TRANSATLANTIC: “The Absolute Universe: The Breath Of Life” / “The Absolute Universe: Forevermore”

ALBUMS

Είδος: Progressive Rock
Δισκογραφική: Inside Out Music
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 5 Φεβρουαρίου 2021

Αν ένα genre ευνοεί τα supergroup αυτό είναι το progressive. Μουσικοί που έχουν κατακτήσει την κορυφή τόσο με το συγκρότημά τους όσο και σαν μονάδες, δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους μεταξύ τους, τόσο για το καλό της μουσικής που πρεσβεύουν όσο και για την προσωπική τους ικανοποίηση. Κάποια από αυτά τα συγκροτήματα καταφέρνουν να έχουν νόημα ύπαρξης και να μας παραδώσουν ολοκληρωμένα έργα και κάποια άλλα απλά μας αφήνουν με το στόμα ανοιχτό με τις εξωπραγματικές ικανότητες τους. Σε αυτήν την πρώτη κατηγορία ανήκουν οι Transatlantic οι οποίοι φέτος συμπληρώνουν 21 χρόνια ζωής.

Για πέμπτη φορά το “αστρόπλοιο” των Transatlantic ξεκινά ένα νέο ταξίδι. Αυτή τη φορά το νέο πόνημα των υπερταλαντούχων Neal Morse, Pete Trewavas, Roine Stolt και Mike Portnoy θα κυκλοφορήσει σε δύο εκδόσεις. Η πρώτη έκδοση φέρει τον τίτλο “The Absolute Universe: The Breath Of Life” και διαρκεί περίπου 64 λεπτά και η δεύτερη ονομάζεται “The Absolute Universe: Forevermore” και διαρκει γύρω στα 90 λεπτά και θα κυκλοφορήσει σε δύο CDs. Οι δύο εκδόσεις προέκυψαν όταν μετά την καθιερωμένη δημιουργική συνάντηση των τεσσάρων στη Σουηδία, στις αρχές του 2019, προέκυψε το υλικό που θα αποτελούσε το “The Absolute Universe: Forevermore”. Οι Transatlantic όχι μόνο αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν τη μεγάλη χρονικά έκδοση, που από μόνο του αποτελεί ένα δύσκολο εγχείρημα στις μέρες μας, αλλά να βγάλουν και πιο μικρή σε διάρκεια έκδοση, το “The Absolute Universe: The Breath Of Life”. Το οποίο όμως CD, δεν αποτελεί μια απλά “κουτσουρεμένη” εκδοχή του “Forevermore”. Οι μικροί θεούληδες, ξαναέγραψαν όλο το υλικό από την αρχή, έκαναν διαφορετικές ενορχηστρώσεις, ξαναέγραψαν στίχους και έδωσαν νέες ονομασίες σε κάποια τραγούδια. Έτσι και οι δυο εκδόσεις έχουν το ίδιο concept αλλά υπάρχουν και αρκετές διαφορές, σαν δυο δίδυμα αδέλφια, το καθένα με την δική του προσωπικότητα.

Γενικά το “The Absolute Universe” βρίσκεται πιο κοντά στην προσέγγιση του “The Whirlwind”. Τα τεράστια κομμάτια έχουν περιοριστεί και εδώ έχουμε τραγούδια που διαρκούν από 3 εώς 9 λεπτά. Από επιρροές όλος ο καλός κόσμος: Kansas, Gentle Giant, Genesis, Rush, Yes, Camel, Pink Floyd, όλες ιδανικά φιλτραρισμένες από τους Transatlantic. Φυσικά το καθένα από τα μέλη της μπάντας έχει φέρει και στοιχεία από τις μπάντες που παίζει, εμπλουτίζοντας ακόμα περισσότερο τον ήχο. Εκτελεστικά και οι τέσσσερις μουσικοί είναι εκπληκτικοί, εξυπηρετούν άψογα το σκοπό των Transatlantic, πάντα με το δικό τους χαρακτηριστικό παίξιμο. Το μεγαλύτερο μέρος των φωνητικών έχει αναλάβει ο Neal Morse και όπoυ χρειάζεται συνεισφέρουν και οι υπόλοιποι, άλλο ένα δείγμα της ποικιλίας του album. Μεγάλο προσόν του “The Absolute Universe” είναι ότι κάθε τραγούδι μπορεί να σταθεί αρκετά καλά από μόνο του. Τραγούδια όπως τα “The Darkness In The Light”, “Reaching for the Sky”, “Owl Howl”, “Looking for the Light (Reprise)”, θα σε αναγκάσουν να τα ακούσεις πολλές φορές. Το “The Absolute Universe” είναι η επιτομή της μουσικής ελευθερίας, με τις μικρές λεπτομέρεις να κάνουν τη διαφορά, ενώ δεν ήταν και λίγες οι περιπτώσεις που αλλιώς περίμενες να εξελιχθεί κάποιο τραγούδι και αλλιώς εξελισσόταν, αφήνοντάς σε άφωνο με τον τρόπο που αυτό έγινε. Αφήστε που σε κάποια τραγούδια ορισμένες φορές νομίζεις ότι ακούς μια live jazz εκτέλεση, με τους αυτοσχεδιασμούς να βγαίνουν στο αυτόματο, πειστήριο του “δεσίματος” της μπάντας.

Αν είσαι οπαδός των Transatlantic και γενικότερα του progressive rock, δεν το συζητάμε, όποια από τις δύο εκδόσεις αποκτήσεις ή και αν γίνεται και τις δύο, θα είναι μια φανταστική επιλογή για εσένα. Αλλά και οι υπόλοιποι, που δεν είστε τόσο λάτρεις του prog, μην το φοβηθείτε το “The Absolute Universe”, δύσκολα θα βρεις μια πιο ποιοτική επιλογή από το συγκεκριμένο album. Επενδύστε το χρόνο σας σε αυτό άφοβα.

Facebook: https://www.facebook.com/TransatlanticMusic

524

Avatar photo
About Πελοπίδας Χελάς 285 Articles
Γεννημένος τη δεκαετία του 80 έφαγε την πετριά με την σκληρή μουσική όταν στη τρυφερή ηλικία των 10, ένας συμμαθητής του από το σχολείο του έγραψε δυο κασέτες που του άλλαξαν όλη τη ζωή. Στη μια κασέτα ήταν γραμμένο το “The Number of the Beast ” και στην άλλη το “Master of Reality ”. Έκτοτε, η μουσική μπήκε για τα καλά στη ζωή του και μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια, αλλά η καψούρα του για το metal παραμένει αμείωτη. Επίσης λατρεύει το διάβασμα, παίζει μανιωδώς video games και δεν λέει ποτέ όχι για κανα μονάκι σε κάποιο γήπεδο μπάσκετ.