“Το βινύλιο είναι πλέον η φάση…”
Κάτι τέτοια ακούω και θέλω να μπαζώσω τα μπριμπιλωτά αυτιά μου, μια για πάντα.
Ανά τακτά διαστήματα το βινύλιο επανέρχεται στη μόδα, οι εταιρείες υπερτιμούν τις κυκλοφορίες τους και ο μέσος χιπστεράς που ουδέποτε ασχολήθηκε με δαύτο, μπήκε άξαφνα στη “φάση” και μιλάει για μυρωδιές, αυλάκια και picture discs.
Ύστερα από λίγο καιρό, ξεφουσκώνει και πάλι από την αρχή. Κι αυτό επειδή πολύ απλά το βινύλιο δε βγήκε ποτέ εκτός παιχνιδιού. Μπορεί να μη βρισκόταν πάντα στο προσκήνιο, αλλά αυτοί που γούσταραν να συλλέγουν δίσκους, ουδέποτε σταμάτησαν.
Η πλειοψηφία όμως των “τουριστών”, τη βλέπει κατά καιρούς γκουρού και αρχίζει να διατυμπανίζει την ανωτερότητα της βελόνας που διασχίζει το δίσκο και λοιπά ρομαντικά. Κι αν εξαιρέσουμε τη δηθενιά της όλης κατάστασης, δεν υπάρχει κάτι το ουσιαστικά μεμπτό.
Έλα όμως που παράλληλα απαξιώνουν οποιοδήποτε άλλο μέσο, μιας και η βίντατζ πλευρά τους, δεν τους επιτρέπει να δείξουν, δημόσια τουλάχιστον, κάποια άλλη ενδεχόμενη προτίμηση.
Το CD, για παράδειγμα, το θεωρούν ξεπερασμένο. Μάλιστα υποστηρίζουν πως δεν έχει την ίδια ποιότητα στον ήχο με το βινύλιο. Λες και ό,τι κυκλοφορεί σε μορφή δίσκου, έχει ηχογραφηθεί αναλογικά… Το ίδιο αρχείο μανίτσες μου ακούτε, απλά είναι η ιδέα που αλλάζει.
Και είναι αστείο όταν οι περισσότεροι από δαύτους, ακόμη και τώρα, μετρούν τη μουσική τους με byte, ή βασίζονται στο streaming.
Το χειρότερο είναι πως όλο αυτό περνάει και στις μπάντες, οι οποίες κάθονται και προκειμένου να δείξουν ότι είναι μέσα στη “φάση”, βγάζουν μονάχα βινύλιο ή ακόμη και κασέτα! Βγάλε το και σε μπομπίνα βρε αγορίνα, δε με νοιάζει, αλλά μη μου το παίζεις βίντατζ τυπάκι όταν τα ίδια ακριβώς κομμάτια τα έχεις σε ψηφιακή μορφή και στο pc σου.
Διότι καλή η μόστρα, αλλά ποιον κοροϊδεύουμε; Δεν είναι θέμα ιδεολογίας, είναι θέμα marketing. Και προφανώς δεν αναφέρομαι σε όσους έχουν επιλέξει αυτόν τον δρόμο, αλλά εκείνους που τον ακολουθούν τυφλά ελέω μόδας.
Καλό είναι το βινύλιο, καλό όμως και το cd, ή το mp3… Όπως τη βρίσκει κανείς!
Αλλά νισάφι με τον κάθε μυστακοφόρο που φέρει “μανίκι” και πόμολα στα αυτιά, που την έχει δει revival και ψαγμένος επειδή αγόρασε τρία βινύλια Κλατς και πήρε δώρο άλλα δυο από τις μπάντες που παίζουν τα φιλαράκια του.
Είτε είναι μόδα το cd, είτε το βινύλιο, σημασία έχει η ενασχόληση, και ενδεχομένως η συλλογή. Όταν η αγορά παραπαίει και το μόνο που μας νοιάζει είναι η “φάση”, να τις βράσω τις χιπστεροϊδεολογίες σας.
173 
