H επιστροφή των Gamma Ray στην χώρα μας ήταν κάτι παραπάνω από δεδομένη με αφορμή την περιοδεία για το νέο τους άλμπουμ “Empire Of The Undead”.
Το ταίριασμα του πακέτου με τους Ιταλούς Rhapsody Of Fire αποδείχθηκε ιδιαίτερα επιτυχημένο, όπως θα διαπιστώσατε όσοι παρακολουθήσατε την ζωντανή εμφάνιση και όπως θα διαβάσετε οι υπόλοιποι παρακάτω. Άγνωστος Χ για την συγκεκριμένη βραδιά αποτελούσε ο συναυλιακός χώρος του Volume I Stage που άνοιξε την αυλαία του στο metal κοινό στην καρδιά του Ψυρρή.
Ένας διαφορετικός χώρος που προδιαθέτει θετικά όποιον παρευρεθεί εντός των τειχών του, κυρίως λόγω του μεγάλου ύψους που έχει η (μετακινούμενη) οροφή, αλλά και ο καθαρός διάκοσμος και τα μπαλκόνια του εξώστη. Το δε ύφασμα της τεράστιας αυλαίας που δέσποζε καθ όλη την αναμονή, θα έφτανε να ντύσει κανείς ολόκληρο χωριό. Το merchandise βρισκόταν στον προθάλαμο με όχι ιδιαίτερα ελκυστικές τιμές, ακριβώς απέναντι από το βεστιάριο.
Το κοινό των 800 περίπου ανθρώπων υπήρξε αρκετό για να δείχνει ο χώρος σχεδόν γεμάτος δημιουργώντας από την αρχή ωραία ατμόσφαιρα. Από την άλλη, σε ένα μαγαζί με τόσο ψηλή οροφή είναι δύσκολο να φτιάξει μια μπάντα σωστό ήχο…
Ένα 10λεπτο νωρίτερα από το πρόγραμμα οι 5 Ιταλοί βρίσκονται στην σκηνή υπό τους ήχους του Vis Divina και ανοίγουν το live με το “Rising From The Ashes”, το ένα από τα 2 της βραδιάς από το καινούργιο άλμπουμ τους “Dark Wings Of Steel” (το άλλο ήταν το ομότιτλο). Προς τιμήν τους δεν έπεσαν στο ατόπημα να ρίξουν το μεγαλύτερο βάρος του set στο άλμπουμ αυτό και έδωσαν έτσι στο πολυάριθμο κοινό τους την ευκαιρία να ακούσουν παλιό υλικό τους σε μια εμφάνιση που ταίριαζε σε headliners κι όχι supporters.
Ο ήχος τους ήταν πολύ καθαρός αλλά το βέλος της ιδιαιτερότητας του χώρου που προανέφερα τους χτύπησε στην Αχίλλειο πτέρνα που δεν ήταν άλλη από τον όγκο του ρυθμικού μέρους, αλλά και κάποιες αντηχήσεις στις μπότες του Alex Holzwarth. Επίσης θα ήταν ιδανικό αν ακούγαμε λίγο περισσότερο τα πλήκτρα του Staropoli. Κι εδώ τελειώνουν τα αρνητικά σε ότι αφορά την εμφάνιση των Rhapsody. Πραγματικά απορώ αν υπάρχει έστω ένας που δεν μαγεύτηκε από την φωνή του Fabio Lione η οποία έφτανε στους από κάτω με χαρακτηριστική διαύγεια και ένταση. To κοινό με το καλημέρα έστησε πανηγύρι στέλνοντας προς όλες τις κατευθύνσεις το μήνυμα για ένα πλήρες set με τους Ιταλούς headliners.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Lione έβαζε το κοινό να τραγουδάει (σε σημείο που να γίνεται και λίγο κουραστικό), ενώ δεν σταματούσε να προσπαθεί να επικοινωνεί ποικιλοτρόπως με τον κόσμο, άλλοτε μιλώντας ελληνικά και άλλοτε κάνοντας χιούμορ. Χαρακτηριστική η στιγμή που προλογίζοντας το “Dawn Of Victory” ζήτησε από όλους να τραγουδήσουν, έδειξε έναν από το κοινό που βρισκόταν κρυμμένος ψηλά στο αριστερό μπαλκόνι και τον ρώτησε το όνομα του, όταν εκείνος του απάντησε Μάριος (γεια σου Αρβανιτάκη θεέ, που σφήνωσες εκεί πάνω αλήθεια;) πήρε την πληρωμένη απάντηση “Oh, super Mario!” προκαλώντας το γέλιο στην πλατεία.
