“Φέρτε μας τον ψυχίατρο, να δούμε τι θα κάνει!”.
Αυτό σκεφτόμουν στη διαδρομή από το σπίτι μου ως το Death Disco. Φτάνοντας εκεί είδα κάποιες δεκάδες κόσμου σε πηγαδάκια έξω από το venue, γεγονός που με χαροποίησε, γνωρίζοντας το πόσο η μπάντα περίμενε εκείνη τη βραδιά (διαβάστε και τη συνέντευξή τους εδώ).
Εισερχόμενος στον χώρο, ένιωσα να βαδίζω σε μια πραγματική πτέρυγα και οι στριμωγμένοι στην μπάρα θαμώνες, δημιουργούσαν εκείνο το κενό στην αίθουσα, που άλλους τους παγώνει και άλλους του βοηθάει να “αναπνέουν καλύτερα”. Αυτή τη φορά, στεκόμουν κάπου ανάμεσα. Ευτυχώς, η έναρξη του show των Πτέρυγα 3, άργησε μόνο ένα 15-λεπτο σε σχέση με την ανακοινωμένη ώρα και έτσι, όλα θάφτηκαν κάτω από τα πλήκτρα του Δημήτρη Μακρέα.
Ο Βαγγέλης Τσίμος, με παλτό μπροστά από το μικρόφωνο, φάνταζε έτοιμος να μαγέψει τα πλήθη σαν τηλεοπτικός ιεροκήρυκας, αλλά δυστυχώς, σύντομα η θερμοκρασία του χώρου τον ανάγκασε να αφαιρέσει το προαναφερθέν ρούχο. Αυτό έγινε βέβαια, αφού πρώτα έβγαλε όλη του τη θλίψη, στο πρώτο τραγούδι της βραδιά με τίτλο “Λίγη ησυχία επιτέλους”.
Όπως ενημερωθήκαμε, το περασμένο Σάββατο έκλεινε έναν κύκλο ζωντανών εμφανίσεων, που έφτασαν ως την Κύπρο και αυτό από μόνο τους ήταν κάτι σημαντικό για τους ίδιους. Μετά τη λήξη του “Πως φτάσαμε ως εδώ”, ο Πτερύγαρχος κατέβηκε από τη σκηνή, κοιτώντας μας στα μάτια και κάθισε σιωπηλός στα σκαλοπάτια, δημιουργώντας την πρώτη θεατράλε στιγμή του show.
Από κει και πέρα, το θέμα απογειώθηκε. Η βενζίνη βρήκε την κατάλληλη σπίθα και το νέο κομμάτι “Προφητεία της Χαμένης Γενιάς”, που γράφτηκε με αφορμή την υπόθεση George Floyd και αφιερώθηκε σε όλους εκείνους που το σύστημα εκτέλεσε, ήταν η φωτιά, με τον Βαγγέλη να μας δείχνει τις φωτογραφίες των νεκρών που ένας προτζέκτορας έφεγγε στον αριστερό τοίχο.
Οι κραυγές του ρεφρέν του “Παράξενη τρέλα” εκτός μικροφώνου, κινητοποίησε τους παρευρισκόμενους να βοηθήσουν με τις δικές του φωνές να ακουστεί το μήνυμα του τραγουδιού, αλλά μην ξεχάσουμε την πρώτη guest εμφάνιση του Αλέξανδρου Κουφουδάκη (Αστικά Καβούκια), που έδωσε την ψυχή του στο “Δειλοί Αυτόχειρες”.
Η θέση του μπάσου του Νίκου Τζίμα στη μίξη, έδινε εκείνη την όμορφη παραπομπή στα 80s, και έδενε περίφημα με τα σταθερά τύμπανα του Λευτέρη Βουτσά, σκεπασμένα και τα δυο, από τον μαγικό ιστό των πλήκτρων του Δημήτρη Μακρέα. Η κιθάρα του Γιάννη Μαλεβίτη δε, είχε τον ρόλο του μαέστρου και λίμπερο, που άλλοτε οδηγούσε το σύνολο, άλλοτε κάλπαζε μοναχικός με κάποιο υπέροχο σόλο. H παρουσία και των 5 στη σκηνή ήταν απέραντα προβαρισμένη και αποδείκνυε την απόλυτη χημεία που επικρατεί στο στρατόπεδο των Πτερυγα 3.
Δυο ακόμη guests βρέθηκε στο πλάι του Βαγγέλη, με πρώτη την Αλίκη Πριόβολου (Yeah!) να συνεισφέρει σε διασκευή του μνημειώδους “She’s lost Control” των Joy Division και τον Γιώργο Λαγγουρέτο (Magic De Spell) να δίνει τη φωνή του για μια νέα εκδοχή του “Ουλαλούμ” (ποίηση Γιάννη Σκαρίμπα και μελοποίηση Νικόλα Άσιμου), αλλά και στη “Μοναξιά” της Κατερίνα Γώγου που μελοποίησε η πτέρυγα στις “Ιστορίες απ’την τρίτη πτέρυγα”.
Μιας που εκείνο το Σάββατο ήταν και η επίσημη πρεμιέρα του video clip του νέου τους single, “Αβάσταχτο αντίο στην παιδική αθωότητα”, στου οποίου τα γυρίσματα είχε βρεθεί το rockway.gr, η Πτερυγα 3 το έπαιξε με πάθος και δεν αρνήθηκε να το ξανακάνει στο τέλος, όταν τους ζητήθηκε να παίξουν άλλο ένα κομμάτι. Για μένα όμως, το τέλος ήρθε με το “Αυλικός”.
Η Πτέρυγα 3 δούλεψε σκληρά για αυτή τη νύχτα και όλα πήγαν κατ’ ευχή. Περιμένουμε το επόμενο single τους “Προφητεία της Χαμένης Γενιάς” να κυκλοφορήσει και τα επόμενα τους live να απολαύσουμε.
“Έχει γίνει το μυαλό μου μια αυλή ψυχιατρείου”!
Φωτογραφίες: Άννα Βασιλικοπούλου
840 
