Είδος: Thrash metal
Δισκογραφική: Punishment18 records
Ημ. Κυκλοφορίας: 25 Σεπτεμβρίου 2020
Δεν νομίζω να υπάρχει αμφιβολία για την ακμή που πέρασε το ελληνικό thrash metal την προηγούμενη δεκαετία, με κορυφαίες κυκλοφορίες στο είδος που εκμηδένισε στην ουσία το αυθαίρετο δόγμα ότι “οι ξένοι τα φτιάχνουν καλύτερα”, βάζοντας τα γυαλιά σε πελώρια ονόματα που μάλλον αναμασούσαν τις ίδιες τους τις συνταγές, μην έχοντας να προτείνουν κάτι συνταρακτικό.
Από την άλλη, σίγουρα η θύελλα έχει κοπάσει αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχει σταματήσει πλήρως η δισκογραφική παραγωγή αυτού του είδους και μια από τις νέες μπάντες που δρουν σ’ αυτό το χώρο είναι και οι Αθηναίοι Typhus οι οποίοι επιδίδονται σε πατροπαράδοτο mid 80’s – early 90’s U.S.A. thrash metal, με καμία απόκρυψη ότι θα ήθελαν να υπάρχει μια χρονομηχανή η οποία να τους μεταφέρει και να τους αφήσει στο συγκεκριμένο χωρόχρονο.
Αν και θυμίζουν το σύνολο των “ριζών” του ιδιώματος θα έλεγα ότι οι κύριες επιρροές τους είναι οι Flotsam & Jetsam (τουλάχιστον από τη μεριά του Κώστα Κοργιαλά, τραγουδιστή και ταυτόχρονα μπασίστα της μπάντας ο οποίος ανήκει στους υψίφωνους, με τον τρόπο που εκφραζόταν ο Eric A.K. των Flots ή ο τρελοJohn Cyriis των Agent Steel – πολύ καλή φωνή), οι παλαιοί Annihilator και φυσικά τα 3/4 των big four του thrash (εξαιρουμένων ίσως των Megadeth, κυρίως συνθετικά, γιατί εκτελεστικά, η τεχνική των Typhus είναι ανάλογου επιπέδου). Επίσης και ο guest Αλέξης Παπαθεοφάνους (Ravencult, Nigredo, ex-Exarsis) αποδίδει πάρα πολύ καλά στα κομμάτια που συμμετέχει.
Ατού του “Mass Produced Perfection” είναι οι riffοσειρές και τα leads των Κώστα Φουκαράκη / Σωκράτη Αλεξίου, σε ένα σύνολο κομματιών πολύ γρήγορο, με πάρα πολύ καλή performance από το ρυθμικό δίδυμο των Κοργιαλά και Δημήτρη Γκίνη (drums).
Έξοχο δυναμιτάκι το “Pride Breaker” και πολύ καλά το intro track “Serpents of an Aberrant Reality”, το Anthrax-οειδές “Krieg-Sanity”, το Slayer-ικό “In our Image, after our Likeness” όπως και η δυάδα “Assimilate” / “Asylum of Deviants”, πολύ καλές στιγμές σε ένα αξιόλογο album.
Ο ήχος δεν είναι και τόσο γυαλισμένος αλλά αυτό το γεγονός θα έλεγα ότι δρα υπέρ της συνολικής παρουσίασης του “Mass Produced Perfection”, μιας και καταφέρνει να σε μεταφέρει στην συγκεκριμένη, χρυσή εποχή που το thrash ανδρωνόταν, όντας “νέο ήθος” για τις πιο τσατισμένες μορφές μουσικής.
Συμπερασματικά, πιστεύω ότι οι Thypus υπηρετούν με σεβασμό τις επιρροές τους και αν και δεν παρουσιάζουν φυσικά κάτι που δεν έχει ξανακουστεί, το αποτέλεσμα που καταθέτουν είναι τίμιο, δείχνει την αγάπη των μελών για το αντικείμενο και είναι ένα αξιοπρεπέστατο δείγμα που τους fans θα τους ικανοποιήσει με το παραπάνω. Speedy, φουριόζικο, θυμωμένο και κυρίως αλήτικο metal, ιδανικό για παρέες που πίνουν μπύρες και αλληλοφασκελώνονται ενθυμούμενοι “τα παλιά…τα ωραία”. Ακούς και κρίνεις φίλες αναγνώστη / ακροατή.
Facebook: www.facebook.com/typhusmetal
602 
