Είδος: post hardcore
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημ. Κυκλοφορίας: 5 Απριλίου 2020
Πρώτα από όλα, να πω πως οι Θεσσαλονικείς Plivii χάλασαν φαιά ουσία για να βρεθεί το παρόν album στα χέρια μου και πως είχα την επιλογή να μην ασχοληθώ μαζί τους ή να τους παραπέμψω σε κάποιον άλλον συνάδελφο. Οπότε εξαρχής, καταλαβαίνετε πως δεν χάλασα άδικα τον χρόνο μου!
Όταν πάτησα το play, αμέσως αντιλήφθηκα πως η συνάντηση μας είναι καρμική. Οι Πληβείοι (θα κρατήσω την ελληνική αλφαβητικά εκδοχή) είναι κάτι νέο στα αυτιά μου. Μια συνάθροιση κόσμων στους οποίους έχω χαθεί πολλάκις κατά τη διάρκεια της σημαίνουσας ζωής μου (όλων μας είναι, δεν την ψώνισα), και ομολογώ πως ακόμη χάνομαι.
Χωρίς ντροπή και χωρίς να ζητάνε την άδεια των κολλημένων, γράφουν στίχους σε ελληνικά (αν και μόνο σε δυο τραγούδια) και αγγλικά και έτσι, ακόμα και αν έχεις κόφτη στον εγκέφαλο σου, που απορρίπτει κάθε τι που σου θυμίζει πως στην τελική όταν οργιζόμαστε βρίζουμε στη μητρική μας, έχουν κάτι που θα σε κάνει να λυγίσεις.
Η σκοτεινά συναισθηματική πλευρά των Joy Division, η τρέλα των Killing Joke, η θρασύτητα του hardcore punk, η ποικιλία του punk που καθρεπτίστηκε στα έργα των Husker Du, η νέα πνοή που έδωσαν οι Fugazi στο hardcore, η άγρια πλευρά του post punk που έκανε την εμφάνιση της στη χώρα μας με τα Μωρά στη Φωτιά, ακόμα και το ταξίδι στα ψυχικά άδυτα που επιχειρούν οι Mogwai, όλα μα όλα αυτά, κρύβονται σε κάποια γωνιά αυτού του ντεμπούτου.
Οι Πληβείοι είναι ένα ακόμη σχήμα που κάνει περήφανη τη Θεσσαλονίκη και κουβαλά με στοργή όλη την κουλτούρα του DIY, που τόσο μα τόσο έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Οι τρεις μάγκες του Βορρά έχουν μοιραστεί τα πάντα, από μουσική σύνθεση ως τον στίχο, ενώ έχουν βάλει χέρι και στην παραγωγή, μέσω του ντραμασινίστα Bill Kapa που μοιράστηκε την καρέκλα με τον Κωνσταντίνο Φραγκόπουλο.
Ο ήχος είναι όσο θορυβώδης χρειάζεται για να δώσει έμφαση στην απόγνωση των λεγομένων στους στίχους, δημιουργώντας παράλληλα μια εξαιρετική εξομοίωση ζωντανών εμφανίσεων τους σε κάποιο υγρό υπόγειο, με καλοστημένη όμως, ακουστική. Στο εξώφυλλο βλέπουμε ένα νεωτεριστικό γλυπτό, δημιουργία του φίλου στου σχήματος, Μίλτου Δίγκα, που εν συνεχεία φωτογραφήθηκε από τη δεσποινίδα Maggy Ivanova και έτσι, το “Πληβείοι” φιλοξενεί άλλες δυο μορφές τέχνες που συνοδεύουν περίφημα τη μουσική.
To πρώτο album των Πληβείων με εξέπληξε ευχάριστα και διέλυσε με περίσσια ευκολία την όποια μου αμφιβολία, για την καλλιτεχνική του υπόσταση. Η ποικιλία και η συνεχής αλλαγή προσωπείου που έχει η μουσική τους που με μόνο μια λέξη, μπορεί να χαρακτηριστεί ως πολυδιάστατη, δεν με άφησε ούτε καν να σκεφτώ πως υπάρχει κάπου εκεί έξω το τέρας που ονομάζεται πλήξη.
Αν όσα διάβαζες δεν σου φαίνονται κινέζικα, μην χάσεις την ευκαιρία να ακούσεις τι έχουν να σου πουν οι Πληβείοι. Έχουν πολλά να σου πουν άλλωστε. Σιγουρέψου πως τα αυτιά σου είναι ελεύθερα και καθαρά! Μόνο αυτό σου ζητούν!
Facebook: https://www.facebook.com/plivii/
Bandcamp: https://plivii.bandcamp.com/
1253 
