Από μικρός γοητευμένος από τη μουσική, δόθηκε ψυχή και σώματι σε εκείνη και αφού άφησε πίσω τις περιπέτειες ως μέλος των A Place to Bury Strangers, αποφάσισε να τα πάρει όλα επάνω του με το νέο του album “Beyond Everything”. Την Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου έρχεται με φόρα στο Death Disco για να μας μεταδώσει την εκρηκτική του ενέργεια (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ) και βρίσκει τον χρόνο να μιλήσει στον Δημήτρη Μαρσέλο.
–Γεια σου, Dion! Πως είναι το ταξίδι μετά τους A Place to bury strangers ως τώρα; Απέδωσε καρπούς η απόφαση να φύγεις από την μπάντα;
Γεια σου, Δημήτρη! Είναι όλα υπέροχα ως τώρα και γίνονται καλύτερα όσο προχωράω. Ήταν σίγουρα σωστή η απόφαση. Είναι σπουδαίο να ανοίγω το δικό μου μονοπάτι σε αυτή τη φάση.
-Υποθέτω πως να δημιουργήσεις τον δεύτερο προσωπικό σου δίσκο ήταν μέρος της απόφασης αυτής και θα έλεγα πως εμείς κερδίσαμε λίγη ακόμη όμορφη μουσική. Είσαι ευχαριστημένος με τον ήχο του “Beyond Everything”;
Δεν ήταν ο πραγματικός λόγος που έφυγα. Συμβαίνουν πράγματα στη ζωή που σε αναγκάζουν να παίρνεις δύσκολες αποφάσεις. Αυτές οι αποφάσεις (για μένα) αποδείχτηκαν να είναι καλές μακροχρόνια. Είμαι ευχαριστημένος με τον ήχο του, ναι. Οι δεύτεροι δίσκοι είναι δύσκολη υπόθεση και κατέληξα σε μια συλλογή κομματιών που μου άρεσαν πολύ. Προσπαθώ να κυκλοφορώ μονάχα υλικό που μου αρέσει πάρα πάρα πολύ.
-Το “Beyond Everything” ακούγεται πιο ανάλαφρο από τον προκάτοχο του, αλλά ακόμη garage. Είναι αυτό αποτέλεσμα της συγκέντρωση σου πάνω στην παραγωγή του ή ήταν υπολογισμένη στιλιστική αλλαγή;
Ήταν κάπως υπολογισμένο. Είμαι πολύ περήφανος για το πρώτο album. Είναι εκρηκτικό (σ.σ. balls to the wall είπε συγκεκριμένα) από την αρχή ως το τέλος, γεγονός που ευνοεί τον συγκεκριμένο δίσκο, αλλά συνειδητά ήθελα ο δεύτερος να έχει περισσότερη δυναμική. Κάτι που θα σε παρασέρνει σε επαναλαμβανόμενες ακροάσεις.
-Μοιάζεις να είσαι σε απόγνωση στο εξώφυλλο. Τι προκαλεί αυτή την αντίδραση στο μισοκρυμμένο σου πρόσωπο;
Χαχαχα. Ενδιαφέρουσα προοπτική. Ποτέ δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Έχω ακούσει πολλές διαφορετικές περιγραφές της διάθεσης του εξωφύλλου. Είναι μια φωτογραφία που τράβηξε πριν κάμποσο καιρό ο Paul Nathan και δεν προοριζόταν για κάτι συγκεκριμένο. Πάντοτε μου άρεσε και δεν έτυχε απλά να την χρησιμοποιήσω νωρίτερα.
-Είπες λοιπόν πως ήθελες ο δεύτερος δίσκος να έχει περισσότερη δυναμική και να σε παρασέρνει σε επαναλαμβανόμενες ακροάσεις. Πόσο καιρό χρειάστηκες στο studio;
Είμαι πάντοτε στο studio όταν δεν περιοδεύω. Κάποιες φορές θα κάνω μεγάλες διακοπές αλλά όταν γράφω θα το κάνω κάθε μέρα για έναν χρόνο ας πούμε. Άρα έχω πολύ υλικό στο χρηματοκιβώτιο. Κάποια κομμάτια γράφτηκαν την περίοδο γύρω από το πρώτο album και κάποια όχι πολύ πριν εκείνο κυκλοφορήσει. Είναι δύσκολο να βάλω ένα χρονοδιάγραμμα και να υπολογίσω ακριβώς.
-Πως είναι η αίσθηση να έχει τα πάντα υπό τον έλεγχο σου; Παίζει όλα τα μέρη στον δίσκο εκτός των τυμπάνων. Είναι απλούστερο έτσι; Νιώθεις ποτέ μοναξιά;
Όχι, δεν αισθάνομαι μοναξιά. Είναι σαν να αράζω μόνος μου. Είμαι καλή παρέα. Ξέρω τι θέλω και πάντα μαθαίνω πως να το καταφέρω μονάχος μου. Δεν υπάρχουν συμβιβασμοί και υπάρχει καθαρό όραμα. Είναι επίσης, οικονομική ανάγκη, αλλά κάνει τη διαδικασία πιο χρονοβόρα. Δεν υπάρχει κανείς να σε κρεμάσει και κανένα συγκρότημα όπου ο καθένας έχει το κομμάτι του. Πρέπει να κάνω όλα εγώ κομμάτι-κομμάτι.