Ο Roberto De Micheli δεν μας προβλημάτισε ούτε στιγμή για το αν είναι ικανός να αντεπεξέλθει εκτελεστικά στην θέση του Luca Turilli (επειδή συνθετικά τις έχω τις ενστάσεις μου), αφήνοντας περιθώρια μόνο για θετικά σχόλια. Η αλήθεια είναι πως με την προσθήκη ενός δεύτερου κιθαρίστα στα live τους, ο ήχος τους θα βελτιωνόταν αρκετά. Το κοινό τραγουδούσε ολόκληρα τα τραγούδια τους δείχνοντας πως δεν ήταν λίγοι εκείνοι που είχαν έρθει κυρίως για τους Rhapsody. Η μια ώρα που κράτησε η εμφάνιση πέρασε σαν μια στιγμή αφήνοντας μας ανικανοποίητους και πεινασμένους. Το πανδαιμόνιο και το mosh pit του κοινού στο “Emerald Sword” (νηφάλιος είμαι παιδιά, ξέρω τι γράφω) έδωσε τον επίλογο σε αυτή την πολύ δυναμική εμφάνιση των Ιταλών euro power metallers που δείχνουν να ανακάμπτουν και να διορθώνουν τις όποιες κακές εντυπώσεις είχαν αφήσει στις εμφανίσεις τους κατά το παρελθόν.
Rhapsody Of Fire setlist
Vis Divina/ Rising From Tragic Flames
Land Of Immortals
The March Of The Swordmaster
Unholy Warcry
Dark Wings Of Steel
Lamento Eroico
Holy Thunderforce
Dawn Of Victory
Reign Of Terror
Emerald Sword
Στα 35 λεπτά που μεσολάβησαν μέχρι τα βγουν στην σκηνή οι Ray’s η οροφή του Volume I άνοιξε και ο χώρος καθάρισε άμεσα από κάπνα κλπ, ενώ και καθ όλη την διάρκεια που βρισκόμασταν στον χώρο ο καλός κλιματισμός κρατούσε τις συνθήκες σε ανθρώπινα επίπεδα με εξαίρεση ένα χρονικό διάστημα προς το τέλος όταν η θερμοκρασία ανέβηκε αισθητά.
Τηρώντας στο ακέραιο το χρονοδιάγραμμα, στις 10 ακριβώς ακούγεται η εισαγωγή “Welcome” και οι Γερμανοί βρίσκονται κάτω από το θεόρατο πανό με τη φιγούρα από το καινούργιο εξώφυλλο τους που έδειχνε άκρως επιβλητικό σε συνδυασμό με τον πολύ καλό φωτισμό. To set τους περιελάμβανε κυρίως τραγούδια από το νέο άλμπουμ, 5 συγκεκριμένα, ένα σόλο στα τύμπανα και αρκετό από το παλιό υλικό, το οποίο όμως δεν ήταν κάτι που δεν είχαμε ξανακούσει αν εξαιρέσουμε το “Tribute To The Past”. Στα θετικά η bonus εκτέλεση της διασκευής στους Helloween (αν μπορείς να πεις ακριβώς διασκευή ένα κομμάτι που κατά μεγάλο ποσοστό είναι του Hansen) μετά από λαϊκή απαίτηση.
Το καινούργιο άλμπουμ των Γερμανών που δείχνει να χαίρει θετικής αποδοχής, ξεκινάει με ένα από τα καλύτερα του κομμάτια, το “Avalon” με το οποίο ανοίγουν και τις εμφανίσεις αυτής της περιοδείας. Η λάθος ρύθμιση στην στάθμη των φωνητικών του Kai διορθώθηκε σχεδόν άμεσα. Και το δεύτερο κομμάτι από τα καινούργια (“Hellbent”), ενώ στο “Heaven Can Wait” το κοινό έδειξε ότι μόλις ξεκινούσε να ζεσταίνεται. Ακόμη ένα από τα “γνωστά” παλιά (“Razorblade Sigh”) ακολουθεί. Η φωνή του Hansen έβγαινε με την χρήση και υποβοήθηση πολλών εφέ, ενώ ο ήχος σε γενικές γραμμές δεν ήταν κάτι καλύτερο από μέτριος με τάσεις να βελτιώνεται όσο η βραδιά προχωρούσε προς το τέλος.
Η αντίδραση του κόσμου τους δικαίωσε για την προσθήκη του “Tribute To The Past”, ενώ ο ίδιος ο Hansen κουρδίζοντας πριν το ξεκίνημα δήλωνε πως του αρέσει πολύ αυτό το αποπνικτικά ζεστό κλίμα που δημιούργησε το κοινό. Στην συνέχεια είχε μια ατυχία με την κιθάρα του και αναγκάστηκε να διακόψει στην εισαγωγή της μπαλάντας “Time For Deliverance” (και αυτό από τα καινούργια) και μετά την αποκατάσταση το πήγαν από την αρχή.
