MUNICIPAL WASTE: “The Last Rager” EP

Πολλές φορές γουστάρω το thrash μου όπως ακριβώς τον καφέ μου. Σκέτο. Χωρίς πολύπλοκα πράγματα και “ακατέργαστη φιλοσοφία”.

Αυτό μας προσφέρουν εδώ και 18 χρόνια οι “δαιμονισμένοι thrashers” από το Richmond της Virginia, Municipal Waste. Αυτό προσφέρουν σε εμένα από το 2009 και το εκπληκτικό “Massive Aggressive”. Πατώντας στα “χνάρια δεινοσαύρου” που άφησαν πίσω τους μπάντες όπως οι D.R.I. και οι Nuclear Assault, μοιράζουν απλόχερα αδρεναλίνη με το crossover thrash τους, “μπολιασμένο” με punk επιρροές και street metal αισθητική. Πολλοί όροι μπήκαν στο παιχνίδι ε; Αρκέσου στο ευθύ και “ταχύβολο” του πράγματος λοιπόν, γιατί η πεντάδα επανέρχεται δύο χρόνια μετά το “Slime And Punishment”, με το EP “The Last Rager” από την Nuclear Blast.

Τέσσερα τραγούδια με το party friendly “Wave Of Death” να δρα ως εναρκτήριος “πολιορκητικός κριός” και το “Car Nivore (Street Meat)”, με την χαρακτηριστική  Municipal Waste ταυτότητα, να ακολουθεί κατά πόδας. Στο “Rum For Your Life” οι Ryan Waste και Nick Poulos στις κιθάρες, “τρέχουν με χίλια” και το ίδιο πρέπει να κάνω και εγώ; Όχι ρε συ, πού θα πας; Εδώ έχουμε πάρτι λέμε. Πιείτε, τα ποτά είναι τσάμπα. Το EP κλείνει ιδανικά με το “The Last Rager” ως υπενθύμιση της “οργισμένης φύσης” των M. Waste και της παραμονής τους στα δισκογραφικά δρώμενα. Απαραίτητο “τονωτικό” σφηνάκι “πράσινης thrash-ίλας”, περιμένοντας στην άκρη του μπαρ την κυκλοφορία του επόμενου full length album.

https://www.facebook.com/pg/Municipalwaste

Wave of Death

519

Avatar photo
About Νίκος Κορέτσης 83 Articles
Ο Νίκος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Χαλκίδα το σωτήριο έτος 1980. Η πόλη των “τρελών νερών” επηρέασε κατά κάποιον τρόπο το χαρακτήρα του αλλά και τις μουσικές του προτιμήσεις, με τις οποίες ήρθε σε επαφή, στην “τρυφερή” ηλικία των 7 ετών, με τα τρία πρώτα άλμπουμ των Metallica. Από το 1990 όμως και μετά άρχισε να γίνεται πιο ενεργός ακροατής, έχοντας ακούσματα σταδιακά από όλο σχεδόν το φάσμα του σκληρού ήχου θεωρώντας εαυτόν “συλλέκτη ακουστικών εμπειριών”. Επειδή όμως η open minded αισθητική έχει και ένα όριο, ο Νίκος δεν ακούει τα πάντα (όπως ακούς να λένε πολλοί) αλλά heavy metal μόνο, με ιδιαίτερη προτίμηση στα ιδιώματα που βρίσκονται κάτω από την “ταμπέλα” του Thrash και Death “πολυχώρου”.