69 Chambers: “Torque”

Η Ελβετία ποτέ δεν ήταν παραδοσιακή μεταλλική δύναμη, αλλά κατά καιρούς έβγαζε σημαντικά συγκροτήματα. Samael, Eluveitie και για να μπούμε σιγά σιγά στο ψητό, Coroner.

H Massacre Records λοιπόν, μας προσφέρει το δεύτερο δημιούργημα των 69 Chambers, μουσικού σκάφους του κιθαρίστα Tommy Vetterli (Coroner, ex-Kreator), και της συnεπώνυμης του, πιθανόν γυναίκας του, Nina, στο μπάσο και στο μικρόφωνο, με την πρόσθεση του τυμπανιστή, Diego Rapacchietti.

Το εξώφυλλο του άλμπουμ φέρει πορτρέτο της εντυπωσιακής ξανθομαλλούσας Nina, και σε συνδυασμό με τις 69 κάμαρες του τίτλου, μας δημιουργεί βρώμικες φαντασιώσεις. Έτσι, δεν είναι, κύριε αρχισυντάκτη; Μην φάτε, έχουμε γλαρόσουπα! Ο ήχος δεν είναι αρκετά σεξουαλικός και επιπλέον είναι και αρκετά κοινότυπος. Είναι μαγειρεμένος με την πολυδοκιμασμένη συνταγή των γυναικείων φωνητικών Evanescence και Within Temptation (που είναι κατά τη γνώμη μου πολύ καλύτεροι), με ένα τσικ brutalισμού αραιά και που, έτσι ώστε να φέρνει και λίγο Lacuna Coil στο μυαλό.

Το παιχνίδι ξεκινάει όμορφα, μεν, με το “Cause and Effect” στο οποίο συμμετέχει ο Chrigel Glanzmann (Eluveitie) που δίνει έναν τόνο σουηδικού death με τη φωνητική του σύμπραξη, αλλά γενικά δεν ενθουσιάζει τα διψασμένα μου αυτιά! Στις καλές στιγμές να σημειώσω το “And Then There Was Silence” με τις όμορφες φωνητικές εναλλαγές, η καλή προσπάθεια διασκευής του “Grace” του Jeff Buckley και η μπαλάντα “Elegy” που κλείνει με αγκαλιές το δίσκο.

“Torque” σημαίνει περιστροφική δύναμη στη μηχανική, αλλά η συγκεκριμένη δεν είναι αρκετή για να δώσει φόρα στο δικό μου μοτέρ! Αν δεν έχετε περίσσευμα από τα ενοίκια που τυχόν τσεπώνετε από την πολυκατοικία που σας άφησε ο παππούς σας, δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να επενδύσετε στο παρόν μουσικό εγχείρημα. Αν, βέβαια, είστε πρεζάκηδες της μουσικής βιομηχανίας, περιμένετε λίγο καιρό και πάρτε το όταν θα κοστίζει όσο ένα πακέτο τσιγάρα.


379

Avatar photo
About Δημήτρης Μαρσέλος 2094 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.