IHLO

Είναι από τις πολύ λίγες φορές που ένα πρωτοεμφανιζόμενο σχήμα, με ανεξάρτητη παραγωγή, καταφέρνει να επισκιάσει φτασμένα ονόματα, να αναγκάσει πολύ κόσμο να ξεκλειδώσει τη γενναιοδωρία του σε εγκωμιαστικά σχόλια και να σκαρφαλώσει σε πολλές λίστες των κορυφαίων άλμπουμ του 2019. Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι άγνωστοι με το παράξενο όνομα “Ihlo”; Ο κιθαρίστας και παραγωγός του πρώτου τους άλμπουμ, που τιτλοφορείται “Union”, ανακρίνεται με μεγάλη προθυμία και μας διαφωτίζει για όλα.

Πρώτα από όλα, δώσε μας μια σύντομη περιγραφή για το πώς ξεκινήσατε. Και τελικά, θα παραμείνετε τρίο ή σκοπεύετε να προσθέσετε περισσότερους συμπαίκτες στην ομάδα;

Πλησίασα τον Andy (φωνή και κήμπορντς) ζητώντας τη γνώμη του σχετικά με κάποιο instrumental prog metal που είχα κάνει εγώ – αυτό που του έδειξα ήταν το demo αυτού που τελικά κατέληξε να είναι το “Parhelion” – και ήταν αρκετά εντυπωσιασμένος για να διατηρήσουμε την επαφή μεταξύ μας, και τελικά να αποφασίσουμε να δημιουργήσουμε ένα ηλεκτρονικό anbient project. Η ιδέα του progressive metal προέκυψε, αφού οι πρώτες ιδέες αυτές τελμάτωσαν, και αφού δοκιμάσαμε κάποιες βαρύτερες ιδέες, αποφασίσαμε πως έχουμε μια σαφή ιδέα για το είδος της μουσικής που θα θέλαμε να κάνουμε. Μόλις ο Clark ενώθηκε μαζί μας για να γράψει μέρη των ντραμς(και για τα live επίσης), η ιδέα των Ihlo ήταν πλήρως διαμορφωμένη.

Έχουμε ήδη προσκαλέσει έναν κιθαρίστα (Rob) και έναν μπασίστα (Michael) για ζωντανές εμφανίσεις – η συμμετοχή τους στη διαδικασία δημιουργίας είναι αυτή τη στιγμή άγνωστη, διότι ακόμα κινούμαστε γύρω από νέες ιδέες, αλλά θα ηχογραφήσουν στο επόμενο άλμπουμ σίγουρα.

Όταν αρχίσατε να γράφετε τη δική σας μουσική, ποιος ήταν ο βασικός σκοπός, η σύλληψη της έκφρασης που είχατε στο μυαλό σας;

Για μένα ήταν πάντα να δημιουργήσουμε μια ατμόσφαιρα. Για να προκαλέσεις ένα συναίσθημα, αυτό το συναίσθημα μπορεί να διαφέρει από τραγούδι σε τραγούδι, αλλά ένα τραγούδι που δεν υποδηλώνει ένα συναίσθημα είναι μόνο το κέλυφος ενός σωστού τραγουδιού. Το θέμα του ντεμπούτο άλμπουμ κατέληξε να είναι αρκετά λυπητερό, με τα θέματα της μοναξιάς, της εγκατάλειψης, και του υπαρξισμού Ενώ δεν το θέσαμε ως στόχο, είναι ακριβώς αυτό που ήρθε φυσιολογικά κατά τη στιγμή της διαδικασίας δημιουργίας.

