Καιρό τώρα η Nuclear Blast προετοιμάζει το έδαφος για τους Ashes of Ares, ποντάροντας αρκετά στο εν λόγω project, και βάσει των ονομάτων που το απαρτίζουν, έχει κάθε λόγο να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί το ντόρο τους.
Και η αλήθεια είναι πως οι Ashes of Ares είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τα μέλη τους, να αποδείξουν πως έχουν μουσικό μέλλον και δεν αναλώνονται μονάχα στο παρελθόν τους. Διότι όσο αξιοσέβαστος και αγαπητός είναι ο Matt Barlow, τα πέρα δώθε από τους Iced Earth και τα απλά συμπαθητικά project του, δήλωναν πως άρχισε να ξεθυμαίνει καλλιτεχνικά.
Αγκαζάροντας λοιπόν τους Freddie Vidales (ex- Iced Earth) στις κιθάρες, και Van Williams (Armageddon, ex- Nevermore) στα drums, ο Barlow τουλάχιστον πλαισιώθηκε από καθόλα αξιόλογους μουσικούς και το αποτέλεσμα, παρότι αναμενόμενο, αποτελεί ότι καλύτερο φέρει τη φωνή του Matt από το 1998 (ε, ρε πως περνάει ο καιρός)!
For the record, το σχήμα στα live ολοκληρώνουν οι Gio Geraca (Malevolent Creation, Evil Amidst etc- κιθάρα) και Dean Sternberg (Pure Sweet Hell- μπάσο), αν και στα credits, η μπάντα θέλει να παραμείνει τρίο.
Οι Ashes o Ares δε φέρουν κάποια νέα μουσική πρόταση και δεδομένου του μπροστάρη τους, το φωνητικό αποτέλεσμα είναι αναπόφευκτο, ενώ η πρόσφατη εμπειρία του Vidales στους Iced Earth (ως μπασίστας εκεί), σίγουρα τον επηρέασε συνθετικά. Τουτέστιν, το σχήμα έχει αρκετές δώσεις από Iced Earth, με τη διαφορά το ότι λείπουν τα πολλά “τι-τιρί-τι-τίρι-τίρι” του Schaffer.
Ο Williams, είναι και θα είναι γαμάτος drummer, αλλά εδώ η παραγωγή των αδικεί… Διότι ενώ προφανώς η αρχική ιδέα ήταν να αναδειχτεί εξίσου και ο τρίτος της παρέας, ο ήχος που βγάζουν τα drums δεν κολακεύει τις συνθέσεις. Τον συνηθίζεις όμως, οπότε οκ…
Τα κομμάτια κινούνται στην πλειοψηφία τους σε mid tempo ρυθμούς, με τις χαλαρές στιγμές να δένουν αρκετά καλά με τις φωνητικές εξάρσεις του Barlow, ενώ υπάρχουν μέρη που νομίζεις πως ακούς όντως Iced Earth. Οι συνθέσεις είναι μεστές και ώριμες, αλλά ιδιαίτερα προβλέψιμες ως προς την εξέλιξή τους, κάτι που ούτως ή άλλως θα ευχαριστήσει πολλούς οπαδούς του heavy power ιδιώματος. Καμιά φορά οι “σίγουρες” επιλογές και τα “εύπεπτα” πατήματα, λειτουργούν θετικά.
Όχι κάτι το σπουδαίο, αλλά ο προαναφερθέν ντόρος γύρω από το όνομα των Ashes of Ares, και κατ’ επέκταση των ονομάτων που απαρτίζουν το group, είναι απόλυτα δικαιολογημένος, καθώς το ντεμπούτο τους δε θα σε κάνει να βαρεθείς και για 46 περίπου λεπτά, θα γουστάρεις. Τώρα, το κατά πόσο θα το ακούς συχνά, είναι άλλη ιστορία…
Highlights: “The Messenger”, “Move the Chains”, “On Warrior’s Wings”, “This Is My Hell”
517 
