Οι The Gentle Storm είναι η μουσική σύμπραξη δυο σπουδαίων Ολλανδών μουσικών που δρουν στο χώρο του ποιοτικού ευρωπαϊκού metal εδώ και πολλά χρόνια.
Του πολυοργανίστα Arjen Lucassen (φημισμένος από τις κυκλοφορίες των Ayreon και πολλών άλλων σχημάτων που συμμετείχε) και της πασίγνωστης ιέρειας Anneke Van Giersbergen η οποία διαθέτει τη φωνάρα της σ’ αυτό το δισυπόστατο album.
Το “The Diary” είναι μια concept ιστορία που διαδραματίζεται στην Ολλανδία του 17ου αιώνα, όταν και ήταν μια από τις υπερδυνάμεις του κόσμου, με αποικίες σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Και αυτή η ιστορία δένεται με έναν συνδυασμό heavy metal και ορχηστρικής μουσικής, με έναν τρόπο που παραπέμπει κατ’ ευθείαν στο αριστούργημα των Mekong Delta “Pictures At An Exhibition”, χωρίς βέβαια τις τεχνικές αλλοφροσύνες του τρελαμένου αυτού prog σχήματος, με συγγενές πνεύμα στον Uli Jon Roth και τους Electric Sun του και διάσπαρτες επιρροές από τους Jethro Tull. Το album είναι διπλό με το ένα μέρος, το οποίο καλείται “Gentle”, να παρουσιάζεται με μουσική παιγμένη για ορχήστρα, κλασσικής υφής και το δεύτερο, το “Storm”, στο οποίο εκτελούνται οι ίδιες συνθέσεις με την προσθήκη ηλεκτρικών οργάνων και drums.
Η μουσική που εμπνεύστηκε ο Lucassen δεν απέχει και πολύ από τις δουλειές των (του) Βlackmore’s Night. Αναγεννησιακή μουσική που μετατράπηκε σε καλαίσθητο, εκλεπτυσμένο metal δωματίου, μπαλαντοειδούς φύσεως. Βέβαια ο ρόλος της Anneke είναι απόλυτα πρωταγωνιστικός και φυσικά όπως θα περίμενε οποιοσδήποτε λογικός ακροατής η φωνή της, όντας δυναμική και θηλυκότατη, διατρέχει με άνεση όλη την γκάμα των οκτάβων που μπορεί να αποδώσει το χαρισματικό λαρύγγι της, απέχοντας παρασάγγας από τα συναχωμένα νιαουρίσματα της Candice, και τα “κράιϊνγκ πούσι ζητά χαρτομάντιλο, πληροφορίες στο inbox” επίπεδα της προαναφερόμενης.
Το “The Diary” ακούγεται μεγαλεπήβολο και η ηχητική περιβολή του στηρίζει επάξια την χωροχρονική συνέχεια που διαπραγματεύεται. Ο ήχος είναι πλούσιος, πληθωρικός με τη χρήση φυσικών οργάνων που δένουν με μελωδικές λεπτομέρειες υψηλής κλάσης τις όμορφες στην πλειοψηφία τους συνθέσεις στις οποίες λάμπει εξ ορισμού η ολλανδή θεά. Ο δε Lucassen δεν έχει να παρουσιάσει κάτι εξτρεμιστικό σε σχέση με το παρελθόν του, αλλά θεωρώ ότι καλλιτεχνικά ακούγεται πιο ώριμος από ποτέ, είτε συνθετικά, αποφεύγοντας τις φλυαρολογίες δημιουργώντας αξιομνημόνευτα θέματα, είτε τεχνικώς, στα λιτά αλλά μεστά solo και riff του.
Οι διαφορές των δυο μερών όπως είναι φανερό εστιάζονται στη μεταβολή της ατμόσφαιρας και το ποιά εκδοχή προτιμάς, εξαρτάται αποκλειστικά από τις διαθέσεις σου την ώρα της ακρόασης, μιας και στιλιστικώς οι δυο μορφές του album βρίσκονται πολύ κοντά και σίγουρα δεν χαρακτηρίζονται κραυγαλέα αποστασιοποιημένες η μία με την άλλη, γιατί και οι ορχηστρικές εκδόσεις είναι αρκετά πιο “εξαγριωμένες” και από την άλλη το λυρικό metal προσωπείο, είναι αρκετά ήπιο για να το χαρακτηρίσεις “power”.
Αν και γενικά στο σύνολό του το “The Diary” βρίσκεται σε αρκετά υψηλό επίπεδο σε σύγκριση με το υπάρχον δυναμικό του χώρου της συμφωνικής / rock / metal μουσικής, τα τραγούδια που ξεχώρισα ήταν το “Heart of Amsterdam” με το ωραίο επικό intro του, το “Cape Of Storms” με το υπέροχο ρεφρέν του, το “The Moment” το οποίο εκφράζεται με καταπληκτικό τρόπο από την Anneke και ο πανέμορφος επίλογος του “Epilogue: The Final Entry”.
Γενικά για λάτρεις της ρομαντικής μουσικής, καθόλου άσχημο. Οι δυο μουσικοί θεωρούνται από αυτούς που πρέπει πραγματικά να πασχίσουν για να βγάλουν κάτι κακό και με το “The Diary” δεν κάνουν κάτι λιγότερο από το να συντηρούν αυτήν την παράδοση, κρατώντας ψηλά το όποιο status έχουν κερδίσει με τον ιδρώτα και το ταλέντο τους.
510 