Οι περισσότεροι από αυτούς που άκουσαν το άλμπουμ βρήκαν κάποιες βασικές επιρροές από το σύγχρονο prog metal του σήμερα. Ποιες θα έλεγες πως είναι οι μπάντες που διακρίνεις εσύ στη μουσική σας, και πέρα από αυτό, μπορείς να αποκαλύψεις και κάποιες πιθανώς πιο ασυνήθιστες επιρροές που πιθανά έχετε;

Οι πιο προφανείς επιρροές είναι αυτές που όλοι έχουν ήδη καταλάβει, καθώς Haken, Leprous, Periphery και Devin Townsend, όλοι είναι εμφανείς σε διαφορετικό βαθμό. Όντας ο μηχανικός μίξης του άλμπουμ, οι προσωπικές μου ξένες επιρροές μπορούν να ακουστούν κυρίως στην παραγωγή – το υπόβαθρο παραγωγής μου είναι στην ηλεκτρονική μουσική, έτσι ένα τεράστιο μέρος της δυναμικής και της ατμόσφαιρας προέρχεται άμεσα από αυτό το είδος δημιουργίας / κορύφωσης / νοοτροπίας της ηλεκτρονικής μουσικής. Ο Andy έχει επίσης ρίζες επιρροής σε πιο περίεργους ηλεκτρονικούς χώρους και τα τύμπανα του Clark αντλούνται επίσης από πιο τεχνικές φλέβες του metal σε σχέση με αυτά που ακούει ο Andy ή εγώ.

Το μουσικό ταξίδι του “Union” ακούγεται σαν ένα κύμα που περιοδικά μεγαλώνει και τελικά οδηγείται στο θριαμβικό κρεσέντο του “Coalescence”. Είναι πράγματι η τακτική σας ή κάτι που απλά εγώ ακούω;

Σίγουρα δεν ήταν σαφώς καθορισμένος στόχος, αλλά καθαρά αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο ο Andy και εγώ γράφουμε, νομίζω. Η δυναμική φτιάχνει ή χαλάει ένα άλμπουμ. Δεν μπορώ να αντέξω ένα metal άλμπουμ που είναι απίστευτα δυνατό και γεμάτο ενέργεια σε όλη τη διάρκειά του, χρειάζεσαι τον χώρο που αναπνέει για να τονιστούν τα δυνατότερα μέρη. Και νομίζω ότι έχεις δίκιο, τα μέρη που ήταν τα “μεγάλα” μέρη σίγουρα φαίνεται να γίνονται μεγαλύτερα καθώς το άλμπουμ εξελίσσεται! Με αποτέλεσμα το τελικό τραγούδι στο άλμπουμ να είναι το μεγαλύτερο φινίρισμα όλων αυτών. Έτσι σίγουρα δεν το ακούς μόνο εσύ!

Μπορείς να μας δώσεις κάποιες πληροφορίες για τις πηγές έμπνευσης των θεμάτων των στίχων στο άλμπουμ;

Οι στίχοι ξεκίνησαν αρχικά ως μέρος ενός θεματικού άλμπουμ γύρω από δύο ανθρώπους που προσπαθούν να επιστρέψουν μαζί σε αυτό το επικό ταξίδι στο χρόνο και στο διάστημα και μετά με την πάροδο του χρόνου έγιναν πιο προσγειωμένοι και λίγο λιγότερο τελειομανείς. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά, καθώς ο Andy έγραψε όλους τους στίχους, αλλά η γενική έμπνευση είναι αυτή η εικόνα κάποιου που είναι βαθιά δεμένος με κάποιον άλλο και αγωνίζεται να διατηρήσει αυτή τη σχέση.

Έχοντας ήδη κερδίσει τόσο θερμή και ενθουσιώδη ανταπόκριση, μπορείς να θυμηθείς την πιο παράξενη αντίδραση ως τώρα;

Στην πραγματικότητα, θεωρούμε ότι η θετική ανταπόκριση είναι εξαιρετικά περίεργη. Εμείς ειλικρινά δεν περιμέναμε τις αντιδράσεις που έχουμε πάρει, καθόλου! Ειδικά με τα περιστατικά που συμβαίνουν στο τέλος του έτους, έχουμε δει πολλές ιστοσελίδες να αναφέρονται σε μας ότι είχαν χάσει την κυκλοφορία, καταιγιστικές κριτικές, και βλέποντας τους ανθρώπους να το επιλέγουν ακόμα και να μιλάνε για αυτό είναι τόσο περίεργο, αλλά εκπληκτικό.

