Είδος: Progressive rock
Δισκογραφική: Stickman
Ημ. Κυκλοφορίας: 16 Απριλίου 2021
Μια μπάντα με συχνότατη όσο και ποιοτική δισκογραφική παρουσία, επιστρέφει με νέα full length δουλειά. Η αναφορά για τους Νορβηγούς prog rockers Μotorpsycho και το νέο τους έργο “Kingdom of Oblivion”.
Η μουσική των Motorpsycho δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη ετυμολογική ανάλυση. Είναι ένα αμάγαλμα που βρίθει ψυχεδέλειας και το εστιακό της κέντρο βρίσκεται στις αρχές των ’70s. Mια μίξη τριπαρισμένου rock με αναφορές στους Pink Floyd, βαριές κιθάρες που σε σημεία προσεγγίζουν τους Black Sabbath και φυσικά ισχυρότατες space / prog rock αναφορές.
Οι επιρροές τους δεν είναι ιδιαίτερα διακριτές. Υπάρχουν πολλά στοιχεία από όλες τις αρχέγονες proto-rock μπάντες, όπως Yes, King Crimson, Wishbone Ash, πολυσχιδή θέματα που θα μπορούσαν να υπάρχουν σε δουλειές του Frank Zappa αλλά σίγουρα το φιλτράρισμα και η ομοιογένεια του υλικού το καθιστά οικειέστατο στο αυτί ενός ακροατή του συγκεκριμένου κυκλώματος και από εκεί και πέρα αυτό που διακυβεύεται είναι η αξιομνημονευτική ικανότητα των συνθέσεων.
Η αλήθεια είναι ότι σαν άκουσμα απαιτεί την προσοχή του ακροατή καθώς οι πολλές λεπτεπίλεπτες πινελιές στις μελωδίες ενδυναμώνουν το ενδιαφέρον αλλά στη ροή του ολόκληρο το album είναι ευχάριστο χωρίς να κουράζει μιας και τα κομμάτια διαθέτουν επαρκή αυτοτέλεια.
Ο ήχος είναι ακριβώς μέσα στο πνεύμα της εποχής, λαμπάτος και αναλογικός χωρίς πλαστικούρες (που σίγουρα θα υποβίβαζαν το τελικό αποτέλεσμα και είναι ένα από τα credits που διαφοροποιούν την μπάντα από το υπόλοιπο revival συνάφι) ενώ εκτελεστικώς είναι έκδηλο ότι τα μέλη των Motorpsycho είναι εξαιρετικά καταρτισμένοι μουσικοί, με τον Bent Sæther να μεταφέρει ιδανικά το πνεύμα των συνθέσεων, διαθέτοντας ο ίδιος μια προσωπική χροιά που ναι μεν θυμίζει πολλά λαρύγγια αλλά έχει δική του χροιά και αποφεύγει σκοπέλους μιμητισμού ή στυγνής αντιγραφής…
Σαν καλλιτεχνικές κορυφές θα επέλεγα το ομότιτλο track, τα ιντερλούδια “Lady May 1” και “After The Fair”, το “The Hunt” (με ίσως τα πιο “ορθολογικά” φωνητικά σε όλο το album), το εξαιρετικό “The United Debase” που εμπεριέχει μέσα του ολόκληρο το μουσικό DNA της συγκεκριμένης δεκαετίας, το υπνωτιστικό στο intro του “Dreamkiller” που μετουσιώνεται σε έντεχνο σαματά στο φινάλε του, το εξαιρετικό “At Empire’s End” όπως και το “The Transmutation Of Cosmoctopus Lurker” που είναι μάλλον η πιο αντιπροσωπευτική στιγμή της μπάντας (και που είμαι σίγουρος ότι καλόπαιδα σαν τους δικούς μας Mother Turtle θα έχουν λατρέψει), ένα κομμάτι – ορισμός του prog rock.
Τίποτα παραπάνω, το “Kingdom of Oblivion” είναι ένα νοσταλγικό μουσικό ταξιδάκι που παραπέμπει σε εποχές κοινωνικοπολιτικώς “λιμνάζουσες” ως προς τις διαθέσεις του. Χαλαρότητα αλλά όχι αδιαφορία, αιθέρια αισθητική και σίγουρα drug driven οπτική. Οι λάτρεις του συγκεκριμένου ιδιώματος θα το συμπαθήσουν, οι πιο αγριεμένοι δε, μάλλον θα skip-άρουν ανηλεώς. Ο γράφωn, έχοντας ανάλογες διαθέσεις κατά καιρούς, το συμπάθησε αλλά από εκεί και πέρα είναι θέμα μάλλον ιδιοσυγκρασίας. Ακούς και κρίνεις ο ίδιος φίλε αναγνώστη / ακροατή.
Facebook: https://www.facebook.com/motorpsycho.official/
Official website: http://motorpsycho.no/
936 
