Η Νορβηγία έχει προσφέρει πολλά στον σκληρό ήχο και μια από τις πιο πρόσφατες προσφορές τους είναι οι heavy-μέταλλοι Devil.
Επιστρέφουν, πιστοί στη συνεργασία τους με τη Soulseller Records, με το τρίτο τους full length που έχει τίτλο “To The Gallows”. Ένα υπέροχο fantasy game φάσης εξώφυλλο δείχνει αυτό που ακριβώς λέει ο τίτλος και σε ταξιδεύει νοητά στο heavy metal των αρχών του ‘80.
Μπορεί η φωνή του Joakim Trangsrud να μην είναι για όπερα, αλλά η “ψυχή” που βγάζει σε κάνει να νομίζει πως έχει φωνάρα και να χάνεσαι σε μια περίοδο που το μόνο που είχε σημασία είναι να ζεις το όνειρο σου.
Η παραγωγή είναι παλιατζουρέικη, το album έχει 9 κομματάρες σε σύνολο 42 λεπτών, με ήχο που οι ίδιοι ονομάζουν bluesdoom και ισχυρίζονται πως είναι μουσική φτιαγμένη από whisky, ξύλο και άγριες γυναίκες.
Μπασογραμμές ξεθαμένες από παραχωμένα σεντούκια των Black Sabbath και Pentagram, αισθητική NWOBHM και ειδικότερα συγκροτημάτων σαν τους Witchfinder General (ξαφνικά όλοι θέλουν να τους μοιάσουν), στιγμές πιο 70s (ειδικά λόγω του hammond στο “Peasants & Pitchforks”) και κάτι μου μυρίζει από punk στο όλο του στήσιμο.
Αν είσαι παλιομεταλλάς, παίξε μπάλα χωρίς σκέψη, αν δεν είσαι, αυτό το album μπορεί να σε κάνει και γενικά, χωρίς να είναι κάποιο αριστούργημα, περικλείει μέσα του όλα όσα θέλει κανείς από τη hard rock μουσική. Riff-άρες, μελωδίες που σου σφηνώνονται στον εγκέφαλο και ακόμα και οι κάποιες αδυναμίες που βρίσκονται στο δίσκο, τελικά μεταμορφώνονται σε πλεονεκτήματα.
Αυτά που θα γράψω να έχω στο αμάξι είναι το δυναμικό και ρυθμικά αρχιδάτο “Dead Body Arise”, το επικό “Peasants & Pitchforks” και το τελευταίο του album “Cemetery Still”.
Οι Devil είναι πιο επικίνδυνα εθιστικοί κι από τον ίδιο το διάολο! m/
659 
