Ταλαιπωρημένοι από την συναυλία των Judas Priest, οδεύσαμε ευλαβικά στο Ο.Α.Κ.Α και παρακολουθήσαμε κάτι παραπάνω από συναυλία.
Πήγαμε και είδαμε τους Iron Maiden, την μπάντα πάνω από τις μπάντες, η οποία μας είχε ετοιμάσει πολύ όμορφα πράγματα.
Οι πόρτες είχαν ανοίξει από τις 3 για το διψασμένο κοινό που ήρθε από κάθε γωνιά της χώρας και εκτός αυτής. Κατέφτασα κατά τις 5.30 στο stage b, βρήκα την γωνία μου και περίμενα.
Οι Lord of the Lost εμφανίστηκαν στις 6.30. Ένα τελείως διαφορετικό συγκρότημα για να ανοίξει αυτήν τη βραδιά και δεν κρύβω ότι μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Οι τύποι παίζουν Goth Metal, με όλο το στιλ και το attitude. Έχουν πολύ ενέργεια και κέρδισαν το χειροκρότημα του κοινού που ακόμα δεν είχε γεμίσει το ΟΑΚΑ. Ο ήχος τους ήταν τόσο καλός που ανέβαζε το υλικό τους ένα σκαλί πιο πάνω.
Οι Γερμανοί, με 7 άλμπουμ στην πλάτη τους παρουσίασαν τραγούδια από το τελευταίο τους, Judas, αλλά και από παλαιότερες δουλειές τους. Ομολογουμένως η μισή ώρα που έπαιξαν, κύλησε ευχάριστα.
Setlist
Drag Me to Hell
Born With a Broken Heart
Under the Sun
The Heartbeat of the Devil
Die Tomorrow
Loreley
On This Rock I Will Build My Church
Σειρά είχαν οι Αυστραλοί Airbourne. Πολύ καλή προσθήκη, πολύς κόσμος περίμενε να τους απολαύσει. Το σχήμα βγήκε με απίστευτο αέρα στις 7:30. Ενεργητικοί, έπαιξαν με το κοινό και γενικά τα έδωσαν όλα. Για 45 λεπτά ξεσήκωσαν τον κόσμο που όλο και γέμιζε το στάδιο. Εκτέλεσαν υλικό από το πρόσφατο Boneshaker όπως και το πολύ δυνατό τους Black Dog Barking, μεταξύ άλλων, αλωνίζοντας τη σκηνή.
Παρότι ο ήχος ήταν πολύ μακριά από το «καλός», σε επίπεδο ενοχλητικό χαμηλός για να είμαι συγκεκριμένη, η μπάντα ήξερε πολύ καλά ότι οι Έλληνες οπαδοί την περιμένουν και με το παραπάνω, χρόνια τώρα. Αυτή είναι προσωπική γνώμη, η μπάντα έχει κάνει πολύ μεγάλη επιτυχία και το μεγαλύτερο μέρος την χάρηκε. Αυτό που ήθελαν το κατάφεραν, έστω σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο.
Setlist
Ready to Rock
Back in the Game
Girls in Black
Burnout the Nitro
Boneshaker
Breakin’ Outta Hell
Live It Up
Raise the Flag
Runnin’ Wild
Όλα ωραία, είδαμε τις προηγούμενες μπάντες, καλά περάσαμε, μιλήσαμε, ήπιαμε τις μπίρες μας, αλλά τα πράγματα σοβάρεψαν. Στις 9 ακούσαμε να παίζει το Doctor Doctor και ζεσταθήκαμε αμέσως. Senjutsu για πρώτο κομμάτι, με τους θεούς να εμφανίζονται και να παραληρεί το σχεδόν γεμάτο στάδιο.
Συνέχισαν με κομμάτια από το νέο άλμπουμ φυσικά όπως τα Stratego και The Writing on the Wall. Ο πρώτος χαμούλης έγινε με το Revelations και τα κλασικά καπνογόνα να κοκκινίζουν τον χώρο. Blood Brothers ανατριχίλα, Sign of the Cross ακόμα μεγαλύτερη ανατριχίλα.
Ο Bruce Dickinson βγήκε με το φλογοβόλο του στο Flight of Icarus, ενώ στο Fear of the Dark λυσσάξαμε. Συνεχίσαμε ευλαβικά με Hallowed Be Thy Name και ενώ όλα πάνε εξαιρετικά έχουμε μια μικρή τσαντίλα του Dickinson στην αρχή του The Number of the Beast. Ο λόγος είναι γνωστός, τον λέει χρόνια, εμείς τον χαβά μας. Δεν θέλει καπνογόνα γενικά, ειδικά μπροστά. Ας αφήσουμε πίσω μας το ότι δεν ακούσαμε την κραυγή του όμως. Iron Maiden για τη συνέχεια, με τον τεράστιο Eddie που αποκαλύφθηκε από πίσω να μας κάνει να ξεχάσουμε τα πάντα.
Πρώτο encore με The Trooper (και ακόμα περισσότερα καπνογόνα), The Clansman και Run to the Hills. Δεύτερο encore, η τρίχα κάγκελο, η σκηνή γίνεται ουρανός και το Aces High μας έκανε κομμάτια. Ο ήχος ήταν καλός, αλλά θα μπορούσε και καλύτερος στο μέρος που βρισκόμουν εγώ.
Τα σκηνικά δεν χρειάζονται πολλά λόγια, μίλησαν από μόνα τους και μας άνοιξαν τα μάτια, με τον Eddie πάντα πρωταγωνιστή. Ο Janick Gers έβγαλε όλη του την ενέργεια, χόρεψε όπως ξέρουμε και το ευχαριστήθηκε, ενώ ο Nicko McBrain ήταν σταθερός στο έργο του όπως πάντα. Dave Murray και Adrian Smith έκαναν δουλίτσα ακάθεκτοι, ό,τι και να γινόταν γύρω τους, ενώ ο Steve Harris, αρχηγός εκεί, ίδιος και απαράλλαχτος.
Όσο για τον Bruce Dickinson, επειδή άκουγα στα πηγαδάκια ότι δεν απέδωσε ή ότι δεν έπρεπε να σταματήσει το κομμάτι και να συνεχίσει, να θυμίσω ότι είναι ένας 63 χρόνων άνθρωπος που πέρασε καρκίνο εκεί από όπου βγαίνει η φωνή του και έτρεχε σαν τον τρελό πέρα δώθε, όπως πάντα και τραγούδησε όπως έπρεπε να τραγουδήσει.
Όσο για τα καπνογόνα, αν κάποιος παρακολουθεί έστω και λίγο τη συναυλιακή πορεία της μπάντας ξέρει ότι δεν τα θέλει. Είναι απλό. Είδαμε τους Iron Maiden, τα υπόλοιπα είναι κακίες.
Setlist
Senjutsu
Stratego
The Writing on the Wall
Revelations
Blood Brothers
Sign of the Cross
Flight of Icarus
Fear of the Dark
Hallowed Be Thy Name
The Number of the Beast
Iron Maiden
Encore:
The Trooper
The Clansman
Run to the Hills
Encore 2:
Aces High
photos: Αποστόλης Καλλιακμάνης / Cristina Alossi
834 
