Το Kentucky δεν έχει μόνο Fried Chicken. Έχει και μια από τις πιο καλές alternative rock μπάντες των τελευταίων 5 ετών.
Ήταν 2008 όταν οι Cage The Elephant κυκλοφόρησαν το εκπληκτικό τους ντεμπούτο και έκαναν τους μουσικοκριτικούς να πετούν τα χαρτιά τους στον αέρα.
3 χρόνια αργότερα, η συνέχεια ήταν εξίσου συναρπαστική με το “Thank You, Happy Birthday” και το single “Shake Me Down” πέτυχε κάποιες πρωτιές.
2013 και το τρίτο κτύπημα των Αμερικανών λέγεται “Melophobia”. Ποιος όμως φοβάται τη μελωδία; Αυτή είναι που ξεχυλίζει το albuma αυτό από το ξεκίνημα με το όμορφο “Spiderhead” και το τεράστιο “Come A Little Closer”, το οποίο δεν σταματάω να ακούω.
“It’s Just Forever” και ένα ακόμα πανέμορφο κομμάτι με τη συμμετοχή της Alison Mosshart (The Kills), δίνοντας ένα βαθμό παραπάνω στην τρίτη αυτή δισκογραφική προσπάθεια, όπου οι CTE κάνουν “εμπορικό” rock χωρίς να γίνονται σάπιοι και ανέμπνευστοι (ονόματα δε λέμε υπολήψεις δε θίγουμε).
Παιχνιδιάρηδες και με πολύ καλά στημένα τραγούδια, με πιασάρικα ρεφρέν και ατόφια παραγωγή, σε ένα σύνολο που ξεκινάει από τους Beatles και την garage άποψη της δεκαετίας του ‘60, και φτάνει στο σήμερα περνώντας από την άνοιξη του indie rock την δεκαετία του ‘80.
Κομμάτια σαν το “Halo”, θέλεις να ξανακούσεις και θα τα ζητήσεις από τους resident Djs των αθηναϊκών bars. “Black Widow” και μυρίζω μια ακόμη επιτυχία για τους Κεντακιώτες, αφού μιλάμε για υλικό που μπορεί να παίξει σχεδόν παντού και να κάνει τους CTE, ακόμα πιο δημοφιλείς. Η φωνή του Matthew Shultz είναι από τις καλύτερες στο είδος και έχει μεγάλη έκταση συχνοτήτων και μοναδική εκφραστικότητα που ανεβάζει τους ελέφαντες στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, λίγο πριν κλειστούν στο κλουβί τους. Άκου το “Hypocrite” και πες μου ότι κάνω λάθος!
Μια από τις πιο αγαπημένες μου στιγμές είναι το “Teeth”, όπου μια επίθεση από τρελαμένα πνευστά λαμβάνει χώρα και ο Matthew τα παίρνει λίγο στο κρανίο, σε ένα κομμάτι που δείχνει και ότι οι τύποι μπορούν να ξεφύγουν και λίγο από τα καθιερωμένα!
Ok, δεν πιάνουν ούτε κατά διάνοια την μουσική ευφυΐα των Arctic Monkeys, αλλά αν θες κάτι πολύ παραπάνω από τίμιο και αξιοπρεπές, σίγουρα θα το βρεις στο “Melophobia”.
522 
