Το όνομα τους το αντάμωνες συχνά-πυκνά σε συζητήσεις στα διάφορα prog metal πηγαδάκια που στήνονται στα κοινωνικά δίκτυα.
Λίγο τα δυο πολύ καλά video clip που δημιούργησαν για τα “Through the Shadows (I Rise)” και “Our Bleeding”, λίγο οι διάφορες live συμμετοχές (με αποκορύφωμα το supporting act στους ημίθεους Dark Tranquillity) στις οποίες έλαβαν εγκωμιαστικά σχόλια, γεγονός είναι ότι πολλοί περίμεναν το πρώτο full length album των Wings In Motion, μιας πολύ καλής μπάντας που κινείται σε ένα ιδιαίτερο μονοπάτι του προοδευτικού metal, συνεχίζοντας με επιτυχία την ακολουθία μιας σειράς κυκλοφοριών αυτού του ύφους που ανθίζει τελευταία στην πατρίδα μας (για να σου θυμίσω και τα πρόσφατα διαμαντάκια των Psycrence και False Coda…).
Το υλικό που αποτελεί το “Cyclicity” είναι εφευρετικό και σχετικά αυθεντικό prog metal, με πάρα πολλές death metal απολήξεις (αυτό το “In Absentia of Tomorrow” έθεσε τη στύση μου σε πολύ υψηλά επίπεδα), κάτι που δίνει περίσσιο ενδιαφέρον συνθετικά. Οργασμικά και βαρύτατα riff layers από τις κιθάρες του Τάσου Ασωνίτη και Αλεξάνδρου Λάππα, μου έφεραν στο μυαλό αρκετές φορές την ηχητική άποψη των Machine Head αν ποτέ αυτοί αποφάσιζαν να παγιώσουν τον ήδη αισθητό prog χαρακτήρα της στιλιστικά death μουσικής τους, με εκτυφλωτικής τεχνικής μελωδικότατα solo και ευφάνταστες ιδέες. Ένα τρομερά δεμένο δίδυμο σίγουρα, το οποίο συνοδεύεται από τη διακριτικότατη όσο και ουσιαστική συνεισφορά των keyboards του Κωνσταντίνου Κουτίτσα, ο οποίος παράγει φουτουριστικές ατμόσφαιρες με τα Dream Theaterικής κοπής θέματά του. Τρελοί ρυθμοί από τον κηροζινάτο drummer Δευκαλίωνα Δήμο, ακούγεται συναρπαστικός γεμίζοντας κάθε δευτερόλεπτο με εμπνευσμένα ρολαρίσματα ενώ ακούγεται θηριώδης στα speed θέματα. Όσο για τον Γιώργο Κωνσταντίνου, τον μπασίστα, τι να πρωτοπεί κανείς; Καταπληκτικό παίξιμο, ο απόλυτος συνοδός των εξάχορδων, αποδίδει πανδύσκολες φράσεις (αν και είναι, υποθέτω συνειδητά, λίγο πιο πίσω ηχητικά σε σχέση με τα υπόλοιπα όργανα) με το “μουρμουρητό” μπάσο του, καθιστώντας τη μουσική των Wings In Motion συμπαγέστατη. Τα δε φωνητικά του Ανδρέα Μπούτου, είναι αρκετά καλά, με μια Warrel Dane δυναμική όταν καθαρίζουν, παρά το ότι δεν έχουν μεγάλη ποικιλία έκφρασης, εντούτοις δημιουργούν καλή εντύπωση η οποία όμως σαφέστατα ωχριά αν την αντιπαραθέσεις με τα deathίζοντα, growl σημεία. Εκεί ο Ανδρέας ακούγεται συγκλονιστικός, με φοβερό πάθος και δύναμη και σίγουρα πείθει, αποδίδοντας άριστα το αξιολογότατο υλικό της μπάντας του.
Εκτός από τα προαναφερθέντα, πάρα πολύ καλά τραγούδια είναι τα “Enter The Circle” (intro) και “The Perfect Lines”, το σχεδόν core “The Hydra’s Head”, o υμνάκος “Your Insanity” ενώ σπουδαία ρεφρέν έχουν και τα, με υποψία “hit songs”, “One Moment to Lose It All”, “Of My Demons” καθώς και ο επίλογος, το “Distances”, στο οποίο ο Ανδρέας συμπράττει στα φωνητικά με την Βίκυ Ψαράκη (frontwoman πλέον στους The Agonist), συνθέτοντας ένα όμορφο δίδυμο.
Ηχητικά το “Cyclicity” δεν έχει εμφανείς αδυναμίες, είναι θέμα του πως τα εκλαμβάνει ο καθένας στο αυτί τα πράγματα, θα μπορούσε να καθαριστεί λίγο ο ήχος στις κιθάρες, αν και αυτό προσωπικά, ουδόλως με επηρέασε κατά την ακρόαση (είμαι και γνωστός μπίχλας, δεν την μπορώ τόσο την καθαρίλα, αν και σ’ αυτό το ύφος, παίζει σίγουρα το ρόλο της).
Τελικώς οι Wings In Motion με το “Cyclicity”, κάνουν ένα εξαιρετικό πρώτο βήμα στα μεγάλα σαλόνια της μουσικής βιομηχανίας, δικαιούνται να είναι κάτι παραπάνω από φιλόδοξοι με το υλικό που έχουν στα χέρια τους και είμαι σίγουρος ότι στο μέλλον θα έχουν τη θέση που τους αξίζει, στην αφρόκρεμα των σπουδαίων συμπράξεων, ολοκληρωμένων μουσικών, που κάνουν την εμφάνισή τους υποστηρίζοντας αυτήν την ταλαιπωρημένη οντότητα που θα μπορούσες και να την πεις “Ελληνική Σκηνή”. Τίποτα λιγότερο από “εύγε και εις ανώτερα, παίδες.”
494 
