Κατάφερα να φτάσω στο MODU στις 9.15, μετά απο μία λανθασμένη στροφή η οποία με πέρασε απο τα μισά studio του Μεταξουργείου.
Tο οτι δεν είδα κόσμο απ’ έξω (στο MODU, όχι στα studio) με ανησύχησε καθώς πίστεψα ότι άργησα.
Ευτυχώς δεν είχε αρχίσει ακόμα το live, αλλά η προσέλευση συνέχισε να με ανησυχεί, καθώς ήταν σε επίπεδα καλής καθημερινής σε μπαρ της Κολοκοτρώνη. Εννιά και μισή ανεβαίνουν στη μικρή και πολυεπίπεδη σκηνή οι Mr.Booze κι ο τραγουδιστής μας κάνει νόημα με τα χέρια να έρθουμε πιο κοντά.
Ξεκινάνε με τραγούδια από προηγούμενες δουλειές τους και συνεχίζουν με άλλα δύο από το επερχόμενο άλμπουμ, το οποίο βρίσκεται στο στάδιο της προπαραγωγής όπως μας ενημερώσανε από το μικρόφωνο, αλλά κι από τη συνέντευξή τους στο Rockway.gr (link). Το πρώτο από τα καινούρια ήταν πιο αργό και κάπως “σκοτεινό”, ενώ το δεύτερο ήταν στα γνώριμα heavy rock/stoner λημέρια.
Το συγκρότημα είναι καλοκουρδισμένο και καλά συγχρονισμένο παικτικά και κηνισιολογικά, με τον τραγουδιστή να κάνει τις “βιρτουοζιές” του και να ποζάρει ΦρεντυΜερκιουρίσια σε κάθε ευκαιρία. Οι Mr. Booze ανεβάζουν ταχύτητα παίζοντας το When Lyri Was A Hippie, μέσα από το Dance At Your Own Risk του 2015 και κλείνουν δυνατά το σαραντάλεπτο set τους με το Lazy Dog του ιδίου δίσκου.
Δέκα και μισή κάνουν την εμφάνιση τους οι Rebel Dogs, οι οποίοι αποτελούσαν για μένα ένα μυστήριο λόγω μικρής, μέχρι στιγμής, δισκογραφικής δραστηριότητας. Θα κινηθούν στην ίδια heavy rock λογική και θα μας παίξουνε δύο ακυκλοφόρητα κομμάτια, παρακινώντας μας να χορέψουμε με το “No Reason To Wait”.
Η αλήθεια είναι πως δεν είδα ιδιαίτερη “χορευτική” διάθεση απο το κοινό καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς, καθώς οι περισσότεροι καθόντουσαν συζητώντας με σταυρωμένα χέρια, πλήν ολίγων εξαιρεσεων που βρίσκονταν μπροστά στη σκηνή.
Οι Rebel Dogs συνεχίζουν με το Buried απο το digital single “Jim I”, μοναδική κυκλοφορία τους, και στη συνέχεια μας παίζουν το “The Four Horsemen»” των Metallica. Η διασκευή ήταν ενδιαφέρουσα και αρκετά διαφορετική απο το πρωτότυπο, καθώς ο thrash ύμνος πήγε δύο ταχύτητες κάτω με το αποτέλεσμα να είναι πολύ ωραίο. Έντεκα και δέκα περίπου θα μας ευχαριστήσουν και θα αποχωρήσουν απο το stage.
Είκοσι λεπτά αργότερα έρχεται η σειρά των Kalamata. Χωρίς πολλά πολλά ξεκινάνε την βαριά instrumental ψυχεδέλειά τους. Ο ήχος τους θα γεμίσει τα ηχεία και τα αυτιά μας, και θα “απαιτήσει” λίγο περισσότερο την προσοχή του κόσμου, ο οποίος δυστυχώς δεν έχει αυξηθεί ιδιαίτερα, ίσως λόγω ημέρας καθώς η φρούδα ελπίδα του να προλάβουμε Μετρό έχει εξανεμιστεί…
Οι Γερμανοί, όπως ήταν αναμενόμενο για μια instrumental μπάντα, μάς μίλησαν λίγο και το έκαναν μέσω του μπασίστα τους ο οποίος ανάμεσα σε μερικά τραγούδια πέταγε ένα αγγλογερμανικό “Σενκ γιου” και μερικά “Yeia sas” υψώνοντας το μπουκάλι του. Δεν αμέλησαν όμως να μας ενημερώσουν για το αγαπημένο τους Καλαματιανό προϊόν (hint: όχι το λάδι).
Η σκηνική τους παρουσία είχε μπόλικη ένταση, ειδικά στα δυνατά σημεία των κομματιών τους, τα οποία είχαν επαναλαμβανόμενα μοτίβα, χωρίς να κουράζουν . Έπαιξαν ολόκληρο το καινούριο τους άλμπουμ, Disruption, με κάποιες “τσόντες” από το “You” του 2014.
Η λογική των συνθέσεων του σχήματος φαίνεται και από τα ονόματα των τραγουδιών και το track listing στα δυο αυτά άλμπουμ (π.χ. στο Disruption – 1.My,2. Erection, 3.Shows, 4.Me, 5.The, 6.Direction). Λειτουργούν σαν λέξεις σε πρόταση, που ενώ και απο μόνες τους έχουν τη δική τους σημασία, λειτουργούν καλύτερα μέσα στη συνοχή ενός συνόλου.
Ενδιαφέρον είχε πως σε διάφορες στιγμές ο φωτισμός απομόνωνε κάποιο μέλος του γκρουπ, βάζοντας τον σε πρώτο πλάνο με τους άλλους δύο να λειτουργούν πιο υποστηρικτικά.
Επίσης κατα τη διάρκεια του τελευταίου κομματίου πριν το απαραίτητο encore, ο drummer ξεβίδωσε το ένα πιατίνι με τη βάση του, το τοποθέτησε ανάμεσα στον κιθαρίστα και τον μπασίστα και μοιράστηκε για λίγο μαζί τους το μπροστινό μέρος της σκηνής.
Για το προαναφερθέν encore, οι Kalamata επέλεξαν το Mother, μία από τις πιο γρήγορες και “σκληρές” τους σύνθεσεις και χαιρέτησαν τραβώντας μας βίντεο καθώς ύψωναν για μία ακόμα φορά τα ποτήρια τους.
Cheers
Kalamata setlist
MY
ERECTION
TO
SHOWS
DIE
ME
THE
DIRECTION
YOU
MOTHER
photos: Ανδρέας Πανόπουλος
464 
