ART OF SIMPLICITY: “When Fables Have a Bitter Taste”

Οι Αθηναίοι progsters “Art Of Simplicity” δημιουργήθηκαν το 2003 από τον βιολιστή Matthew Dakoutros και τον ντράμερ Nikos Miras με σκοπό να δημιουργήσουν ενδιαφέρουσα προκλητική μουσική, συνδυάζοντας την τέχνη με την απλότητα, όπως φανερώνει και το όνομά τους.

Με πολλές επιρροές από διάφορους και συχνά εντελώς διαφορετικούς μουσικούς χώρους και μια σύνθετη απόπειρα να εκφράσουν ψυχολογικά στιχουργικά θέματα, έχουν κυκλοφορήσει το demo “Asymmetric” και το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο “Caught in this iless storm”, για να επιστρέψουν φέτος με ένα concept mini album που αναφέρεται σε παιδικά τραύματα και άπιαστες προσδοκίες και τιτλοφορείται “When fables have a bitter taste”.

Εκτός των δυο ιδρυτικών μελών, το σχήμα πλαισιώνεται από τους Chris Kounelis – Vocals, Dim Koskinas – Guitars και George Pagidas – Bass, ενώ η ηχογράφηση, η μίξη και το mastering έγιναν στα Uprising studios από το Γιάννη Φασουλάκη και το artwork από το Γιώργο Χρα.

Η μουσική παλέτα τους επικεντρώνεται στον βασικό πυρήνα του progressive metal όπως αυτό έχει συνολικά προσδιοριστεί από τη διαδρομή του με εκτελεστικές επιλογές που λειτουργούν πειθαρχημένα για τη σύνθεση χωρίς ίχνος υπερβολών. Μια γοτθική ψυχρή απόχρωση σημαδεύει συχνά τα ριφ και τα πιο αλλόκοτα μέρη των φωνητικών, χτίζοντας μια εντύπωση κάπου ανάμεσα σε πρώιμους Mayfair και Psychotic Waltz, περισσότερο σαν ατμόσφαιρα και υποβολή.

Το σκοτεινό θεματικό βάρος περνάει μοιραία και στο ύφος και το πνεύμα των τραγουδιών που  με οδηγό τα φωνητικά διανύουν μια διαδρομή από την απογοήτευση και την ενδοσκόπηση και τη μελαγχολία, στην απορία και την οργή. Τα τραγούδια παρουσιάζουν μια σοφή και εύστοχη ομοιομορφία όπως άλλωστε θα έπρεπε να είναι σε ένα concept θέμα και οι υπόλοιποι μουσικοί ανοίγουν διαδρόμους και συνοδεύουν την αφηγηματικότητα της φωνής με μια ευχάριστη λιτότητα που δίνει ροή και συναίσθημα στο αποτέλεσμα.

Για περίπου 35 λεπτά και 6 τραγούδια, όσοι αρέσκονται να βουλιάζουν σε εσωτερικά ακούσματα αυτού του χώρου θα βρουν μια εκφραστική πρόταση που υποβάλλεται και από αφηγήσεις στα φωνητικά και από αρμονικά εφέ ήχου με τρόπο που δυναμώνει το τελικό αποτέλεσμα. Όπως έχουμε βαρεθεί να επισημαίνουμε, όλο και πιο συχνά τελευταία, βρίσκουμε δίπλα μας περισσότερα από αυτά που οι “αναγνωρισμένοι” συνήθως μας προσφέρουν.

660
Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*