Είδος: Power/Progressive Metal
Δισκογραφική: Atomic Fire Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 3 Νοεμβρίου 2023
30 χρόνια από το “Angels Cry” και 5 ύστερα από το “Ømni”, οι Angra επιστρέφουν με το δέκατο full length τους.
Το πόσα έχουν αλλάξει όλο αυτό το διάστημα είναι λίγο-πολύ γνωστά, με τον μόνο εναπομείναντα από την αρχική σύνθεση, Rafael Bittencourt, να συνεχίζει την ιστορία της μπάντας, έχοντας πλέον ως συνοδοιπόρους τους Felipe Andreoli (μπάσο), Bruno Valverde (τύμπανα) και Marcelo Barbosa (κιθάρα), ενώ πίσω από το μικρόφωνο για τρίτο σερί full length είναι ο Fabio Lione. Ο γνωστός αοιδός και πανταχού παρόν στην power σκηνή, είχε εξ αρχής το δύσκολο έργο να γεμίσει το κενό του (αναντικατάστατου) Andre Matos, αλλά και του εξαιρετικού Edu Falaschi, κάτι που έγινε με τιμιότητα μεν, αλλά ως εκεί, μιας και οι δουλειές του σχήματος δεν ήταν ικανές για να γίνουν talk of the town, οπότε και ο ρόλος του Lione ήταν περισσότερο διεκπεραιωτικός.
Το ”Secret Garden” του 2014 ήταν αρκετά αδιάφορο, σε αντίθεση με το “Ømni” του 2018, το οποίο είχε περισσότερα να πει, αλλά και στις 2 περιπτώσεις, αν δεν υπήρχε το logo στο εξώφυλλο, η απήχηση θα ήταν πολύ μικρότερη. Το συγκρότημα όμως δεν σηκώνει τα χέρια ψηλά και όντας πλέον υπό τη σκέπη της Atomic Fire Records, κυκλοφορεί το “Cycles of Pain”, το οποίο σίγουρα δεν θα επαναφέρει τους Angra σε κάποιο βάθρο, αλλά παίζει καλύτερη μπάλα από τους προκατόχους του.
Το πρώτο θετικό του νέου album είναι πως (επιτέλους) το σχήμα προσπαθεί να υιοθετήσει περισσότερα στοιχεία της περιόδου ’93-‘01, μετριάζοντας κάπως αυτόν τον prog χαρακτήρα που συνόδευε τις μετέπειτα δουλειές που, για τον γράφοντα, δεν ταίριαζε ιδιαίτερα στο ύφος που είχε χτίσει τα προηγούμενα χρόνια. Οκ, δεν μιλάμε για αλλαγή πλεύσης ή πισωγύρισμα, αλλά ας πούμε πως βρίσκονται ξανά σε καλό δρόμο ηχητικά.
Το δεύτερο καλό με το “Cycles of Pain” είναι πως η τωρινή σύνθεση δείχνει πιο δεμένη και χάρη στην παραγωγή του Dennis Ward, το σύνολο παραπέμπει στις πετυχημένες κυκλοφορίες του είδους που μεσουρανούσαν στα ‘00s.
Thus said, αυτό είναι και η αχίλλειος πτέρνα του δίσκου, μιας και σε σημεία το όλο (καλοδεχούμενο μεν) old school feeling, δείχνει ένα group που υπερπροσπαθεί να γυρίσει τον τροχό και στον βωμό των περασμένων μεγαλείων, χάνει σε πρωτοτυπία. Εν ολίγοις, υπάρχουν συνθετικά επιτηδευμένες στιγμές που αν έλειπαν, το album θα είχε πιο έντονη προσωπικότητα.
Το “Cycles of Pain” ακούγεται πολύ ευχάριστα πάντως κι έχει ποικιλία στα τραγούδια, με speedάτες στιγμές, low tempo μπαλάντες, proggy προσεγγίσεις και ethnic περάσματα. Δεν ξέρω τι τύχη θα είχε αν κυκλοφορούσε με άλλο όνομα μπάντας, αλλά σε ό,τι αφορά τη δισκογραφία των Βραζιλιάνων, είναι μια τίμια προσθήκη.
Συμπερασματικά, το τρίτο full length της τρίτης εποχής των Angra δεν θα αλλάξει τον ρου της μουσικής βιομηχανίας, δεν θα ταράξει τα νερά του είδους, ούτε θα καταφέρει να σταθεί δίπλα από τις ένδοξες στιγμές το παρελθόντος. Παρόλα αυτά, είναι μια τίμια power κυκλοφορία και σίγουρα η καλύτερη δουλειά τους με τον Fabio Lione ως frontman, οπότε τις αξίζει τις ακροάσεις του.
https://www.facebook.com/AngraOfficialPage
307 
