Ένας διακαής πόθος του αφεντικού της Frontiers Records, Serafino Perugino, να φέρει κοντά τους τρεις σπουδαίους μουσικούς των Revolution Saints, ήταν ουσιαστικά ο σημαντικότερος λόγος για τη δημιουργία τους.
Ο μπασίστας των Night Ranger, Jack Blades, o κιθαρίστας Doug Aldridge (Dio, Whitesnake) και ο ντράμερ/ τραγουδιστής Deen Castronovo (Journey, Hardline, Ozzy Osbourne, Bad English και πολλά άλλα), σχημάτισαν ένα supergroup. Mε τη σημαντική ενίσχυση του πασπαρτού πληκτρά Alessandro Del Vecchio που έγραψε σχεδόν ολόκληρο το άλμπουμ, έπαιξε keyboards και έκανε την παραγωγή, οι Revolution Saints κυκλοφόρησαν το ομότιτλο ντεμπούτο τους τον Φεβρουάριο του 2015.
Η μουσική κατεύθυνση ήταν μάλλον προδιαγεγραμμένη με βάση την ταυτότητα των μελών, και το ευπρόσδεκτο χαρμάνι μελωδικού hard rock και AOR άφησε αμέσως κάποιες εμμονές στο αντίστοιχο κοινό, με την χαρακτηριστικότερη όμως όλων, το “Here Forever” να είναι μια απόδοση του αυθεντικού ιταλικού τραγουδιού “Nel Nome del Padre” του Francesco Renga.
Σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, η ίδια ομάδα επιστρέφει με το δεύτερο άλμπουμ της. Φυσικά, ο Del Vecchio είναι ξανά εκεί, όπως κάθε sequel που σέβεται τον εαυτό του. Στην πραγματικότητα κάπως έτσι λειτουργεί το εγχείρημα των Saints. Μπορεί να υπολείπεται στον συναισθηματισμό της αυθεντικής μουσικής ομάδας, του group δηλαδή, που διένυσε τη διαδρομή ενωμένο, αλλά είναι μια σύμπραξη στην οποία το ταλέντο για το συγκεκριμένο ύφος περισσεύει, με όλο αυτό το βαρύ πυροβολικό μαζεμένο.
Από την έναρξη με το χαρακτηριστικό riff του ομώνυμου τραγουδιού (θυμίζοντας αρκετά Jake E. Lee), ξεκαθαρίζεται η συνέχεια της γνώριμης διαδρομής και η απουσία εκπλήξεων. Οι Άγιοι σε ολόκληρο το άλμπουμ θα ακουμπήσουν όλες τις πιθανές εκφράσεις και αποχρώσεις του μελωδικού hard rock, με όλες τις απαραίτητες προδιαγραφές.
Ένα από τα πιο ξεχωριστά και βαθύτερα τραγούδια του άλμπουμ, που χτίζει μία ιδιαίτερη ατμόσφαιρα είναι το “Freedom”, με μια κατάθεση ερμηνείας από τον Castronovo που μοιάζει να υψώνεται λυτρωτικά μέσα από ένα περιοριστικό σκοτάδι, ένα αναμφισβήτητο highlight του άλμπουμ.
Οι τόνοι πέφτουν αισθητά στο εξάλεπτο “I Wouldn’t Change a Thing”, έναν ευγενικό ύμνο επιβεβαίωσης, ένα τραγούδι που αρχικά έγραψε ο Richard Page, τραγουδιστής των Mister Mister, και πήρε την τελική του μορφή στη διαδικασία ηχογράφησης του album, ενώ η προσθήκη του solo του Aldridge το κορυφώνει ιδανικά.
Tα έντεκα τραγούδια του “Light In The Dark”, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, έξυπνα σμιλευμένα δείγματα ραδιοφωνικού hard που οδηγείται από κιθαριστικά riff και ταιριαστές φωνητικές αρμονίες, φανερώνουν το βάρος των συντελεστών τους, παρά το γεγονός πως αυτό είναι καθαρά ένα project που έρχεται μετά τις βασικές τους ενασχολήσεις (Aldridge/The Dead Daisies, Blades/Night Ranger, Castronovo/Journey).
Μεγαλώνει με απόλαυση σε κάθε νέα ακρόαση για τον ακροατή που ανήκει στο χώρο, ακούγεται σαν αρκετά άλλα γι’ αυτόν που συνήθως βρίσκει αλλού καταφύγιο και σίγουρα, δεν θα αναποδογυρίσει την καθημερινότητα κανενός από τους δύο.
509 
