Αν είναι ένας δίσκος που οι απανταχού doom-άδες, εμού συμπεριλαμβανομένου, περίμεναν με ανυπομονησία φέτος είναι αυτός.
Το πυρηνικό δίδυμο των Tim Bagshaw και Mark Greening εμφανίζεται και πάλι μαζί μετά τους αδικοχαμένους Ramesses και τη (σύντομη και επεισοδιακή) επιστροφή του Greening στο πρώτο τους παιδί, τους Electric Wizard, και αυτή τη φορά έφεραν για ενισχύσεις τον μπάρμπα-καλικάντζαρο Lee Dorrian (τι εννοείτε, ποιών;) να βάλει το χεράκι του.
Το αποτέλεσμα είναι ακριβώς αυτό που φαντάζεστε, με τους Greening και Bagshaw να ξερνάνε υπέρβαρο fuzz-αρισμένο και σκοτεινό doom κάπου μεταξύ των Ramesses, του Dopethrone και του Endtyme (ίσως ο πιο άδικα υποτιμημένος δίσκος των Cathedral), και ο Dorrian σε σπάνια φόρμα έχει πετάξει τις καμπάνες και τα χαϊμαλιά, έχει ξεσκονίσει το ράσο του και φωνάζει σαν να μην πέρασε μια μέρα από το Forest of Equilibrium.
Σίγουρα ο δίσκος έχει κανα-δυο αδυναμίες, καταρχήν είναι σχετικά μικρός (για το είδος πάντα) σε διάρκεια και ενώ ο δίσκος ξεκινά δυναμικά με το ωραιότατο “Crown Of Burning Stars”, το δεύτερο στη σειρά “The Cross” είναι απλά μια μετριότητα που δείχνει ότι μάλλον το σχήμα βιάστηκε λίγο με την κυκλοφορία. Ευτυχώς με το τρίτο κομμάτι και μετά, το Cathedral-ικό “Nephthys”, ο δίσκος παίρνει τα πάνω του και δεν ξαναπέφτει σε ποιότητα με αποκορύφωμα το αριστουργηματικό και ισοπεδωτικό “I Am Your Virus”.
Σίγουρα περιμένω και καλύτερα στο μέλλον, αλλά για την ώρα το “With The Dead” μια χαρά την έκανε τη δουλειά του. Προτείνετε ανεπιφύλακτα στους απανταχού σάπιους, βάλτε το να παίζει εναλλάξ με το καινούργιο Hooded Menace, ψάξτε την ταινιοθήκη σας για τα Blind Dead του Amando de Ossorio, το House By The Cemetery του Fulci και κανα κλασσικό Vincent Price από Hammer και μην ξεχάσετε το λιπαντικό και τα χαρτομάντιλα, ξέρετε εσείς.
463 
