμερική. Το live απέσπασε θετικότατες κριτικές, γεγονός το οποίο μας έδωσε θάρρος και ώθηση, να μπούμε στο στούντιο για την ηχογράφηση του πρώτου μας EP με τίτλο, “Die in the Night”, με τη βοήθεια του φίλου μας, Νίκου Παπακώστα (σ.σ. Convixion). Ακολούθησε άλλο ένα σημαντικότατο live για μας, μαζί με τους Spitfire στο Αn Club, τον Ιανουάριο του 2013, λίγο πριν την επίσημη παρουσίαση της πρώτης μας κυκλοφορίας. Κάπως έτσι, λοιπόν, δημιουργήθηκε η μπάντα και πορεύτηκε μέχρι σήμερα!
Πως αισθάνεσαι ως μπροστάρισα σε μια μπάντα που ανήκει σε μια παραδοσιακά ανδροκρατούμενη κατηγορία;
Νιώθω ιδιαίτερα χαρούμενη που μπορώ να τραγουδάω τη μουσική που αγαπώ, γράφω και φυσικά, που μπορώ να εκφράζω τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου, μέσα από αυτή. Δεν πίστευα ποτέ ότι έχει σημασία το φύλο, αλλά πάνω απ’ όλα, η αγάπη γι’ αυτό που κάνεις και το πάθος σου. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, νιώθω περήφανη που πάλεψα να δημιουργήσω μία μπάντα απ’ την αρχή και που φυσικά, έχω την ευτυχία, εν τέλει, να συνεργάζομαι με υπέροχους ανθρώπους, που είναι και φίλοι μου και με στηρίζουν σε κάθε μου βήμα και απόφαση. Δεν με κομπλάρει το γεγονός ότι ο χώρος είναι, κατά κύριο λόγο, ανδροκρατούμενος. Μπορώ να δεχτώ οποιαδήποτε άποψη ή κριτική και γενικότερα, χαίρομαι να μιλάω με τον κόσμο και ακόμα περισσότερο, αν τους κάνω να περνάνε όμορφα.
Ποιος γράφει τους στίχους και ποιος την μουσική και ποιες είναι οι βασικότερες επιρροές σας; Από που αντλείς εσύ προσωπικά το πάθος που διοχετεύεις στα κομμάτια σας;
Οι στίχοι είναι κατά κύριο λόγο δικοί μου, αλλά σε κάποια κομμάτια έχουν γράψει ο Κώστας (κιθάρα) και ο Νίκος (μπάσο). Σε ό,τι αφορά τους στίχους, γενικότερα ο ένας συμβουλεύεται τον άλλο, κάποιες φορές. Η μουσική, κατά βάση, σε ό,τι αφορά τα riffs και τις μελωδικές γραμμές, είναι δημιούργημα του κιθαρίστα μας, Κώστα Παπαδημητρίου. Εγώ αναλαμβάνω το arrangement των κομματιών, μέχρι την τελική σύνθεση. Οι βασικές μας επιρροές σχετίζονται, γενικότερα, με τον κλασσικό heavy metal ήχο. Αγαπημένα μας συγκροτήματα είναι οι Judas Priest, οι Maiden, οι Warlock, οι Riot, οι Grim Reaper, οι Tokyo Blade και άλλα. Αυτά που μόλις προανέφερα, μπορούν να χαρακτηριστούν ίσως, ως τα συγκροτήματα που στιγμάτισαν περισσότερο τον ήχο και τις συνθέσεις μας. Σε ό,τι αφορά, τώρα, το πάθος, σίγουρα τα βιώματά μου και οι εμπειρίες μου είναι θεμελιώδη στοιχεία στα κομμάτια της μπάντας σε σχέση με την ερμηνεία μου όπως και κάθε τραγουδιστή, φαντάζομαι. Από κει και πέρα, η μουσική είναι η μεγαλύτερη αγάπη στη ζωή μου και χωρίς αυτή, τίποτα δεν θα είχε νόημα για μένα.
