Μια υπέροχη βραδιά έζησαν αυτοί οι λίγοι που παρευρέθησαν τη νύχτα της 15ης Οκτωβρίου στη Death Disco.
Δυστυχώς η πληθώρα συναυλιών καθώς και η δύσκολη οικονομική κατάσταση δε βοήθησαν στο να βρεθούν πάνω από 70-80 άτομα στο χώρο, παρά το πολύ χαμηλό του εισιτηρίου (μόλις στα 10€ η προπώληση). Πραγματικά κρίμα γιατί οι λίγοι τυχεροί παρακολούθησαν τρία συγκροτήματα που τα έδωσαν όλα. Και όταν λέμε όλα… εννοούμε όλα.
Πρώτοι στη σκηνή, λίγο μετά τις 9, ανέβηκαν οι Fuel Eater. Ο λιγοστός κόσμος ήταν ακόμα παγωμένος και δεν ανταπέδωσε στους Πατρινούς τη διάθεση που έβγαλαν. Σύμμαχός τους ο πολύ καλός ήχος, ενώ τα παιδιά έδειχναν δεμένα και στάθηκαν άψογα πάνω στην σκηνή. Ο τραγουδιστής και frontman του group ήταν ομιλητικότατος, προσπάθησε με το προσωπικό του χιούμορ να ζεστάνει την ατμόσφαιρα, ενώ απέδωσε εξαιρετικά όλα τα τραγούδια κερδίζοντας τις εντυπώσεις. Προφανώς και το set list ήταν βασισμένο στο ντεμπούτο τους “Centralia” του 2015, ενώ ακούστηκε κι ένα νέο κομμάτι (συγχωρήστε με, αλλά δε συγκράτησα τον τίτλο).
Όση ώρα οι Fuel Eater μας χάριζαν τους μεταλλικούς τους stoner ήχους, ήταν δύο τυπάκια πάνω στον εξώστη που χοροπηδούσαν συνέχεια. Έπαιρναν ορμή από το ρυθμό της μουσικής αλλά αυτό που έκαναν έμοιαζε περισσότερο σαν ζέσταμα. Την αλήθεια θα την μάθαινα λίγη ώρα μετά. Οι Dot Legacy ανεβαίνουν στην σκηνή κι αυτή μοιάζει πολύ μικρότερη από όση πραγματικά ήταν μέχρι εκείνη την στιγμή. Οι Γάλλοι (ναι βρε, οι δυο που αναφέρθηκα προηγουμένως κι άλλοι δυο ακόμα), βγάζουν τρομερή ενέργεια, τρέχουν από εδώ κι από εκεί, σκαρφαλώνουν όπου βρουν, κατεβαίνουν στο κοινό και χαίρονται τη στιγμή σα να μην υπάρχει αύριο.
Όσο κι αν οι ήχοι της μπάντας, με αυτή την περίεργη μίξη stoner, alternative, fuzz, post-rock και noise, δεν είναι ακριβώς αυτό που γουστάρω, παρόλα αυτά αιχμαλώτισαν όλες μου τις αισθήσεις σε αυτό που συνέβαινε εκείνη την στιγμή. Το set list και των Dot Legacy ήταν βασισμένο στο ομώνυμο ντεμπούτο τους. Έριξαν πολύ ιδρώτα πάνω στο σανίδι, ανάγκασαν τον κόσμο να κουνηθεί λίγο και προετοίμασαν το έδαφος κατάλληλα για το κλείσιμο της βραδιάς.
Είναι ένα τέταρτο πριν τις 11 και οι Valley Of The Sun, αφού χορεύουν λίγο στον αισθησιακό ρυθμό του τραγουδιού που παίζει από τα ηχεία και περιμένουν ευλαβικά να τελειώσει, πιάνουν τα όπλα τους και ξεκινούν μια rock επέλαση. Το party έχει ξεκινήσει, ο ήχος είναι απροβλημάτιστος, οι ύμνοι από τα τρία album του group διαδέχονται ο ένας τον άλλον κι ο κόσμος το διασκεδάζει όσο δεν πάει.
“Hearts Aflame”, “Deep Light Burns”, “Beneath The Veil” και δε συμμαζεύεται. Όσο η ώρα περνάει, μοιάζουν όλοι να έχουν μπει στην πρίζα. Η μορφάρα- μπασίστας του group προλογίζει το “Eternal Forever” και στις πρώτες του νότες η Death Disco γίνεται πεδίο μάχης. Mosh pit, crowd surfing κι όλοι βρίσκονται σε έκσταση. Οι Valley κάνουν να φύγουν αλλά ο κόσμος προφανώς και δεν τους αφήνει. Κατεβαίνουν κι αυτοί οι δυο απίθανοι τύποι των Dot Legacy και το party συνεχίζεται, έστω και για δύο τραγούδια ακόμα… πριν το οριστικό κλείσιμο αυτής της ευρωπαϊκής κοινής περιοδείας τους.
Όσοι αποφάσισαν να περάσουν αυτήν τη νύχτα παρέα με τα τρία group, έζησαν μια πραγματική rock εμπειρία. Είναι κρίμα να μην μπορεί να στηρίξει ο κόσμος βραδιές σαν κι αυτήν, αλλά από την άλλη, με τόσα live κάθε εβδομάδα, πού να πρωτοπάς! Άλλωστε, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν είμαστε και τόσοι πολλοί…
ΥΓ. Αξίζει να αναφερθώ λίγο και στο υπερπλούσιο merch. Dot Legacy και Valley Of The Sun είχαν βινύλια και cd από όλες τις κυκλοφορίες τους ενώ αίσθηση έκαναν τα καμιά δεκαριά διαφορετικά μπλουζάκια που μάλιστα η πλειοψηφία κόστιζε 5€. Respect…
photos: Ανδρέας Πανόπουλος
451 
