Ντόπιο προϊόν, ντεμπούτο και heavy power.
Ήδη ξέρετε τι θα ακούσετε περίπου, μιας και τα περισσότερα εγχώρια σχήματα που έχουν heavy προσανατολισμό, έχουν πάμπολλα κοινά, είτε σε θέματα παραγωγής, είτε σε θέματα σύνθεσης.
Το καλό με την εν λόγω σκηνή είναι πως έχει βγάλει πολλά διαμαντάκια, αλλά διατηρεί δύο χαρακτηριστικά που μάλλον ως ελαττώματα τα βλέπω εγώ. Πρώτο και κυριότερο είναι η προφορά του εκάστοτε frontman. Οκ, στην Ελλάδα είσαι όχι στα Λονδίνα, αλλά ρε γαμώτο δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Δεύτερο χαρακτηριστικό αποτελεί η φλυαρία που διακατέχει ενίοτε τα τραγούδια, με το γνωμικό “less is more” να μη λαμβάνεται πουθενά υπόψη.
Στην περίπτωση των Sunlight συναντώνται όλα αυτά, αλλά (δόξα τον Lemmy) όχι σε μεγάλο βαθμό. Τουτέστιν, σίγουρα η προφορά θέλει δουλειά, όντως κάποιες συνθέσεις κουράζουν λίγο, στον αντίποδα όμως ακούς ένα δίσκο με εξαιρετικές ιδέες που δε σε αφήνει αδιάφορο και σίγουρα δε μπορείς να κακοκαρδίσεις.
Το “My Own Truth” φέρνει στον ακροατή μελωδικό heavy που φλερτάρει με το power, και διαθέτει παράλληλα με hard rock και prog στοιχεία.
Σαν πρώτη επαφή, μια αξιέπαινη δουλειά, η οποία όμως διέπεται από το βραχνά της καλουπωμένης ελληνικής σκηνής, η οποία όσο της χαϊδεύονται τα ρυτιδιασμένα αυτιά, δύσκολα θα παραδεχτεί τα κακώς κείμενά της.
Παρά τα όποια αρνητικά, οι Sunlight αποτελούν ένα ακόμη δείγμα πως υπάρχει περίσσιο μεράκι στην Ελλάδα και σιγουρότατα προικισμένοι μουσικοί. Ευελπιστώ σε ακόμη καλύτερη συνέχεια.
920 
