Η μέρα για την εμφάνιση της PJ Harvey ως headliner της τρίτης μέρας του Release Festival πλησιάζει κι εμείς ανυπομονούμε να την απολαύσουμε!
Η Polly Jean Harvey δεν είναι μια κοινή καλλιτέχνιδα. Στη σχεδόν 25ετή καριέρα της κρατά σταθερά ψηλά τον πήχη, μην έχοντας δώσει ποτέ έναν δίσκο άξιο κακού λόγου. Απρόβλεπτη, δείχνει με κάθε νέα της δουλειά ότι μισεί να επαναλαμβάνεται και θέτει κάθε φορά έναν καινούριο στόχο, ένα νέο στοίχημα που αυτοπροκαλείται να κερδίσει. Δυναμική και γεμάτη αυτοπεποίθηση, με την χαρακτηριστική ισχυρή φωνή της, είναι μια παρουσία που δύσκολα αφήνει κάποιον αδιάφορο.
To ντεμπούτο άλμπουμ της PJ Harvey (το όνομα αντιστοιχούσε τότε σε τριμελές σχήμα), “Dry”, κυκλοφορεί το 1992. Μέσω αυτού, η 23χρονη Harvey δείχνει σε όλους τι εστί ωμό ειλικρινές ροκ. Ο δίσκος συγκαταλέγεται από τον Κurt Cobain στη λίστα με τα 50 αγαπημένα άλμπουμ του και μπαίνει επίσης και σε διάφορες λίστες περιοδικών (NME, Melody Maker) με τα 100 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών.
Την αμέσως επόμενη χρονιά βγαίνει το “Rid of Me”, ένα ακόμη μικρό αριστούργημα. Επιθετικότητα, στοιχεία από την punk και post-punk σκηνή, προκλητικοί στίχοι με φεμινιστική διάθεση. Στο τέλος του χρόνου, οι υπόλοιποι δύο του σχήματος, ο Rob Ellis στα τύμπανα και ο Steve Vaughan στο μπάσο, αποχωρούν.
Το 1995 κυκλοφορεί ο τρίτος δίσκος της PJ, σόλο πλέον, “To Bring You My Love”. Ο ήχος έχει “εξευγενιστεί” κάπως και παίρνει μια blues απόχρωση. Για την παραγωγή συνεργάζεται με τον Flood (U2, Nick Cave and the Bad Seeds, Nine Inch Nails) και τον John Parish, με τους οποίους θα ξανασυνεργαστεί αρκετές φορές στο μέλλον.
Η Polly απολαμβάνει πια διεθνή αναγνώριση και επιτυχία. Το 1996, κυκλοφορεί μαζί με τον John Parish τον πρώτο κοινό τους δίσκο “Dance Hall at Louse Point”. Την ίδια χρονιά, κάνει μια συμμετοχή στον δίσκο “Murder Ballads” του Nick Cave, τραγουδώντας μαζί του στο κομμάτι “Henry Lee”.
Τέταρτο άλμπουμ της το “Is This Desire?” το 1998, το οποίο δεν είχε την ίδια εμπορική επιτυχία με το προηγούμενο. Εδώ η PJ προσθέτει ηλεκτρoνικά στοιχεία και συνθεσάιζερ, φλερτάροντας με την trip-hop. Πριν από την κυκλοφορία του δίσκου είχε προηγηθεί η συμμετοχή της στο άλμπουμ “Angels With Dirty Faces” του Tricky, τραγουδώντας το “Broken Homes”.
Μεγάλη εμπορική επιτυχία γνωρίζει ξανά το 2000 με το “Stories From the City, Stories From the Sea”, το οποίο την οδηγεί στο πρώτο της βραβείο Mercury το 2001 και την κάνει την πρώτη γυναίκα σόλο καλλιτέχνιδα που κερδίζει ποτέ αυτό το βραβείο. Η PJ βρίσκεται εδώ σε σαφώς πιο ανεβαστική διάθεση, δεν λείπουν ωστόσο οι μελαγχολικές στιγμές, όπως είναι αυτή του ντουέτου της με τον Thom Yorke, “This Mess We ‘re In”.
Το 2004 ακολουθεί το έκτο άλμπουμ της “Uh Huh Her”, όπου η Polly επιστρέφει στον ωμό, κιθαριστικό ήχο, μέσα όμως από μια πιο “ώριμη” ματιά. Παίζει όλα τα όργανα η ίδια, εκτός από τα τύμπανα, και κερδίζει πόντους αμεσότητας και ειλικρίνειας μέσα από την απλότητα και λακωνικότητα των συνθέσεων.
Το 2007 κυκλοφορεί το White Chalk. Η PJ αφήνει την κιθάρα στην άκρη και αφοσιώνεται στο πιάνο, τραγουδάει κατά κύριο λόγο στο υψηλότερο όριο του δυνατού της έκτασής της και δημιουργεί έναν εσωστρεφή δίσκο με στοιχειωμένη ατμόσφαιρα.
Το 2009 συνεργάζεται και πάλι με τον John Parish και βγάζουν τον δεύτερο κοινό τους δίσκο “A Woman A Man Walked By”. Δύο χρόνια αργότερα, επανέρχεται με τον νέο προσωπικό της δίσκο, όγδοο κατά σειρά, “Let England Shake”, και κερδίζει το δεύτερο βραβείο Mercury το 2011, 10 χρόνια μετά το πρώτο. Οι στίχοι της αποκτούν πολιτικό χαρακτήρα, η μουσική ενσωματώνει το folk στοιχείο, το στιλ των φωνητικών είναι διαφορετικό από κάθε άλλη φορά.
Και φτάνουμε αισίως στο πρόσφατα κυκλοφορηθέν άλμπουμ της “The Hope Six Demolition Project”, τα τραγούδια του οποίου έγραφε κατά τη διάρκεια των ταξιδιών που έκανε από το 2011 και μετά στο Αφγανιστάν, το Κόσσοβο και την Ουάσιγκτον. Διατηρώντας το υφολογικό κλίμα του προηγούμενου δίσκου, η PJ αφηγείται όσα είδε, εστιάζοντας αυτή τη φορά το βλέμμα σε ξένα εδάφη και όχι στα πάτρια.
Στις 7 Ιουνίου, η PJ Harvey επιστρέφει στην Αθήνα, 8 χρόνια μετά την τελευταία της εμφάνιση στα μέρη μας, στο πλαίσιο του Release Festival. Μαζί της οι Brian Jonestown Massacre, οι Slowdive και οι δικοί μας Closer και The Noise Figures. Να είστε όλοι εκεί!
254 
