Usain Bolt. 100 μέτρα σε 9 δευτερόλεπτα. Gary Bashaw Jr. Έβγαλε 1,82 ουγκιές milkshake από τη μύτη του. God in a Cone. 3 album σε ένα εξάμηνο. Το Rockway.gr και ο Δημήτρης Μαρσέλος είναι αναγκασμένοι από την ιστορία να μιλήσουν στον τα-κάνω-όλα-μόνος-μου Νίκο Μαρίνο, το πρόσωπο πίσω από το όνομα God in a Cone, εν όψει της εμφάνισης του στο Death Disco την Παρασκευή 17 Μαρτίου, στην παρουσίαση του νέου δίσκου των Breath After Coma (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ). Έχει όμως και εκείνος τον πρόσφατο τρίτο του δίσκο, “Obscurist” (review), μην ξεχνιόμαστε!
-Καλησπέρα, Νίκο! Πρώτα από όλα, να υποθέσω πως ηχογραφείς το τέταρτο σου album ήδη. Πας να σπάσεις κάποιο παγκόσμιο ρεκόρ;
Καλησπερα, Δημητρη μου, δηλώνω λάτρης της μουσικής σύνθεσης. Όσο υπάρχει αυτή η διάθεση θα καταρρίπτονται και τα ρεκόρ, χαχαχα!
-Αν και το project σου αυτό δεν μετράει πολύ καιρό ύπαρξης, μιλάμε πλέον με δεδομένα μπάντας που θα είχε τουλάχιστον 5 χρόνια παρουσίας. Παρόλα αυτά, θα ήθελα να ξεκινήσουμε από την αρχή. Τι σε ώθησε στη μοναξιά της one man band; Τι συμβολίζει το όνομα God In A Cone;
Μέσω της προσωπικής έκφρασης οι ορίζοντες ανοίγουν διάπλατα και τα όρια παύουν να υφίστανται! Το όνομα είναι σαφώς μεταφορικό και συμβολίζει τον προσωπικό αγώνα του κάθε ανθρώπου να βγει από το καβούκι ή σπήλαιο του, να ορθοποδήσει και να εκφραστεί σαν πραγματική φυσική υπόσταση που τον διέπει.
-Η μουσική σου συνδυάζει κάθε τι ηλεκτρονικό έχουμε μάθει να αγαπάμε στη γενική σφαίρα της pop και rock. Από τους Depeche Mode/Duran Duran, στην electro goth και τις Ιndustrial στιγμές του Marilyn Manson, ακόμη και στοιχεία ατμοσφαιρικού death metal. Όλα σε ένα, σαν σαμπουάν! Ποιοι ήταν οι καλλιτέχνες που σε έβαλαν σε τέτοιο ταξίδι;
Αγαπώ όλα τα μουσικά ιδιώματα! Δεν υπάρχει συγκεκριμένη προσέγγιση. Ό,τι με δροσίζει και φρεσκάρει, το ενσωματώνω στο μουσικό μου ντουζ!
-Από το περασμένο φθινόπωρο ως σήμερα 3 albums που δεν κάνουν εκπτώσεις στην ποιότητα αυτού που προσφέρουν. Έχει γίνει δεύτερο σπίτι σου; Πως είναι ένα recording session των God In A Cone;
Το στούντιο του παραγωγού μου, Δημήτρη Ντελή (Studio 222) με έχει κάνει να το νιώθω σαν δεύτερο σπίτι! Η μουσική προπαραγωγή ξεκινά από το προσωπικό μου στούντιο και στην συνέχεια καταλήγει στα χέρια του Δημήτρη
-Έχεις εξαρχής λοιπόν, την πολύτιμη του Δημήτρη Ντελή στην παραγωγή που από ό,τι φαίνεται ταιριάζετε πολύ. Πόσο σημαντικό είναι να βρεις κάποιον που να ξέρεις και να καταλαβαίνει τι θέλεις να πετύχεις με τη μουσική σου;
Ο Δημήτρης είναι απίστευτος μουσικός και άνθρωπος, τον θεωρώ σημαντικό μέλος στην περάτωση του μουσικού μου project. Είμαι χαρούμενος για αυτό και πορεύομαι σε αυτό το όραμα.
