Είδος: Metal, Hard Rock, Psychobilly, Groove
Δισκογραφική Εταιρεία: Universal
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 3 Δεκεμβρίου 2021
Όγδοο full length για τους Δανούς Volbeat, με το σχήμα να κλείνει αισίως τα 16 του χρόνια και να αποδεικνύει σε κάθε του βήμα, το γιατί είναι τόσο (μα τόσο) επιτυχημένο.
Η προ διετίας δουλειά τους ξένισε κόσμο και κοσμάκη, γιατί δεν ήταν και πολύ heavy και τέλος πάντων, παραήταν mainstream για κάποιους. Αν με ρωτάς, το “Rewind, Replay, Rebound” είναι η πιο fun κυκλοφορία της μπάντας και δεν με πειράζει καθόλου το ότι δεν είναι «μέτσολ».
Βέβαια, εννοείται πως δεν έχει σημασία τι λέω εγώ, μιας και ο Michael Poulsen αποφάσισε να ακούσει τα παράπονα των οπαδών του και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, με το φετινό “Servant of the Mind”. Τα καταφέρνει; Ξεκάθαρα ναι. Ας το δούμε και λίιιιγο πιο αναλυτικά.
Το εφαλτήριο “Temple of Ekur” αποτελεί ιδανικό ξεκίνημα, όντας ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου (αν όχι το καλύτερο). Η συνέχεια σε πιο rock n’ roll ρυθμούς, με το άκρως ανεβαστικό “Wait a Minute My Girl” και ήδη το “Servant of the Mind” δίνει πρόστυχες υποσχέσεις για το ποιόν του.
Το σχεδόν Sabbathικό “The Sacred Stones” κάνει το 3 στα 3, βαραίνοντας παράλληλα το κλίμα, ενώ το “Shotgun Blues” που ακολουθεί, είναι ντουγρού Volbeat, πατώντας στην αγαπημένη συνταγή α-λα “Guitar Gangsters & Cadillac Blood”.
Καλό και ενδιαφέρον το “The Devil Rages On”, με το επόμενο, “Say No More”, να αποτελεί την πρώτη πιο μέτρια στιγμή του album, κάνοντας παρέα με τα “The Passenger” και “Mindlock”, που συναντώνται στην πορεία. Τι μεσολαβεί; Το ευδιάθετο “Heaven’s Descent”, το ξαδερφάκι του “For Evigt”, ονόματι “Dagen For” (με τη συμμετοχή της Stine Bramsen), το γλυκά εύθυμο “Step Into Light” και το back to the roots (ή αλλιώς «κοίτα μαμά, παίζω ξανά Metallica») “Becoming”. Ο επίλογος ανήκει στο σχεδόν 8λεπτο “Lasse’s Birgitta”, με το “Servant of the Mind” να αφήνει πραγματικά καλή γεύση στα αυτιά και το repeat να αποτελεί μονόδρομο.
Κοινός παρονομαστής όλων των συνθέσεων; Η heavy διάθεση που αντικαθιστά την ανεμελιά του προκατόχου του, με τον Poulsen να κάνει ξεκάθαρο πως θέλει να ευχαριστήσει όσους πίκρανε με το “Rewind, Replay, Rebound”, αλλά και η εντυπωσιακή εξέλιξη του Δανού frontman, με τα φωνητικά του να ακούγονται πιο δουλεμένα από ποτέ.
Τι λείπει από τον δίσκο; Το συναίσθημα που μας είχε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια το group, χαρίζοντας μία μελετημένη κυκλοφορία- σιγουράκι, που δεν θα άφηνε περιθώρια για γκρίνια.
Εν κατακλείδι, το “Servant of the Mind” γράφτηκε με σκοπό να μας πάρει τα μυαλά και τελικά το καταφέρνει, χωρίς να νοιάζεται ή να διεκδικεί να γίνει ο καλύτερος δίσκος των Volbeat.
Facebook: https://www.facebook.com/volbeat
823 
