Είδος: Punk/Metal
Εταιρία: Rise Records
Ημ. κυκλοφορίας: 8 Σεπτεμβρίου 2023
Η μπούφλα που έφαγα όταν τους είδα ζωντανά το 2013 όταν σαπόρταραν τους Megadeth ήταν αρκετή για να θυμάμαι μια ζωή πως με κάποια πράγματα δεν παίζουμε.
Για να ξηγιόμαστε, δεν μιλάμε για κάτι που δεν είχα ξανακούσει ποτέ, όμως η ενέργεια που ξεχείλιζε από τη σκηνή είναι το μόνο συστατικό που χρειάζεται η μουσική και κάπου κάπου χάνεται.
Έπειτα από αυτό άκουσα προσεκτικά και προσπάθησα να ακολουθήσω όσο μπορούσα την πορεία τους και έγραψα αργότερα για το “Meir” (review) και το “Nattesferd” (review), αλλά η φάση με τον COVID, με έκανε να αγνοήσω και να αφήσω το “Splid” να περάσει απαρατήρητο, παρόλο που η προσθήκη του Ivar Nikolaisen των The Good, The Bad and the Zugly (κάντε χάρη στο εαυτό σας να ακούσετε) με χαροποίησε ιδιαίτερα.
Φτάνουμε λοιπόν, στην επιστροφή της κουκουβάγιας εν έτει 2023 με το “Endling” που στη γλώσσα τους σημαίνει ΤΕΛΟΣ. Δεν γνωρίζω αν υπονοείται κάτι άλλο ή εννοείται το τέλος που θα μας βρει σαν όντα σύντομα, αλλά το άκουσμα του είναι περίεργο.
Συνεχίζει να κινείται μουσικά σε ένα πολύπλευρο crossover στο οποίο μας έχουν συνηθίσει, αλλά μοιάζει να ρισκάρει λίγο περισσότερο από πριν, βέβαια εκπέμποντας αυτοπεποίθηση. Το πολύ διαφορετικό σε σχέση με την Hjelvik περίοδο των Kvelertak είναι πως το συγκρότημα τώρα είναι πιο κοντά στην punk αισθητική προς την οποία υποθέτω τους σπρώχνει η γκρινιάρα φωνή του Ivar.
Ζυγίζοντας όλα τα παραπάνω, αποφάσισα να βγάλω από το μυαλό μου ό,τι είχα για τους Νορβηγούς και άρχισα να ακούω με φρέσκο αυτί.
Έτσι, εντόπισα τις έντονες Turbonegro επιρροές (που πάλι ίσως να έχουν να κάνουν με τον ερχομό του Ivar ή ο ερχομός τους έγινε γιατί θέλησαν να πάνε προς τα εκεί), αλλά και έντονα στοιχεία Mastodon της “Once More ‘round the Sun” εποχής και άρχισα να καταλαβαίνω λίγο καλύτερα τι γένεν.
Στα 51 λεπτά διάρκειας, οι Kvelertak προσπαθούν να βγάλουν στην επιφάνεια όση μουσική ωριμότητα έχουν αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια, μην ξεχνώντας να επιστρέφουν λίγο και στην σκοτεινιά των δασικών τοπίων. Εξάλλου η ιστορία που κρύβεται πίσω από τους στίχους είναι για κάποιον ερημίτη που αντιτασσόταν σε οτιδήποτε σύγχρονο θα μπορούσε να βλάψει τη φύση.
Το “Endling” είναι ένα album που είναι τόσο Kvelertak που δεν μοιάζει Kvelertak. Πατώντας πιο γερά στα punk θεμέλια, παίζει στο γενικότερο metal πλαίσιο, υποβαθμίζοντας την πρότερη παρουσία του black, φέρνοντας όμως λίγο περισσότερα στοιχεία κλασικισμού τύπου NWOBHM ή Thin Lizzy, ισχυρές δόσεις Black Sabbath που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ρίχτερ φασεϊσμού και γενικά οι ρυθμοί είναι αλέγκροι, παρά την συνεχιζόμενη κιθαριστική βαρύτητα.
Η παραγωγή είναι πολύ προσεγμένη και έχει γίνει από 3 διαφορετικούς ανθρώπους που συστεγάζονταν στο ίδιο κτίριο και ίσως για αυτό τελικά, η αλλοπρόσαλλη απουσία κοινής στυλιστικής ραχοκοκαλιάς μεταξύ των κομματιών να έχει κατά κάποιον περίεργο τρόπο, μια συνοχή στο αποτέλεσμα.
Προσωπικά, προτιμώ περισσότερο τη λαρυγγική χροιά του Nikolaisen και θεωρώ πως είναι πιο συγγενής με τη μουσική των Kvelertak και χαίρομαι ιδιαίτερα για τη νέα τους εποχή. Ελπίζω να συνεχίσουν να βρίσκονται στο φως γιατί πολλά ακούγονται για τα παρελθόντα μέλη τους.
Τελικά, το “Endling” είναι ένα album που χρειάζεται το χρόνο σου για να σε κατακτήσει και δεν περιέχει ξεκάθαρα ραδιοφωνικά hits, όμως περιέχει όμορφες, έξυπνες μελωδίες και πάθος.
ώρα το πόσους και ποιους από εσάς θα συγκινήσει, θα το δείξει ο χρόνος.
Εμένα πάλι με κέρδισε εν μέρει, αλλά συνεχίζω να προτιμώ την άλλη μπάντα του τραγουδιστή τους.
Official Site: https://www.kvelertak.com/
Facebook: https://www.facebook.com/Kvelertak/
381 