-“Agrypnia”, “Sex is fear”, “Obscurist”. Έχουν κάποια σχέση θεματικά μεταξύ τους τα τρία album; Είναι κάτι που σε έχει κάνει να γράφεις ακατάπαυστα;
Κάθε album έχει διαφορετικό βίωμα και στιχουργικό ύφος, σίγουρα όμως η κοινή συνισταμένη είναι η αγάπη για την μουσική δημιουργία.
-Τα δυο πρώτα είχαν πιο απλά, κάπως minimal ,εξώφυλλα ενώ το πιο πρόσφατο “Obscurist” έχει περισσότερες πληροφορίες για το μάτι. Δείχνει μια απαισιοδοξία για το που πάει ο κόσμος μας, αλλά ταυτόχρονα και μια αισιοδοξία για το μέλλον στο πρόσωπο του μικρού κοριτσιού. Τι θέλει να πει ο ποιητής;
Ζούμε δύσκολες εποχές, στόχος μου είναι μέσω της μουσικής μου να γυρίσουμε πίσω στην εποχή που όλα ήταν σαφώς πιο παρεΐστικα, αγνά και ρομαντικά. Πρέπει να βγούμε όλοι από το καβούκι μας και να αγκαλιάσουμε την ζωή, συνεισφέροντας σε αυτόν που χρειάζεται τη βοήθεια μας. Η ζωή είναι τόσο μικρή για παθητική στάση, ας αφήσει κάποιος πίσω του ένα έργο που θα επηρεάσει θετικά τη νέα γενιά.
-Δεν διστάζεις να χρησιμοποιείς και τα ελληνικά στους στίχους σου, σε αντίθεση με τους περισσότερους που τα αποφεύγουν σαν ο διάολος το λιβάνι. Το κάνεις όταν θέλεις να δώσεις έμφαση σε κάτι ή βγαίνει απλά και φυσικά όταν τα αγγλικά δεν μπορούν να αποδώσουν τη σωστή έννοια των λεγομένων σου;
Όταν νιώθω πράγματα τα αποτυπώνω στην γλώσσα που τους αρμόζει, όπως και η χρήση των ισπανικών στο “Pistola”.
-Συμμετέχεις στην παρουσίαση του νεου album των Breath After Coma την Παρασκευή 17 Μαρτίου και αναρωτιέμαι προσπαθείς να διαμορφώνεις τη setlist σου ανάλογα με το ύφος των υπολοίπων συμμετεχόντων σε κάθε live;
Φυσικά! Κάθε εμφάνιση θέλω να είναι διαφορετική! Εύχομαι να περάσουμε όμορφα!
-Αν κάποιος σε ρωτήσει ποια η διαφορά του ήχου σου από studio σε live, τι θα απαντήσεις; Είναι εύκολο ένας άνθρωπος να αποδώσει το σύνολο του ήχου ή “αναγκάζεσαι” να έχεις και live μέλη στην μπάντα;
Όλα είναι εύκολα και όλα δύσκολα, μου αρέσει να αποδίδω το υλικό μόνος μου, διότι υπάρχει απόλυτη ελευθερία έκφρασης. Μερικές φορές μια φουλ μπάντα έχει λιγότερη ενέργεια από ότι ένας τροβαδούρος με την κιθάρα του. Το βασικό συστατικό είναι να είμαστε αληθινοί σε αυτό που εκφράζουμε.
-Σε ποιο χώρο έχες φαντασίωση να παίξεις ζωντανά και που δεν θα έπαιζες με τίποτα;
Θα ήθελα πολύ να παίξω στο Coldwave Festival που λαμβάνει χώρα στην Αμερική και δεν θα ήθελα να παίξω με τίποτα σε ένα μέρος που δεν διαθέτει Coneheads!
-Τέλος λοιπόν, και επειδή τη μέρα πριν το live είναι τα γενέθλια μου, θα ήθελα να μου αφιερώσεις κάποιους στίχους σου…
“Πολλά! Φεύγουν χρόνια πολλά και εγώ μένω γριά με μαλλιά μαραμένα! Φιλιά! Μόνο ψάχνω φιλιά, να με παν’ μακρυά, να με παν’ στα χαμένα!”
-Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου! Ραντεβού στο Death Disco!
Τα λέμε! Να είσαι πάντα χαρούμενος και υγιής!
314 
