Είμαι ο μόνος άραγε που έχει σιχαθεί τους “μεταλλοπατέρες”;
Δεν ξέρω εάν αυτός ο τίτλος (και οι ιδιότητές του) απονέμεται από μια ηλικία και μετά, αλλά σπάνια βρίσκεις ανθρώπους του χώρου που, όντας σε αυτόν ένα σεβαστό διάστημα, να μην καυχιόνται για τα πεπραγμένα τους, υπενθυμίζοντάς σου συνεχώς το ότι αυτοί (συν άλλοι 29 κατασκευαστές) “ξέρουν”!
Νομίζω πως μια ελαφριά αίσθηση του τι εστί να είσαι “ξερόλας” όλοι την έχουμε περάσει, όταν κάποτε στη ζωή μας ανακαλύψαμε πέντε- έξι μπάντες πέρα από τους Metallica και τους Iron Maiden… Τότε, όταν βρίσκαμε μικρότερους σε ηλικία, προσπαθούσαμε να τους πείσουμε να ακούσουν ό,τι και εμείς, για να μην είναι κολλημένοι… Πόσο λάθος!
Άμα δεν περάσεις τα στάδια όπως πρέπει, δύσκολα μαθαίνεις να αγαπάς τη rock και τη metal μουσική. Είναι δυνατόν άλλωστε να ξεκινήσεις κατευθείαν με Watchtower (τυχαίο παράδειγμα) άπαξ και δεν έχεις περάσει από άλλα, πιο βασικά, σχήματα;
Ευτυχώς, οι περισσότεροι από εμάς, περνάμε γρήγορα αυτό το στάδιο και επιστρέφουμε στην ουσία της μουσικής. Εκεί που χτυπάει όμως ξανά το ζιζάνιο του “ξερόλα” (και ουσιαστικά μετουσιώνεται στο σύνδρομο του “μεταλλοπατέρα”) είναι όταν έχεις φτάσει μια ορισμένη ηλικία…
Και εάν δε, είσαι και “εκ των έσω”, τότε το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο. Το ύφος των χιλίων καρδιναλίων γίνεται τρόπος ζωής και τίποτα δε σε σταματά. Από τότε που εντάχθηκα (με το έτσι θέλω) στην ομάδα του Rockway, έχω ακούσει πάμπολλες ατάκες που με έχουν κάνει να αναθεωρήσω για το κατά πόσο υγειές είναι το metal στην Ελλάδα!
Το κύριο γνώρισμα του απλού “μεταλλοπατέρα” είναι η απαξίωση όλων των νέων σχημάτων και η εκνευριστική επιμονή του να σε κάνει να ακούσεις εκείνο το σπάνιο 7ιντσο μιας άγνωστης και διαλυμένης μπάντας που έδρασε για δεκαπέντε μέρες στα 80s, η οποία αδικήθηκε και άμα συνέχιζε θα ήταν μεγάλο όνομα. Άσε μας ρε φίλε! Να το ακούσω εγώ αυτό, αλλά εσύ μετά θα δεχτείς να σε μυήσω σε πιο σύγχρονα ακούσματα; Μπα!
Η διαφορά του απλού “μεταλλοπατέρα” με αυτόν που είναι μέρος του συστήματος, είτε μέσω κάποιου site, είτε περιοδικού, είτε ραδιοφώνου κτλ, είναι το ότι είναι λιγότερο κολλημένος σε ότι αφορά κάποιες μπάντες (μιας και ως ενός σημείου είναι αναγκασμένος να ακούει νέα πράγματα), αλλά παράλληλα απαξιώνει τις απόψεις, τη δουλειά και την προσπάθεια όσων βρίσκονται στο χώρο λιγότερο διάστημα. Είναι η λογική “τι να μας πει και αυτός; ένα τσουτσέκι είναι”! Έλα όμως που όλοι κάποτε “τσουτσέκια” ήμασταν (εγώ ακόμα είμαι και μου αρέσει). Και, για μένα, ο άνθρωπος που ξεχνάει το πώς ξεκίνησε δεν αξίζει να συνεχίζει…
Αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν και εξαιρέσεις, έτσι; Αν ήταν όλοι ίδιοι, πολύ αμφιβάλλω για το εάν θα υπήρχε ακόμα το metal στη χώρα μας. Αυτοί κατάφεραν και έδιωξαν από μέσα τους το ζιζάνιο του “ξερόλα”… Έτσι και αλλιώς είναι θέμα χαρακτήρα. Τέτοιοι είναι οι άνθρωποι που θέλω να μου δίνουν συμβουλές και όχι ο κάθε παπάρας που μου πλασάρει αυτό που προστάζει κάποια εταιρεία, ή κάτι που είναι “in” και το ακούει επειδή “πρέπει”! Βαρέθηκα, σιχάθηκα, πείτε το όπως θέλετε, το ύφος τους και την έμμεση επιβολή των απόψεών τους. Ευτυχώς που οι νεότερες γενεές (πλην εξαιρέσεων) δεν τρώνε το παραμύθι του “φωτεινού παντογνώστη” και μαθαίνουν να αγαπούν τα πάντα, χωρίς να σνομπάρουν ιδέες και καταστάσεις.
Και εννοείται πως ο “μεταλλοπατέρας” που χρησιμοποιεί τις γνώσεις του για να ρίξει “μεταλλούδες” είναι ίσως το χειρότερο είδος! Γιατί μπορεί στην αρχή να μαγευτεί η άλλη από την επιδειξιομανία του, αλλά στο τέλος θα κάτσει σε κάποιον που δε θα μετράει τον αντρισμό του σύμφωνα με το πόσα ξέρει για τη μουσική.
Το αποτέλεσμα θα είναι να γυρίσει τελικά μόνος στο σπίτι του και να καυχιέται την επόμενη μέρα στον κολλητό του για “εκείνο το πιπίνι” που γνώρισε χτες και που της πήρε τα μυαλά με την εμπειρία του, αλλά δεν έγινε κάτι γιατί έπρεπε να φύγει… εάν είχε όμως πέντε λεπτά ακόμα να της αναλύσει το πώς η προγιαγιά του Bruce Dickinson έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της πορείας των Iron Maiden, τότε θα ήταν δική του!
Ας μην πλατειάσω άλλο, προς το παρόν τουλάχιστον… Όσοι από εσάς που διαβάσετε το παραπάνω κείμενο, ενοχληθήκατε τότε λυπάμαι, αλλά όχι και ιδιαίτερα πολύ…
to be continued
567 
