Πρωτομαγιά 2011 και το υπόγειο του 7Sins ευωδιάζει μεταλλική τεστοστερόνη.
Οι Αμερικανοί τιτάνες του sludge Weedeater επιδράμουν την αθηναϊκή νύχτα, με το πλέον ντουέτο Stonenrow και τους Korsikov. Μόλις έχουν κυκλοφορήσει το τέταρτο album τους “Jason…the dragon” και οι φίλοι του Νότου και της γεωπονικής ψυχεδέλειας σπεύδουν να απολαύσουν τον ηχητικό τους οδοστρωτήρα.
O Dixie αγκαλιά με το μαύρο Jim Beam και ένα μεγάλο κουτάκι μπίρα παίρνει τη θέση του και η ώρα που ο ενισχυτής τα παρατάει και καίγεται έρχεται με τον μουσάτο φίλο μας να βρίζει θεούς και δαίμονες. Ο ήχος των τριών αμερικανών είναι συμπαγής, σκληρός και μονολιθικός, με τα σκληρά φωνητικά του Dixie να στοιχιώνουν για καιρό τα όνειρα μας.
To ταξίδι των Weedeater ξεκίνησαν το 1998 ως side project του μπασίστα/τραγουδιστή των Buzz*oven, Dave “Dixie” Collins, αλλά με τη διάλυση του προαναφερθέντος σχήματος, o Dixie αποφάσισε να βάλει όλη του την ενέργεια στους “χορτοφάγους”. Κάλεσε στην κιθάρα των ως τώρα, συνοιδοπόρο του Dave “Shep” Shepard και τον drummer, Keith “Keko” Kirkum με την οποία σύνθεση κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2001 το ντεμπούτο τους “…And Justice for Y’all” (review). Ξέροντας ήδη τη συνταγή για να σε βάλει σε ένα ταξίδι, το τρίο από την Νότια Καρολίνα τζαμάρα, γκρουβάρει και δείχνει πως το sludge γίνεται πιο ενδιαφέρον στο Νότο.
Δύο χρόνια αργότερα είναι η σειρά του “Sixteens tons” να αποδείξει τη βαρύτητα των Weedeater στο “stoner” μουσικό στερέωμα. H παραγωγή είναι πιο καθαρή και ο ήχος τους είναι πιο δεμένος σε σχέση με τον προκάτοχο του και καθιερώνονται στο μυαλό του sludger, ονομάζοντας μάλιστα τη μουσική τους weed metal.
Το διαφορετικό σε σχέση με το προηγούμενο album είναι και η χρήση ακουστικών οργάνων στο κομμάτι “Woe’s me” και στο ορχηστρικό “Kira May”.
To 2007 ξεκινάει ο έρωτας με την Southern Lord και σε παραγωγή του Steve Albini έρχεται στο προσκήνιο το τρίτο album “Good Luck and Good Speed” (review), το οποίο είναι ένα τεράστιο comeback των επί πενταετίας χαμένους νότιους ήρωες. Σε μεγάλα συνθετικά κέφια και με μια βαριά και αραχνιασμένη διασκευή του “Gimme Back the Bullets” (Lynyrd Skynyrd), καθώς και με τεράστιο εξώφυλλο ταράζουν τα λιμνάζοντα νερά του ήχου.
Τον Ιανουάριο του 2010 έτοιμοι να μπουν και πάλι στο studio με τον Steve Albini, o Dixie καθαρίζοντας την αγαπημένη του καραμπίνα, πυροβολεί κατά λάθος το πόδι του και η ηχογράφηση αναβάλλεται. Το “Jason…the Dragon” κυκλοφορεί τελικά την 25η Μαρτίου του 2011 (review) και οι εκπλήξεις εδώ είναι το έντονο country στοιχείο που δίνει το pedal steel στο “Palms and Opium”, ένα solo drum κομματι “March of the bipolar bear” και το τελευταίο γεμάτο banjo “Whiskey Creek”.
Μετά σιωπή…τώρα έρχεσαι και φέρνεις “Goliathan”. 2015 και στην αγκαλιά της Season of Mist οι Weedeater, όχι μόνο επανέρχονται δισκογραφικά, αλλά επανέρχονται και στη χώρα μας για ένα Live στο An Club, την Τρίτη 16 Ιουνίου, παρέα με τους Sadhus, οι οποίοι ήταν να τους συνοδεύσουν και την πρώτη φορά, χωρίς όμως να τους κάνει τη χάρη η μοίρα. Τώρα, όμως τα αυτιά σας δε θα γλιτώσουν από αυτή τη διπλή επίθεση.
16 ΙΟΥΝΙΟΥ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΑΝ CLUB! (δελτίο τύπου)
212 