Έχοντας ήδη συμπεριληφθεί από τους μουσικοκριτικούς και το κοινό σε ένα συγκεκριμένο ιδίωμα, πως σχεδιάζετε και φαντάζεστε το επόμενο βήμα; Νιώθετε πως υπάρχει χώρος για εξερεύνηση σε αυτό το μουσικό είδος σήμερα;

Έχουμε ήδη αποφασίσει ότι δεν πρόκειται να είμαστε περιορισμένοι σε ιδιώματα. Υπάρχει πολλή ποικιλομορφία στο “Union”, αγαπάμε τη δημιουργία ηλεκτρονικών τμημάτων μόνο σαν break από το metal, αλλά αυτή είναι η ποικιλία που υπάρχει ήδη κυρίως στα προοδευτικά είδη. Τούτου λεχθέντος, έχουμε ήδη σχέδια για πιο ήπια μουσική από οτιδήποτε στο “Union”, καθώς και σχέδια για βαρύτερα πράγματα επίσης. Είμαστε απολύτως προγραμματισμένοι να διερευνήσουμε οτιδήποτε πιστεύουμε ότι θα ακούγεται καλό στη μουσική μας, ανεξάρτητα από το είδος στο οποίο θα μπορούσε να καταλήξει.

Κοιτάζοντας πίσω στο 2019, μπορείς να διαλέξεις τα αγαπημένα σου άλμπουμ;

Το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής που άκουσα το 2019 δεν κυκλοφόρησε αυτή την χρονιά, αλλά τα βασικά που μου άρεσαν ήταν οι Leprous και το “Pitfalls” και οι Periphery με το “P4”.

Αν έπρεπε να διαλέξεις μια φράση από τους στίχους του “Union” που αντιπροσωπεύει κάτι σπουδαίο για την περίοδο που το γράψατε, ποια θα ήταν αυτή και γιατί;

“Δεν θα πρέπει ποτέ να ψάχνεις μόνος στα αστέρια”. Το κάναμε μαζί από το μηδέν, αφού ελάχιστα γνωρίζαμε ο ένας τον άλλον. Αυτή η φράση πραγματικά συνοψίζει αυτό το ταξίδι για μας.

Έχετε σχέδια για περισσότερη ζωντανή προώθηση του άλμπουμ στο άμεσο μέλλον και πως σκοπεύετε να το μεταφέρετε ζωντανά στη σκηνή;

Έχουμε! Δεν έχουν επιβεβαιωθεί απολύτως ημερομηνίες, αλλά έχουμε τουλάχιστον δύο ακόμα συναυλίες στο Ηνωμένο Βασίλειο στα στάδια του σχεδιασμού. Η ζωντανή παράστασή μας εξακολουθεί να βελτιώνεται και να βελτιώνεται – έχουμε κάνει μόνο δύο φορές μέχρι τώρα και οι δύο ήταν πολύ διαφορετικές εμπειρίες. Σε προσωπικό επίπεδο, προσπαθώ ακόμα να καταλάβω τον καλύτερο τρόπο αναπαραγωγής του ήχου της κιθάρας του άλμπουμ – δεν είμαι πολύς τύπος της ταχύτητας, γι ‘αυτό είναι ένα νέο έδαφος για μένα. Στο μακρινό μέλλον θα θέλαμε να προσθέσουμε συγχρονισμένο φωτισμό και άλλα στοιχεία στην εμφάνισή μας, γνωρίζω ότι ο Andy το σχεδιάζει αυτό από το πρώτο έτος που ξεκινήσαμε να δουλεύουμε στο άλμπουμ.

Τέλος, έχοντας κάνει την έρευνά μου, ξέρω πως το “Ihlo” είναι η λέξη για το μάτι στη γλώσσα των Ζουλού. Πως καταλήξατε σε αυτό το όνομα, υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από αυτό;

Όσον αφορά τη μνήμη μου, ήταν είτε μια τυχαία παραγόμενη λέξη ή κάτι που ο Andy είχε βρει και κλώτσησε στο πίσω μέρος του μυαλού του για αιώνες…