Μέχρι πριν λίγα χρόνια οι επιλογές που είχε ένας μουσικός για να χρηματοδοτήσει την δουλειά του ήταν οι γνωστές 2, είτε θα υπέγραφε συμβόλαιο με κάποια δισκογραφική, είτε θα μάζευε τις οικονομίες του και θα προχωρούσε σε ανεξάρτητη παραγωγή.
Ένας τρίτος δρόμος έχει αρχίσει εδώ και αρκετό καιρό να χαράσσεται μέσα από το crowdfunding, δυνατότητα για το οποίο προσφέρουν κάποιες διαδικτυακές πλατφόρμες όπως π.χ. το Kickstarer και το Pledge.
Αφού οι Γερμανοί κατάφεραν και χρηματοδοτήθηκαν ευθέως από το κοινό τους με ποσό σχεδόν διπλάσιο του απαιτούμενου, κυκλοφορούν το “A War Of Our Own”. Πρόκειται για το 4ο ολοκληρωμένο άλμπουμ της συμφωνικής metal μπάντας. Η τραγουδίστρια του σχήματος, Marcela Bovio, διαθέτει μια υπέροχα αισθαντική φωνή την οποία χρησιμοποιεί με τέτοιο πάθος ώστε να ξεφεύγει από την πεπατημένη των εμμονικά υψίφωνων οπερατικών φωνητικών που συνήθως ακούμε κατά κόρον από αντίστοιχες frontwomen της σκηνής.
Από εκεί και πέρα το άλμπουμ διακρίνει η πολύ καλή παραγωγή που τα έσοδα τους προφανώς τους επέτρεψαν να έχουν, σε σημείο μάλιστα που να αφήνει (στον συγκεκριμένο τομέα) πολύ πίσω τις προηγούμενες δουλειές τους. Αν αφαιρέσουμε από το πλάνο την Bovio, οι Stream Of Passion δεν ξεφεύγουν ιδιαίτερα από τον στερεότυπο ήχο του ιδιώματος. Αντίθετα, ηχoρυθμικός πλουραλισμός διατρέχει το δίσκο στα σημεία που αφήνονται στον πειραματισμό, όπου αναμιγνύουν στοιχεία από το προοδευτικό rock, την jazz, ακόμη και το tango. Όλα αυτά αντιφατικά δεμένα με heavy riffing από την μια και τα αέρινα φωνητικά της Marcela από την άλλη.
Δυστυχώς το άλμπουμ δεν έχει σταθερή ροή σε αξία αφού οι συνθέσεις σε σημεία μπάζουν “νερά” στασιμότητας κι επανάληψης. Ίσως να είχαν αποφύγει το σκόπελο αυτό αν είχαν ψαλιδίσει τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές από τα 13 κομμάτια που περιέχονται, σε 7-8 τραγούδια. Αν και ευχάριστο κατά τις ακροάσεις, λίγα πράγματα θα σου μείνουν στην συνέχεια, ενώ οι πιθανότητες να ακούσει κάποιος ολόκληρο το δίσκο να τρέχει από την αρχή ως το τέλος χωρίς να πηδήξει κομμάτια είναι μικρότερες και από αυτές που έχει ο Θήον Γκρέιτζοϊ να κάνει παιδιά.
Αν και το “A War Of Our Own” είναι στο σωστό δρόμο και με έναν αέρα ελευθερίας στις κινήσεις της μπάντας, δεν καταφέρνει να πετύχει το στόχο, να αποτελέσει δηλαδή το άλμπουμ εκείνο που θα τους καθιερώσει. Ίσως να πρέπει να πιουν καμιά μπύρα ακόμη με τον Arjen Lucassen, με τον οποίο και ξεκίνησε το όλο εγχείρημα πίσω στο 2005, ώστε να καταφέρουν να βρουν το δρόμο προς την συνθετική ολοκλήρωσή τους. Όσο καλός οργανοπαίκτης και αν είσαι, όσο ταλέντο κι αν έχεις, όσα χρήματα κι αν δαπανήσεις στην παραγωγή, έχουν μικρή σημασία τελικά αν είσαι μέτριος τραγουδοποιός.
536 