-Τι υπάρχει πίσω από όλα (“Beyond Everything”);
Η αλήθεια.
-Τι σε εμπνέει στο να γράφεις τραγούδια; Ποιους καλλιτέχνες είχε ως πρότυπα όταν ήσουν νεότερος;
Το να βγαίνω έξω. Το να ζω. Ο περιβάλλοντας χώρος. Η εργασιακή μου ηθική που με κάνει να συμπεριφέρομαι στη μουσική σαν κανονική εργασία και να βάζω τα πάντα σε κίνηση. Όταν μπαίνουν, πρέπει απλά να διατηρώ έτσι.
Όταν ήμουν νεότερος θαύμαζα αρκετούς τοπικούς μουσικούς στη Νέα Ζηλανδία. Dave Graham, John Baker, Rich Mixture. Κατέληξα να παίζω σε μπάντες με αρκετούς από αυτούς.
-Θυμάσαι το πρώτο live που έπαιξες; Σε ποιον συναυλιακό χώρο θα ήθελες να επιστρέψεις;
Είναι μια από τις καθαρότερες στιγμές στη ζωή μου. Τη σκεφτόμουν τις προάλλες. Θυμάμαι ολόκληρη την ημέρα. Ήταν ένα show χωρίς όριο ηλικίας σε ένα τοπικό χώρο. 400 παιδιά. Ήταν σαν ένας τεράστιος οργασμός ευτυχίας. Η ζωή μου άλλαξε για πάντα εκείνη την ημέρα.
Λατρεύω τους παλιούς κλασικούς χώρους, όπου αισθάνεσαι πως κάτι χοντρό έχει κάποτε συμβεί. Με παλιά καλοδιατηρημένα ηχεία. Τα καινούργια θέλουν αρκετή ώρα ώσπου να αποκτήσουν ψυχή.
-Το αρχικό συναίσθημα του να είσαι στη σκηνή το νιώθεις ακόμη ή έχει μετεξελιχθεί σε κάτι διαφορετικό;
Ναι, ακόμη το νιώθω. Ίσως δεν ήταν αρκετά διαμορφωμένο τότε, αλλά όταν μπήκα στο πετσί του, κατάλαβα πως εκεί κρύβεται ο χρυσός. Αγνή ενέργεια που γεννάται μια στιγμή και μένει πάντα αποτυπωμένη σε εκείνη τη στιγμή. Κάτι που όλοι μπορούν να νιώσουν σε ένα δωμάτιο και καταλαβαίνουν πως είναι ειλικρινές.
-Ποιο τραγούδι σου θα έστελνες στο διάστημα και γιατί;
Ξέρω γω; Διάλεξε εσύ! Ίσως το “No Control” να αναπηδούσε στους πλανήτες και εν τέλει, να εξαφανιζόταν σε κάποιο μαύρη τρύπα.
-Ποια τρία albums είναι υψίστης σημασίας στη ζωή σου; Ποιο θα προτιμούσες να μην είχες αγοράσει ποτέ;
Billy Idol – “Rebel Yell”: Κυκλοφόρησε όταν ήμουν πολύ μικρός, αλλά μου άλλαξε τη ζωή. Ένιωσα πως είχα ανακαλύψει κάτι που έψαχνα σε όλη την τότε ακόμη σύντομη ζωή μου. Όταν το άκουγα τότε ένιωθα έτσι όπως νιώθω όταν τώρα παίζω live.
The Stooges: Όποιο album. Δεν χρειάζεται καν να εξηγήσω γιατί.
The D4: “6 TWENTY”: Επίσης άλλαξε τη ζωή μου και μου έδωσε πολλές ευκαιρίες. Μου έδωσε την ευκαιρία να ταξιδέψω στον κόσμο που ήταν ένα από τα όνειρα μου.
Δεν μετανιώνω πραγματικά για όποιο album αγοράζω.
-Έρχεσαι σύντομα κοντά μας. Πως θα περιέγραφες μια συναυλία Dion Lunadonon show; Θα ήθελες να παρουσιάσεις τους μουσικούς που θα σε πλαισιώσουν;
Δεν θα ήθελα να περιγράψω εγώ. Θα έλεγα, έλα και θα δεις. Πάντα αρκεί.
Έχω φοβερούς τύπους μαζί μου:
Craig Bonich – Μπάσο
Jake Pflum – Κιθάρα
Nick Ferrante – Τύμπανα
-Σαν τελείωμα θα ήθελα να αφιερώσεις μερικούς στίχους σου στους αναγνώστες μας σαν πρόσκληση στο live σου εδώ.
“I am lost
Without you
Yes I need to
Keep me close to you
In the valleys
In the hills
I see your face
So soft and real
There is nothing
I wouldn’t do
To get me safely back to you”
Τα λέμε σύντομα στην Αθήνα!
627 