Ακόμη ένα καινούργιο τραγούδι, το συναυλιακό “Pale Rider” που ομολογουμένως το ευχαριστήθηκα περισσότερο στην ζωντανή του εκτέλεση. Κάπου εδώ η μπάντα αποσύρθηκε για να αφήσει χώρο στον Michael Ehre να επιδοθεί σε ένα σχετικά βαρετό σόλο στα τύμπανα, στο οποίο δεν του βγήκε και επικοινωνιακά η προσπάθεια να παίξει με το κοινό. Τουλάχιστον ο Hansen έδειξε να πήρε βαθιά ανάσα καθώς η συνέχεια της εμφάνισης υπήρξε σαφώς ανώτερη του πρώτου μέρους. Το “Blood Religion” βρήκε τον Kai να δίνει την θεατρικότητα που αρμόζει στην βαμπιρική του θεματολογία με χρήση ηχώ στα φωνητικά, γρυλίσματα, κιθαριστικό όργιο στο σόλο, αλλά και την ατάκα “come on, bite someone”.
Κάπου μεταξύ των “Master Of Confusion” και “Empire Of The Undead” που ακολούθησαν, η φωνή του Hansen έδειξε να παρουσιάζει εμφανή σημάδια κούρασης. Όσα μαγικά τεχνολογικά φίλτρα κι αν χρησιμοποιήσει η κατάσταση εδώ και αρκετά χρόνια δείχνει μη αναστρέψιμη και αυτό που σώζει την υπόθεση είναι η ψυχή που βγάζει ο συμπαθέστατος Γερμανός στις εμφανίσεις του και ο κόσμος φυσικά που ειδικά στα “Rebellion In Dreamland/ Land Of The Free/ Man On A Mission” που ακολούθησαν σερί δεν σταμάτησε στιγμή να τραγουδά. Ο ίδιος μάλιστα αισθάνθηκε την ανάγκη να απολογηθεί για την φωνή του λέγοντας πως το ούζο που ήπιε στην χώρα μας τον έχει επηρεάσει. Με το “Miracle” φτάσαμε στην μικρή ανάπαυλα του encore στο οποίο είχαμε και μια ευχάριστα απροσδόκητη εξέλιξη.
Ολόκληρο το Volume I φώναζε ρυθμικά και επαναλαμβανόμενα “Ride The Sky”. H μπάντα έδειξε να το χαίρεται με αυτή την δίψα και τον αυθορμητισμό του κόσμου και η απόδειξη ήταν η απάντηση του Hansen “You are not gonna stop right? Ok motherfuckers, but you sing…” και η εισαγωγή του κομματιού από την εποχή που ο Kai έγραφε ιστορία στους Helloween ακούστηκε στον χώρο προκαλώντας ντελίριο από κάτω. Το ελληνικό κοινό κράτησε τον λόγο του τραγουδώντας όλα τα λόγια, ακόμη και τις τσιρίδες του ρεφρέν. Όλο αυτό σφήνα εκτός προγράμματος το οποίο συνεχίστηκε και τελείωσε με “To The Metal” και “Send Me A Sign” ακριβώς 2 λεπτά πριν τα μεσάνυχτα…
Σίγουρα δεν ήταν από τις καλύτερες εμφανίσεις των Ray’s, ήταν όμως μια άκρως διασκεδαστική βραδιά σε έναν όμορφο χώρο μπροστά σε ένα απολαυστικό κοινό όλων των ηλικιών με μια καταπληκτική εμφάνιση των Ιταλών που προηγήθηκαν. Ακόμη και το νέο τους άλμπουμ ακούγεται περισσότερο ενδιαφέρον από τις πιο πρόσφατες δουλειές τους το οποίο, όπως είπε και ο Hansen από σκηνής, η εταιρεία τους το κυκλοφόρησε παράλληλα και στο Youtube ολόκληρο για να μπορούν να το ακούσουν όλοι και να το αγοράσουν όσοι το επιλέξουν, μια πολιτική που ευχόμαστε να υιοθετηθεί ευρέως.
Gamma Ray setlist
Welcome/Avalon
Hellbent
Heaven Can Wait
Razorblade Sigh
Tribute To The Past
Time For Deliverance
Pale Rider
Drum Solo
Blood Religion
Master Of Confusion
Empire Of The Undead
Rebellion In Dreamland/Land Of The Free/Man On A Mission
Miracle
Ride The Sky
To The Metal
Send Me A Sign
Photos: Αναστασία Βερτεούρη
446 