Ποιοι είναι οι άμεσοι στόχοι που έχετε θέσει, τόσο δισκογραφικά όσο και συναυλιακά;
Ο πιο άμεσος στόχος παράλληλα με τα live που έχουν προγραμματιστεί (σ.σ. 26/4/13 στο Bat City μαζί με τους Strikelight και τους Dexter Ward, αλλά και 8/6/13 ξανά στο Bat City με τους Strikelight, Gaunlet και τους Σουηδούς Air Raid), είναι η δημιουργία του πρώτου μας δίσκου. Ήδη, δουλεύουμε πάνω στα νέα κομμάτια που θα περιέχει ο δίσκος και θέλουμε να πιστεύουμε ότι, το αποτέλεσμα θα είναι απόλυτα ικανοποιητικό. Από κει και πέρα πραγματικά, θα θέλαμε να έχουμε κάποια live προγραμματισμένα μετά την κυκλοφορία του δίσκου ή συμμετοχή σε κάποιο festival του εξωτερικού.
Θεωρείς πως η πραγματικότητα που βιώνουμε ως χώρα επηρεάζει τους μουσικούς και πρέπει να αποτυπώνετε στις δημιουργίες τους, ή πιστεύεις πως η μουσική και η τέχνη γενικότερα πρέπει να υφίσταται πάνω και πέρα από την οποιαδήποτε κοινωνική συνθήκη;
Ό,τι βιώνουμε μπορεί κάλλιστα, να αποτελέσει κομμάτι της μουσικής μας. Και ίσως θα έπρεπε τελικά, να αναφερθούμε στην κοινωνική πραγματικότητα, που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε με σκοπό να προβληματίσουμε τον κόσμο, μα πάνω απ’ όλα τους ίδιους μας τους εαυτούς. Ωστόσο, δεν πιστεύω ότι, πρέπει να μας επηρεάζει αρνητικά, στο πώς θα πορευτούμε σε αυτό που επιλέξαμε να ακολουθήσουμε στη ζωή μας. Πρέπει πάντα οι στόχοι και οι επιθυμίες να είναι πιο δυνατά από το κάθε εμπόδιο, γεγονός ή κατάσταση για να πετύχουν.
Tί είναι αυτό που σου μένει τελικά από ένα live όταν το club αδειάσει και τα φώτα σβήσουν;
Ωραία ερώτηση! Η ατμόσφαιρα που δημιουργεί το κοινό και η ενέργεια του κόσμου γενικότερα. Δεν υπάρχει καλύτερη αίσθηση από το να βλέπεις τον κόσμο, να ανταποκρίνεται θετικά σε αυτό που κάνεις. Επίσης, η επαφή με τον κόσμο πριν και μετά το live. Αλλά και εκείνη η στιγμή, που διαρκεί μόλις λίγα δευτερόλεπτα, όπου αναμένεις, λίγο πριν πατήσεις το πόδι σου στη σκηνή! Είναι απίστευτη η αδρεναλίνη που νιώθεις, ένα λεπτό πριν πεις την πρώτη σου φράση και καλωσορίσεις τον κόσμο!
Ποια ήταν τα 3 album που αγόρασες πρόσφατα;
1.“Raise your fist” – Doro: H αλήθεια είναι ότι, δεν το έχω αγοράσει ακόμα και ντροπή μου (!) , αλλά έχω ακούσει σχεδόν όλο το άλμπουμ και πραγματικά έχω μείνει κατενθουσιασμένη! Πολύ προσεγμένη δουλειά με απόλυτο επαγγελματισμό, κάτι που χαρακτηρίζει τη Doro, ως καλλιτέχνιδα. Τα κομμάτια θυμίζουν πολύ εποχές Warlock κατά την άποψή μου, προσαρμοσμένα στον σύγχρονο ήχο, με άρτια παραγωγή. Άλλωστε, πρόκειται για την αγαπημένη μου metal τραγουδίστρια, οπότε η αδυναμία δεν κρύβεται!
2.“Remembering Mirrors” – September Code: Ίσως, ο καλύτερος progressive rock δίσκος της χρονιάς που πέρασε. Για τι να μιλήσεις; Τι να σχολιάσεις και σε τι να πρωτοαναφερθείς; Οι συνθέσεις άψογες, τεχνική στο έπακρον, ευφάνταστα κομμάτια που σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν αντιγραφή, άλλων συνθέσεων του είδους. Πραγματικά, πρόκειται για ένα δίσκο, που θα πρέπει να έχουμε στη συλλογή μας αν όχι, όλοι, οι περισσότεροι!
3.“Night of the Axe” – Air Raid: Είχα εντυπωσιαστεί από αυτό το συγκρότημα, από την εμφάνιση τους στο Κύτταρο. Έτσι, αποφάσισα να ψάξω τη μουσική τους. Λίγο καιρό μετά το ταξίδι τους στην Ελλάδα, κυκλοφορεί ο δίσκος αυτός. Έχοντας ακούσει δείγματα, όπου μου άφησαν θετικότατες εντυπώσεις, αγοράζω το δίσκο. Τη στιγμή, όπου άρχισε να παίζει, είχα ήδη πειστεί ότι πρόκειται για μία καταπληκτική και δεμένη μπάντα, που μπορεί να διαπρέψει στο κλασσικό μέταλ. Η πορεία τους είναι η απόδειξη.
Τελικά τι είναι το heavy metal έτσι όπως εσύ το βιώνεις;
Για μένα το heavy metal είναι η δύναμη να αντιμετωπίζεις κάποιες καταστάσεις, η άρνηση σε πράγματα που σε τραβάνε πίσω, η κατάρριψη των μύθων που θέλουν να παρουσιάζουν κάποιοι με σκοπό να εξυπηρετήσουν σκοπιμότητες, η αντιμετώπιση της αλήθειας, η αυτογνωσία, αλλά κυρίως, η μεγαλύτερη αγάπη και πάθος, που θα μπορούσε να νιώσει κανείς για το σπουδαιότερο στόχο στη ζωή του. Τέλος, η ευτυχία να κάνεις αυτό που πραγματικά επιθυμείς και να είσαι καλά, σωματικά και ψυχολογικά.
Με ποια μπάντα πιστεύεις ότι θα επιθυμούσες περισσότερο να περιοδεύσουν μαζί οι Ruthless Steel και γιατί, αν και από ότι ανέφερες για την Doro δεν είναι και πολύ δύσκολο να μαντέψει κανείς…
Σε αυτή την ερώτηση, θα ήθελα να δώσω δύο απαντήσεις! Ίσως να έχω γίνει φορτική, σε ό,τι αφορά την αγάπη μου για τη Doro ως καλλιτέχνιδα και ως προσωπικότητα. Για μένα, όμως, αποτελεί το μεγαλύτερο πρότυπο και ίσως και έναν από τους λόγους που βρήκα τη δύναμη να δημιουργήσω τους Ruthless Steel. Όνειρό μου, είναι να την γνωρίσω σύντομα από κοντά και να περιοδεύσω μαζί της. Πιστεύω ότι, εάν συνέβαινε αυτό, θα είχα τη δυνατότητα να μάθω ακόμα περισσότερα σε ό,τι αφορά τη μουσική αυτή, διότι αναμφισβήτητα, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση! Το άλλο συγκρότημα που έχω όνειρο να ακολουθήσω σε περιοδεία, είναι οι Judas Priest! Σε τι να πρωτοαναφερθώ; Τα λόγια, σίγουρα, φαντάζουν περιττά μπροστά στο μεγαλείο αυτού του θρυλικού συγκροτήματος. Θα ήταν, ίσως, η καλύτερη περιοδεία της ζωής μου!
Κάνε στον εαυτό σου την ερώτηση που θα ήθελες να σου τεθεί αλλά κανείς δεν το έχει κάνει ως τώρα κι αν έχεις την καλοσύνη απάντησέ την κιόλας…
Η ερώτηση που κάνω ήδη στον εαυτό μου καθημερινά, είναι η εξής:
Πώς γίνεται ένας άνθρωπος 19 ετών, να έχει ελάχιστο έως καθόλου χρόνο για τον εαυτό του και να μπορεί παρόλα αυτά να αντέχει ένα μεγάλο φορτίο υποχρεώσεων, που αφορούν αν όχι όλους, σχεδόν όλους τους τομείς της ζωής του;
Η απάντηση διατυπώθηκε παραπάνω, προηγουμένως.. Η αγάπη και το πάθος για ό,τι κάνεις είναι εκείνα τα συστατικά, που τελικά, θα συντελέσουν στο να “πετύχει” η συνταγή!
Σε ευχαριστώ πολύ, καλή συνέχεια στους Ruthless Steel!
Εγώ ευχαριστώ! Να είσαι καλά! Καλή συνέχεια και σε σένα!
194 
